Abilerim

Aşka çıksam keşke

Arkadaşlar yüzyüze konuştuğum arkadaşlarım bir öneride bulundu ve ben bunu biraz değiştirdim ve bu bölüm öyle olacak.
.
.
.
"Umay uyan abicim!" Atlas abim herhalde. "Uyandım abi!" "Abicim gel konuşalım." Amk ben bu konuşmalardan korkuyorum ya. En son neler oldu. Atlas abimde bana ön yargı ile yaklaşmıştı başlarda. "Abi-" "Umay bu öyle değil abicim bu bir abinle alakalı." Dedi ve beni bi odaya aldj. Daha çoğu kişi uyuyordu "abicim sakin ol." "Tamam abi." "Bak şimdi abicim benim bundan on iki yıl önce kaybolan bir ikizim var. Atalay. Ve biz onun bir süre sonra öldüğünü düşündük. Haklı olarak ve biz gene araştırmalara başladık ve yaşadığı hakkında bilgi aldık ama..." ne! Gözleri doldu. Hayır ağlamasın "ama kaçıran...Ege abim. Öyle olduğu ortada gibi. Bak biz çok araştırdık ve Ege'nin yaşadığı yeri bulduk yanında ki bir adam bir gece birini öldürürken yakalandı ve konuşturduk Ege onu tehdit ediyormuş. Ben bir Dunay'ım sen bir hiç elin kana bulansada bir şey olmaz diye. Ve adam dedi ki Atalay yaşıyor. Yani öyle. Ama Atalay gariptir Yankı'm" " yankı?" "Senin ismindi sonra bize İpek dava açtı isim değişme diye ipek yaptı ismini. Atalay soğuktur. İpek onu sevmezdi oda ipeği." "Anlayacağın anlıyorum kaç abi denildi bir anda çok kalabalık aile ama lütfen bizden vazgeçme Atalay kötü davransa bile!" Dedi yalvararak gözleri çok doluydu . "Bırakmam abi." Deyip yanağını öptüm. "Abi ben hava alacağım." Dedim. "Dikkatli ol güzelim." Dedi. Ve çıktım. Acaba yardım edebilir miyim? Ben abimi kurtarmak istiyorum bu aile tamamlansın.
.
.
.
Bilin bakalım ne oldu kayıp oldum. Boş boş etrafa bakınıyorum ama hiç bir bok yok. Sonra bir anda ağzıma bir bez geldi ve karanlık...
.
Uyandığımda karşımda Ege abim vardı. "Umay güzelim..." dedi ve yaklaşmaya çalıştı "YAKLAŞMA!" "T-tamam sakin ol." Sesi titremişti. Sonra odadan çokınca. Bi çocuk girdi. Bu... bu Atlas abime benziyordu yanıma geldi "vaayy küçük hanim Baran ve Göktuğ'ya çok benziyor. Biliyor musun burada zorla tutuluyorum bide abim bu benim." Hayır. Bu Atalay'dı "i-ismin ne?" "ATALAY." Dedi "b-ben Umay. Umay Dunay. Baran ve Göktuğ'nun üçüzüyüm." "Hayır. Sen Yankı değilsin!" "BAK DİNLE İPEK YANİ YANKI ÖZ KIZLARI DEĞİLMİŞ DNA TESTİ İLA ANLAŞILDI GEL KAÇALIM ANNEMLER BURADA!" "Sana inanmıyorum!" Deyip bana tokat attı. Hayır herkesi affettim onu kolay affetmem. "GÜVENME LAN KAL BURADA BEN NEDEN BURADAYIM BİLİYOR MUSUN ATLAS ABİM BANA SENİ ANLATTI BİR ŞEY YAPABİLİR MİYİM DİYE DÜŞÜNÜYORDUM!" "SENLE GELMEYECEĞİM!" Sonra içeri Ege girdi "ATALAY SANA KIZA BAĞIR DEMEDİM O BİZİM KARDEŞİMİZ O BİR DUNAY!" Sonra Atalay inanamaz gözler ile baktı ve Ege çıktı. "Çıkışa gidelim." Dedi kafamı salladım. İkimizide kurtaracaktım ama sürünecekti. Sonra beni çekti. Hemen koşmaya başladı bende koşmaya başladım ve bir geçitten sonra dışarı çıktık ama hala koşuyoruz amk niye. Şuan eve yakınız. En öne ben geçtim o da arkadan geliyordu.
