Bir insan hayatında ne kadar acı çekebilir ki?
Ne kadar yalanı kaldırabilir ki?...
Arabanın farları gözlerimi kör edercesine açılınca bir anda elimi gözlerime siper ettim.arabanın kapısı açıldı farlar yüzünden hiç bir şey göremiyordum.arabadan inen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'bölüm dört' &
~Bilinmeyen kişi~
İyi okumalar🖤
...
"Tamam dur açacağım"dedim bu adam delinin teki bide üşenmeden kapıyı kıracaktı."5 saniyen var"dedi boğuk ve sert bir sesle,muhtemelen kapıyı açarsam naneyi yicektim açmazsam şamarı yicektim keşke hiç kaçmasaydım.birden yükselen sesle omuzlarım gerildi "bir"dedi ve devam etti"ik-"demeden hemen kapıyı açtım,kapıyı açar açmaz onun kararmış ve alev topuna dönüşmüş gözleriyle buluştum,sert ve sinirli bir şekilde gözlerime kenetlenmiş bir şekildeydi verdiği nefes bile boğuklanmaya başlamıştı.oldukça sinirliydi hatta fazlasıyla sinirliydi naptım ki? Alt tarafı kapıyı kilitledim 'napmışımkine?'"Bir daha bu kapıyı kilitlediğini görürsem seni mahvederim"birden bire sinirlenen taraf o değilde ben oldum.söylediği kelimeler kulağıma yankılı bir şekilde işledi'bir daha seni ne zaman göreceğim it herif'.
Benim hemen burdan kurtulmam gerekiyordu bu kadar zaman burda kalmam bile saçmalıktı,bilmediğim bir adamla saçma sapan bir kavga ediyorduk.ben fazla caydım sanırım bu adam bana herşeyi yapabilir kimseye güvenemem,bu yüzden derhal burdan gitmem gerek.ben boşluğa dalmışken bileğimi sarsan el ile kendime geldim "duydun mu beni zeria bu kapı kilitlenmeyecek!"dedi kavga edecek hal bile kalmamıştı baygın gözlerimi onda gezdirdim ve kafamı tamam anlamında salladım.
Kafa salladığıma sinirlenmiş olacakki tekrar bileğim tutsrak salladı lakin ben tüm vücudum olmak üzere sallandım'neyim ben dolapta yarım kalmış ayran mı?'
"bana düzgün cevaplar ver!"
"Sürekli bagırmak zorundamısın?"derin bir nefes alarak tekrar konuşacakken o benden önce davranıp sözümü kesti.
"EVET ZERİA BAĞIRMAK ZORUNDAYIM"kelimeleri sertçe ve vurgulayarak söyledi.sinirden tırnaklarımı tek tek bu adamın derisine geçirebilirdim.kendime hakim olmak adına derin bir nefes aldım ve verdim.
Nefes al ver,nefes al ver.VER ŞU SİKTİĞİM NEFESİNİ!.
Ona yapmacık bir gülümsemeyle"pekala behram bey,amacınız nedir?"dedim.yüzümdeki yapmacık ve yapak gülümseme yerine gelen duygusuz yüz hatlarımın gelmesi çok sürmemişti.
Bu haraketlerimi komik bulmuş olcak ki gülmeye başladı.hadi ama!
"GÜLME!"
tekrar gülerek bana cevap verdi"en son yine beni böyle güldürmüştün hatırlıyormusun zeri-"bu sefer kendi sözünü kendi kesmişti söylediği sözler söylememesi gereken sözlermiş gibi yüz ifadesi bir anda değişti.onunla beraber benimkilerde...
