Kalbim Sana Emanet#Wattys2015

Bölüm 13 《 Part 2 》

LittleRoseTree

Merhaba arkadaşlar nasılsınız? Yepyeni bölüm ile karşınızdayım. Keyifli okumalar...

Wattpad Kalbim Sana Emanet facebook grubumuz herkesi bekliyoruz.

Yorum ve vote bekliyorum arkadaşlar =)

**************

"Şimdi sorsak, herkes iyidir.

Unutmuştur.

Hayata kaldığı yerden devam ediyordur.

Her ne kadar da

" Nasılsın?" sorusuna iyiyim cevabını versek de,

İçimiz paramparçadır.

Bakmayın, güldüğümüze.

Hayatımızdan

En son çıkaracağımız kişileri, yolcu ettik biz..."

BANA SENİ SEVİYORUM DEME SEV

MİRAÇ ÇAĞRI AKTAŞ

********************

Artık Savaş ile konuşmanın zamanı çoktan gelmişti. Onu en iyi ben anladım. Ne de olsa bende onun gibi kandırılmış, hüzün denizine ortak olmuştum... Bizim için yapacak çok fazla şey kalmamıştı ama Nehir ve Yiğit için her şey yeni başlıyordu. Yiğit'i tam tanımasam bile, Nehir için daha iyi bir insan olamaz gibi geliyor yüreğime... Onun gülen yüzünü görmek benim acılarımi bile azaltıyordu.

Daha fazla oyalanmadan kırmızı mayokinimi giyerek, beyaz pareomu üzerime geçirdim. Her ne kadar buraya gelişimizin üzerinden koskoca üç hafta geçmiş olsa da, benim yaptığım aptallık yüzünden ilk defa denize girecektim. Dün Nehir ve Yağmur ile sözleşmemizin ardından özel olarak bu mayokiniyi almıştım. Göğüs kısmından inen çapraz bantlar sayesinde hem yaram belli olmuyor hem de bembeyaz tenimin ateş parçası olarak görünmesini sağlamıştı. Açıkçası fazla iddialı olduğu için Nehir'in ısrarı üzerine almıştım ama aynadaki aksimden oldukça memnundum. Bu sefer düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan telefonum olmuştu.

" Efendim bi'tanem. "

" Hazır mısın canım? "

" Evet, sen çıktın mı odandan? "

" Şimdi çıkıyorum Irmak. "

" Tamam, canım bekliyorum. "

Küçük çantasına koyduğum havlu ile hemen kapıya koştum. Nedensiz yere bugün kendimi çok mutlu hissediyordum. Kapıyı açmam ile karşımda bir eli havada kalan bir adet Nehir bulmuştum.

" Irmak... Muhteşem olmuşsun canim benim, sahilde ki bütün erkekler sana bakacak ve Yaman kesinlikle beni öldürecek. " Nehir'in iltifati ve korkusu karşısında kahkahalarımı serbest bıraktım.

" Alırken öyle söylemiyordunuz Nehir Hanım, biran da Yaman korkusu mu oluştu? " diyerek tek kaşımı kaldırıp gözlerine baktım.

" Alırken içerisinde değildin, bebeğim. Aman, neyse her zaman ki kıskanç Yaman bu hallederim ben, " diyerek kalan cümlesine devam etti, "... Hadi oyalanmayalım. Aşağıda sinirden delirtilecek iki adam ki bunlar Yaman ve Savaş ve tavlanacak erkekler seni bekler, " dedi ve cevap beklemeden arkasını dönerek asansöre doğru yürümeye başladı. Arkasından kocaman olmuş gözlerle ona bakıyordum.

"Tavlanacak erkekler mi? Hey... Bekle beni bakayım Nehir cadısı," diyerek odama kapısını kapatıp, koşarak yanına gittim.

" Ben kimseyi tavlamak istemiyorum, Nehir, " diyerek kollarımı göğsümde bağladım.