"İnsan en sevdiğini bulduğunda ve ya kaybetdiğinde anlar değerini"
Miranın anlatımıyla
Civanın gözleri beni buldu. Bana doğru kafasını çevirdiğinde, gülümsediğini görmüşdüm. Gözlerinin içi parlıyordu, beni gördüğüne çok sevinmiş olmalıydı.
Önümde Kaana öldürecekmiş gibi bakan Oğuz, az ileridede Mektup Kardeşim vardı.
İkiside bana çok güven veriyordu. Her ikisinide çok tanımıyordum, ama çok güveniyordum.
Kardeşimi iki gün öncesinde tanımama rağmen, ona çok güveniyor, her an sarılmak istiyordum. Açıkcası tipi çok güven veriyordu.
Meharet küpü Oğuz efendiyse, her dakika birilerini boğazlıyor, beni korumaya çalııyordu. Gerçi bunu başarıyorduda. Kaanı benden uzak tutabiliyordu. Koruyucu odunum benim.
Civan elini sebini koydu, gülümseyerek bizim masaya doğru yürümeye başladı. Yanımıza geldiğinde elini masaya koyarak, "Minik kardeşim napıyor arkadaşıyla burada?" dedi vü gülümsedi.
"Oturuyoruz" dedim ve kaşlarımı çatdım.
"Kor değiliz kardeş" son sözün son harfine yaptığı vurgu beni güldürmüşdü.
"Değilsin ama luzumsuz sorular soruyorsun" diyen Devranın sesini duymuştum.
"Allah Allah sana ne kızım?" dedi kaşlarını kaldırarak.
Devran sessizliğini korudu ve tek kelime etmedi. Civan masadan elini kaldırdı ve Oğuza doğru dönerek, "Senden naber bilader" dedi ve omzuna vurdu. Oğuz her zamanki gibi ter ters bakıyordu.
Oğuz kardeşimden boy olarak uzundu. Bu onları birbirlerine uyumlu kılıyordu.
Abim serseri oysa.. kelimelerle kifayetlenemiyorum. O kadar renkli bir kişiliği var ki.. Bu düşünceler kıkırdamama sebep olmuşdu.
Oğuz kafasını bana doğru çevirerek, "Kardeşine söyle benimle nasıl konuşacağını bilsin" dedi ve Civanın kolunu omzundan atdı. Sonra bakışlarını Kaana çevirerek, "Sana gelincede..Gelmiyorum daha gelince senin için çok kötü olacak" dedi ve omzuna dokundu.
Benimse aklım hayla annemdeydi. Civanla birlikte girmişdi mekana. Ve beni görmemiş olmalıydı ki, yanıma hiç gelmemmişdi. Büyük ihtimalle bu bir tesadüfdü. Ne bu tesadüfler ya? Gelen giden beni görüp mü geliyordu buraya?
Civanı kolundan tutup bir kenara çekerek, "Annemle birlikteydin. Neler oluyor Allah aşkın?" dedim ve kaşlarımı çatdım. Gözlerini anneme doğru çevirdi; "Hayır beni bilmiyor Mira. Sadece onunla iletişimde olmak için biraz sohbet etdim. Etmese miydim?" yüzünde kolu budağı bir gülümseme oluşarak dedi. Olumlu anlamda kafaml salladım ve omzuna dokundum.
"Bu adam bana karşı niye böyle?" dedi ve eliyle Oğuzu gösterdi. Kafamı Oğuza doğru çevirdiğimde, masada oturup sigarasından yuydumluyor olduğunu gördüm. Yeniden Civana doğru dönüp, "Herkese karşı öyle. Pek sosyel olduğu söylenemez." dedim ve gülümsedim. Kafasını olumsuz anlamda sallayarak, "Sanki bana karşı daha da soğuk." dedi. Bu konuda hiç bir fikrim olmadığını göstermek amaçlı omzumu silktim.
Civanın yanından ayrılıp, annemin yanına gitdim. Arkasından dokunduğuma korkarak kaşlarını çatmışdı. Dokunanın benim olduğunu gördüğünde, gülümsedi; "Sizdemi buradaydınız birtanem. Karşılaşmamız büyük tesadüf" dedi ve omzuma dokundu. Annem bilmiyordu aslında oğlununda burada olduğunu.Onunla konuşacağımız bir şeyler vardı. Aşk hayatı hakkında konuşacaktık.
"Bu akşam bana anlatacaksın Anne" dedim ve gülümsedim.
Çok seviyordum onu, üzülmesini istemiyordum. Gerçekleri yüzüne haykırmak istiyordum ama, korkuyordumda. Civanı kabul etmezse, hem o hemde kardeşim üzülecekti. Of neyin içindeydim ben böyle.
