Hayat insanın önüne bir çok engel çıkarır.
Bazen aile ..
Bazen bir dost..
Bazen uğruna dünyaları karşına alabileceğiniz kişi..
Bazen de eskilerden gelen biri..
Acılı bir aşkı bitirip yerini, yurdunu değiştirmek zordur. Umutların ile beraber çıktığın...
Uzun bir aradan sonra yeniden ben geldim. Aslına bakarsanız hala durumlar aynı ama bir yandan başlamak lazım diye düşündüm. Ve yaklaşık 1000 kelimelik bu bölüm oluştu.
Eve yerleşim ama hala doğal gazim açılmadı. Ve bu yüzden gerginim. İnşallah bu hafta açılacak ama benim bayramdan sonra hayatım bir düzene girecek diye düşünüyorum.
Bu arada Savaş'cım medyada 😉😉😉
Sizleri seviyorum iyi okumalar =)
** Wattpad kalbim sana emanet facebook grubumuz herkesi bekliyorum =)
♡♡♡♡♡♡♡♡♡
"Canım... İyi misin? Bak Rüzgâr seni çağırıyor. Tanıtım başlıyor."
"Dalmışım kusura bakma," diyerek adımlarımı ileriye Rüzgâr'a doğru attım. Her attığım adım beni ona yaklaştırırken, aldığım derin nefes beni biraz olsun kendime getiriyor ve nasıl oldu da bir erkeğin vücudunu arzuladığımı kendime sormaktan geri kalamıyordum.
Gene o bayanın bakışlarını üzerimde hissederken bu sefer bende hiç çekinmeden gözlerine bakarak yanından geçip Rüzgâr'ın yanına vardım ve hazırladığım slâyt gösterisini başlatırken, tüm dikkatimi işime vermiştim. Ama nereden bilebilirdim ki başka bir göz tarafından şüphe ile incelendiğimi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımlarım; kendimden olmadığım kadar emin, duruşum ilk defa bu kadar güçlüydü. Sahnenin basamaklarına geldiğimde Rüzgâr tarafından ellerim esir alınmış, basamakları çıktığımda ise küçücük masumane bir öpücük ile ellerim serbest kalmıştı. Aldığım birkaç derin nefes sayesinde hem onu yok saymayı becermiş, hem de yaşadığım heyecanı en aza indirmiştim. Aklımda ve ruhumda Rüzgâr'dan eser kalmamış, tüm konsantremi işime vererek sunumumu tamamlamıştım.
"Teşekkür ederim," diyerek uzun zamandır tuttuğum nefesimi bıraktım ve karşımdaki kalabalığı incelemeye başladım. Derinlere, en ince noktalara gömdüğüm heyecanım tekrar gün yüzüne çıkarken gözlerim ilk önce Rüzgâr'ın gülen yüzüne takılı kaldı. Gözlerinde gördüğüm gülümseme beni kendime getirmiş, bir şeyleri başarmış olmanın gururu ile derin bir nefes aldım.
Bu şık abiyenin içerisinde nasıl göründüğüm gerçeğini unutup projeksiyonun önünde bir o tarafa bir bu tarafa kendimden geçmiştim. Normal hayatımda narin, kırılgan ve küçücük kalan görüntümün altından söz konusu işim olduğu zaman adeta dişi bir kaplan olarak yeniden doğuyordum ve bu inanılmaz gurur verici bir şeydi benim için.
Basamakların başına geldiğim zaman bakışlarım; yüzümdeki gülümseme, başarmış olmamın verdiği gurur ile karşımda her hallerinden memnun oldukları belli olan konukların üzerinde tek tek dolaştı.
Mutluydum...
Karşımdaki topluluğun beğeni dolu ifadesi yüzlerinden okunuyor ve ben uzun zamandan sonra yeniden kendim ile gurur duyuyordum. Bakışlarım babamın buğulu bakışlarına denk geldi. Gözlerinden taşan gurur havalanıp yüreğime cesaret, umut olarak kondu.