Atlas'tan
Umay çıkalı iki saat olmuştu ve hiç bir yerde yoktu. Çok korkuyorum ama elimden hiç bir şey gelmiyor.  Annemin yanına gittim "anne söz bulacağız belki telefonun şarjı bitmiştir." Dedim. Annem kafasını salladı. Bulut abim elimden geleni yapıyor üçüzler ise ağlıyordu. Şaşırdık mı? Hayır. Yiğit abim Bulut abime yardım ediyor Kuzey ağlıyor. Kayra abim Allah'a emanet her yerde.
Umay'dan devamm
Evin önüne gelmiştik ama nefes alamıyorum! İlacım yok. Sonra Atalay ağzıma ilacı sıktı "benim alerjik" dedi. Ve eve girince herkes sarıldı annem ise "ATALAY!" Atalay'ın gözleri doldu "annem." Deyip sarıldı Atlas abim "ikiz!" Deyip sarıldı. Sonra sıra dıra herkese. Sonra üçüzler yanıma geldi ikiside ağlamıştı. Sarıldılar bende onlara "Umay..." dediler bütün abi tayfası Atalay hariç onu abi saymıyorum. Hepsi ağlamıştı sarıldılar annem hele zaten kadın çökmüş ayol.
.
.
.
Olayları aileme anlattım tokat olayı hariç. Dedem bey Ege'yi alacakmış ve polise götürecekmiş. Atalay'a soğuğum. Şimdi üçüzlerimle oturuyoruz ve bana çok korktukları bidaha böyle yapmamam konusunda bin beş yüz tane nasihat verdiler. Kuzenler ayrı dert ilk sarıldılar öptüler sonra bakın Mustafa abim dahil hepsi bana trip atıyor dışarı çıktılar. Neymiş niye dışarı çıkmışım fasa fiso işte. Kapı çalınca gel komutu verdik. Ve içeri Yiğit abim, Atlas abim ve Atalay girdi. Yiğit abim beni öptü "güzelim bu akşam beraber yatalım." "Olur abim!" Dedim. Üç tane öksürük sesi geldi Göktuğ, Baran ve Atlas abim. Atalay ise kötü kötü bakıyordu. Atlas abi "abi bizde buradayız!" Baran "aynen öyle" Göktuğ ise "yalnız size ne oluyor biz üçüzüz!" Dedi. Yiğit abim "susun veledler size sormadım." Dedi. Kuzey odaya daldı "ABLAM!" Dedi ve sarıldı "Ablacım." Dedim ve yanağını öptüm. Sonra odadan çıktı. Atlas abime döndüm "abi izmir'e döndüğümüzde voleybol oynayalım mı?" "Oynayalım güzelim." Dedi ve Atalay sinirlr odadan çıktı. Sonra Atlas abi öpücük atıp çıktı. Üçüzlerim bana döndü Baran "Umay Atalay'a niye abi demiyorsun." Dedi. Ben "boşver" deyip omuz silktim. Göktuğ yanıma geldi "Unutma güzelim senin hep yanındayız anlat kimse bilmeyecek." Sonra istemsizce ağlamaya başladım "vurdu..." dedim. Baran'ın ağzı açık kaldı Göktuğ ise şoklar içinde bakıyordu. Şok etkisinden ilk Baran çıktı "Umay nasıl yani güzelim." "Orada dedim ki. Ben senin kardeşinim gel kurtarayım seni dedim. Sonra sana inanmıyorum falan dedi. İşte Yankı değilsin dedi tokat attı!" Dedim hıçkırarak. Baran beni kolunun altına aldı. "Şşş sakin ol..." dedi. "özledim..." eski babamı belki ölmezdi o gün bana sarılmasaydı. Göktuğ "kimi güzelim..." "babaı mı eski babamı o gün bana sarılmasaydı ölmezdi!" Dedim ve gene hıçkırdım. İkiside bir şey demeden sarıldı. Ve bir şekilde sakinleşip annemin yanına gittim. Annem gel komutu verdi kapıyı tıklatınca.
