Abilerim

Okul

"Üçüz uyan" kim tepemde ciyaklıyor ya. "Ya Baran Allah belanı versin." Güldü "niye veriyor ya!" Kalktım ve odama gidip hazırlandım okulun ilk günüydü üçüzlerle aynı sınıftaydım. Açıkçası Kayra abimin göğsünde Baran tarafından uyandırılmak hoşuma gitmişti. Okul forması olmadığı için güzel bir kombin yapmıştım. Bir eşofman ile bir body giyip üzerine kolej montu aldım. Aşağıya indiğimde herkes buradaydı "günaydıınn" herkes karşılık verdi.
Açıkçası stresliydim. Ama üçüzlerim ve Atlas abimle aynı okuldaydık.bizi Ege abim bırakacktı. Arabada iken Göktuğ konuştu "Umay ve Baran siz yan yana oturun benim sıra arkadaşım var" "satış konuldu " dedim sarıldı hemen. Okula gelmiştik. Yuh! Dunay koleji yazıyordu. Kendi okulumuz var hay Herkes ben ve Baran'a bakıyordu. Üçüzlerimin arasında yürüyordum. Sonra bir arkadaş grubu geldi. Bir çocuk konuştu "hoş geldiniz." Baş selamı verdim. Sonra biz Baran ile sınıfa çıktık ve boş sıraya oturduk. Bu arada Talha ve Mert'de bizim okula gelmişti Mert bizim sınıfta Talha (kuzen olan)eşit ağırlık yapıyor du.  Ege Mina ve Talha on birinci sınıftı onlarla telefondan görüşüyorduk daha çok.Önümüze Göktuğ ve ismini öğrendiğim Umut oturdu. Göktuğ'nun agasıymış. Sonra sınıfa hoca girdi. "Arkadaşlar kendinizi tanıtın." Dedi ders matematik ti en sevdiğim dersti mutluydum, "öncelikle ben Umay Dunay Göktuğ ve Baran'ın üçüzüyüm." Baran kalktı "Baran Dunay Göktuğ ve Umay'ın üçüzüyüm." Ders çok hızlı geçmişti. Sonra Göktuğ'nun arkadaş grubu geldi. Bir kız geldi. "Merhaba ben Umay" samimi değildi "Duygu." "Memnun oldum." Dedim demez olaydım "ben olmadım napcaz?" Umut ters bir bakış attı "kızda seninle arkadaş olmaya meraklı değildir bence?"
Sonra ismi Atlas olan konuştu "takılma." Dedi Duygu bozulmuştu beraber oturduk sonra Baran ve Göktuğ hemen geleceklerini söyledi. Biz diğerleri ile sohbet ediyorduk. Ama beklemediğim bir şey oldu Duygu konuştu "gitsene, niye hala yüzsüz yüzsüz oturuyorsun. Biz seni istemiyoruz Göktuğ için katlanıyorum. Ki Atlas ve Umut'da eminim zorla katlanıyor." Umut konuştu "yo Duygu aksine neşeli bir kız. Sende otur oturduğun yerde Umay." Atlas ise konuştu "ne oldu Duygu katillere mi zaafın var? İpek'e de biz zor katlanıyorduk ama ekipten göndermiyorduk şimdi de senin istemediğini biz istiyoruz ve istiyorsak olacak. Emin ol oda sana meraklı değil." Offf konuş adamım. "Aynen öyle Duygu emin ol sana meraklı değilim. İstemiyorsan görme ben diğerleri ile iyi anlaşıyorum sen görmezsen bende görmem ama beni bir gör Duygu o zaman bende seni görürüm." Sonra üçüzlerimle dolaşmaya devam ettik. Neyseki son iki ders bedendi ve voleybol oynayacaktım. Hoca bizi sıraya soktu ve dedi ki "10 tur koşu." Yuh astımım halay çekiyor. Tamam deneyebilirim. İlk 4 tur hafif tempoda sorun yoktu. Sonra bir dört tur daha devam ettim. Ama artık başım dönüyor ve nefesim daralıyordu hemen kenara çekilip durdum üçüzlerim ve Umutla Atlas yanıma geldi. Göktuğ hocaya bişeyler dedi "çocuklar dışarı çıkın biraz." ! Baran beni kucağına aldı ve nazikçe çimenlere oturtu. Sonra biraz nefesimi düzenlemeye başladım. Göktuğ ve Baran endişe ile bakıyordu. Baran sordu "iyi misin?" "İyiyim." Dedim ayağa kalkınca başım döndü ve gözlerim karardı. Ve o klişe yaşandı Umut'un üstüne yığıldım. Tabiri caizse hayvan gibi geriye düştüm. Umut hemen konuştu "iyi misin Umay?!" Hemen Baran ve Göktuğ geldi Göktuğ beni kucağına aldı ve şimdi revirdeyiz serum takılı. Atlas abi, Göktuğ, Baran,Umut ve Atlas burada. Atlas abi üçüzlere döndü "lan oğlum hocaya söylesenize kızın astımı olduğunu illa başına bir şey mi gelecek?!" Üzüldüler "abi onların bir suçu yok ben söyleyebilirdim ya da kötü olduğum