"Annem." "Bebeğim!" Dedi ve sarıldı "anne seni çok seviyorum." Dedim bir an "bende seni bebeğim  bende seni..." dedi. Ve odadan kaçarak çıktım. Sonra yatakta kulaklığımı takıp şarkı açtım şarkı beni iyice ağlatıyor du.

"Hiç sorgum, sualim yok
Sen bilirsin doğrusunu
Ama bir kez beni duysan olmaz mı?
Benim pek gidesim yok
Sen bilirsin o yolları
Ama bir kez beni tutsan olmaz mı?
Esirinim senin
Her yerimde sen izi (her yerimde sen izi)
Yansın, zaten yanıyor
Bi' boşluk var, yeri dolmuyor
İçimde fırtınam kopuyor
Kopsun
Vursun, zaten kanıyor
Kalbim katilini tanıyor
O yollar bir beni yoruyor
Yorsun (yorsun)
Ama olsun
Hiç sorgum, sualim yok
Sen bilirsin doğrusunu
Ama bir kez beni duysan olmaz mı?
Benim pek gidesim yok
Sen bilirsin o yolları
Ama bir kez beni tutsan olmaz mı?
Esirinim senin
Her yerimde sen izi (her yerimde sen izi)
Yansın, zaten yanıyor
Bi' boşluk var, yeri dolmuyor
İçimde fırtınam kopuyor
Kopsun (kopsun)
Vursun, zaten kanıyor
Kalbim katilini tanıyor
O yollar bir beni yoruyor
Yorsun (yorsun)
Ama olsun (ama olsun)
O yollar bir beni yoruyor
Yorsun (yorsun)
O yollar bir beni yoruyor
Yorsun (yorsun)
Ama olsun..." ağlayarak şarkıya eşlik ediyorum ve içeri biri girdi kim olduğuna baktığımda bu kişi Demir abiydi "geliyim mi?" "Gel." Dedim. Geldi ve sarıldı "Umay anlat istediğini anlat." Dedi. Bir an herşeyi anlatasım geldi "Buraya gelmeden önce. Çok önce. Babam yaşıyorken. Bir gün öylesine oturuyordum resim çiziyordum. Sonra annem geldi elinde bir kova vardı içinde sıcak su vardı. Sonra kafamdan aşağıya döktü babam beni kucakladı bende bağıra bağıra ağlıyorum hem resmim için hemde canım acıdığı için bu arada altı yaşımdaydım. Sonra hastanede tedavi ettiler. Bir diğeri bir gün odamda oturuyordum bir anda geldi saçımdan tutup sürüklemeye başladı ve beni yere vurmaya başladı kafam kanıyordu. E tabi babamın yokluğunu fırsat bildi. Sonra çekip gitti bayılmışım soğuk su ile ayılttı. En kötüsü... bir gün babamın kolunun altında oturuyordum O gün annem aşağıya indi ve bağırmaya başladı "Gökhan bu kızı nasıl seversin!" Diye babamda "güzelim bir kız vermiş Allah daha ne diyorsun sevmemek senin sorunun!" O an annemin gözleri döndü eline bir bıçak aldı var babamı öldürdü. Bana da dediki "al o çok sevdiğin babanın cesedini temizle buda cezan olsun" dedi ben o gün o kanı yerlerde ağlayarak temizledim. Dedim ki fısıldayarak baba sarılacağız gene dedim. Annnem geldi dedi ki "ne fısıldıyorsun bir daha sarılamayacaksın!" Dedi artık babamın yüzü bem beyazdı ve o gün küçük Umay anladıki bir daha babama sarılamayacaktım.  ve lanet olsunki polislere küçük çocuk işte yanlışlıkla derine saplamış dedi ben suçlu oldum gene ve gene!" Dedim ve daha çok ağlıyordum. O ise bana sarıp sarmaladı "Umay keşke yaşanmasaydı o anlar. Beni öz abin olarak gör hep yanındayım tamam mı?" "Tamam abi." Dedim. Ve odadan çıktı. Artık tamamlanmak istiyorum...