ilk an durabilirdim. Bu arada Umut kusura bakma biraz kucağına bayıldım ama." Dedim utanarak ve şuan fark ettim Atlas ve Atlas abi adaştı. Umut konuştu "ne kusuru Umay sen iyi ol yeter." Ya çok tatlı ama. Neyse. Serum bitti ve biz eve gidiyoruz. Çok şükür. Eve gelince kapıdan kendimi fırlattım. Neden evde bir huzursuzluk vardı. Annemin yanına geçtim. "Anne ne oldu" titrek sesi ile "kızım şimdi sakin olacaksın. " beni bir göt korkusu sardı şimdi. Kafamı salladım. "Kızım senin üvey annenin bir çocuğuda varmış ve bu çocuk anneni öldürmüş." Üçüzlerim de şok olmuştu. Zar zor konuştum. "Ne." "Kızım istanbula döneceğiz şimdi ve annenin mezarına gideriz." Bu arada alakasız ama biz İzmirdeyiz "hayır..." sonradı ise büyük bir telaş tek günde iki uçak falan. Şimdi ben ve üçüzlerim ardından annem ve babam ile istanbula uçuyoruz. Ben ise ağlıyorum. Sonuçta beni o büyüttü iyi kötü. Sonra annemin mezarına gittim ve baktım çiçek koydum ama konuşamadım. Şimdi ağlayarak dönünce üçüzlerim bana sarıldı. Ve evet ikinci uçak çünkü yarın okul var. Eve geldiğimde yorgundum. Annem konuştu. "İyi geceler çocuklarım hadi yatın artık." Tamam dedik ama ben üçüzlerim ile yatacaktım. İyi hissederdim. Hemen onların yanına gittim. Tahmin ettiğim gibi Baranın odasındaydılar. "Beraber yatalım." İkiside gülümsedi "gel hadi" sonra ise uyku ikside bana sarılıyordu.
                              ***
"Güzelim uyan!" Bu Baran dı ama şuan çok üşüyor ve halsizdim. "Ya ne var" Göktuğ endişe ile baktı. "Yanıyor Baran abimleri çağıralım." Baran bir baktı "dur bi." Sonra Baran geldi ve ateşimi ölçtü ve bir anda karnıma ağrı girdi.  Acıyla bağırdım ama anırdım daha çok. Bir anda bütün aile benim odadaydı. Yiğit abim geldi "ne oluyor burada?" Baran konuştu "abi biz uyuyorduk sonra biz Göktuğ ile Umay'a sarılıyorduk. İşte sıcak olduğunu fark ettim ben ateşini ölçtüm ve bir anda bağırdı." Neden üçüzlerin gözü doluydu. Kayra abim geldi "hazırlayın arabayı hastaneye." Babam yanıma geldi "güzel kızım iyi olacaksın." Dedi ve saçımdan öptü sonra Baran beni kucağına aldı. Şimdi arabada öksürmekten harap olmuştum. Baran sırtıma vurdu "helal helal" ikside ağladı ağlayacaktı. Anneme döndü Göktuğ "anne ben Umay'ı bu halde bırakmam okula gitmeyelim üçüzümüzle duralım. " annem baktı "tamam oğlum"
Şimdi hastanede serum takılıydı ve herkes başımdaydı annemle babam doktorla görüşmeye gittiler. Bir şey dikkatimi çekti üçüz olacak mallar nerede tam olarak. İyi insanlar lafının üstüne gelirmişte bunlar ağlıyor. Doğruldum biraz "ağlamayın ya." İkiside sarıldı bana Baran konuştu "bende kötü oldum bi ya." Göktuğ artık hüngür hüngür ağlıyordu "ya Göktuğ ağlamayın." "Napayım çok kötüsün. "
Biraz önceden Baran
İstemsizce ağlamaya başladım ve koridora çıktım Umay'a bir şey olunca içim de bir şey oluyordu. Göktuğ da ağlayarak yanıma geldi. Sonra bizi fark eden Kayra abim oldu. "Ağlamayın üçüzünüz iyi olacak. " "elimde değil abi. " dedim ağlayarak Atlas abim geldi "ağlamayın kardeşimiz iyi olacak," sonra annem le babam geldi ve sarılıp öptüler bizi. Ege abimle Kayra abim hiç konuşmuyordu ve bu durum biraz kötüydü. Sonra Umay'ın yanına geçtik.
Umay'dan şimdi
Şimdi ise aradan biraz zaman geçmişti ve artık eve geçiyorduk arabada kafamı Baran'ın dizine koymuş mide bulantımı geçirmeye çalışıyorum burada. Ön arabada anne ve babam bu arabada kardeş tayfasıBaran beni kucağına aldı "sakin ol." Tamam manasında başımı salladım. Eve geldiğimiz gibi odama yattım kapı çaldı "gel" dedim kısık sesimle üçüzlerim di "senle yatcaz" "ya hasta olursanız " İkiside "olmaz bir şey" dediler. Ve kendimi uykuya bıraktım.
Arkadaşlar başımız hep belada şimdi daha kötü günler var dkdkmdel