ASPENGER

1

Kaan'dan...

"Ne benim zamanımda ne de senin zamanında ama başka birilerinin zamanında bir gün...
Uzak bir diyarın en yüksek dağının zirvesinde, gizemli suların üzerinde yükselen şehir varmış. Bu şehirde yaşayan tüm insanlar gece olunca gökyüzündeki yıldızları izlemek için toplanırmış. Gökyüzündeki yıldızlardan biri her gece en parlak şekilde ışıldarmış. Ama bu yıldız aslında bir yıldız değil, bir periymiş. Bu peri, her gece gökyüzüne çıkıp, insanların dileklerini dinler ve onları gerçekleştirmeye çalışırmış.
Bir gece, küçük bir çocuk yıldıza bir dilek tutmuş. "Keşke herkes mutlu olsa" demiş. Peri bu dileği duyunca çok etkilenmiş ve dünyaya inmeye karar vermiş. Dünyaya indiğinde, herkese yardım etmeye başlamış. İnsanlara gülümsemeyi, nezaketi ve sevgiyi öğretmiş. Yavaş yavaş şehirdeki herkes daha mutlu olmaya başlamış. Peri, işini bitirdiğinde tekrar gökyüzüne dönmüş. Yıldızının daha da parlak ışıldadığını fark etmiş. Çünkü artık o yıldız sadece gökyüzünü değil, insanların kalplerini de aydınlatıyormuş.
Derler ki; Eğer bir gece gökyüzüne bakıp, inanılmaz derecede parlak bir yıldız görürseniz, bilin ki o, mutluluğun perisi. Ve o gece, bir yerlerde birinin dileği gerçek oluyor demektir."

Babam hikayeyi bitirdiğinde yanı başında onu dikkatle dinleyen kardeşlerime ve Mahinur'a baktım.

Üniversite hayatına başlamaya aday, yetişkin olma yolunda ilk adımlarını çoktan atan bireylerdik. Gerçi bu tanım biz sıradanlar için geçerliydi. Sanırım Mahinur bu tanıma hiçbir zaman uymayacaktı.

Onunla işim olduğu için saatimi işaret ederek konuştum.

"Ders vakti."

Mahinur bıkkınlıkla iç geçirirken babama doğru dönüp konuştu.

"Seni dinlemek güzeldi ama onu eğitmem gerekli."

Söylediğine şaşkınlıkla bakarken annem ve babam kahkaha attı. Sanki ben bir köpektim o da bana çişe çıkmayı öğretecekmiş gibi konuşuyordu.

Yanımdan geçip yürüdüğünde bende arkasına takıldım. Birlikte çalışma odasına geçtiğimizde masa başında yerimizi aldık.

Başlayalı tam 42 dakika olmuştu ve Mahinur kendi odak noktasından benim odak noktama bir türlü geçiş yapamıyordu. Bu konuya nereden geldiğimizi bilmemekle birlikte onu sabırla dinliyordum.

"Evren veya Kozmos, gezegenler, yıldızlar, gökadalar ve diğer tüm madde ile enerji yapıları dahil olmak üzere uzay ve zamanın tamamı ve muhtevasıdır. Bununla birlikte gözlemlenebilir evren, temel parçacıklardan başlayarak gökadalar ve gökada kümeleri gibi büyük ölçekli yapılara kadar tüm madde ve enerjinin mevcut düzeniyle sınırlıdır."

Söylediklerine kafamla sürekli onay verirken neyden bahsettiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Sessizlik oluşunca sustuğunu fark edip kendimi toparladım.

"Bu bilgiler sınavda çıkacak mı?"

Mahinur kafasını iki yana olumsuz yanıt vermek üzere salladı.

"O zaman bunları sonra konuşuruz şimdi kendi konumuza dönelim. Sınava bir hafta kaldı eğer geçemezsem arabayı unut."

Bu söylediğime gözlerini kocaman açıp konuştu.

"Asperger sendromlu bireyler birçok bilgiyi hafızasında tutabilir. Araba basit ve sıradan bilgilerden unutmam mümkün değil."

Söylediğimi açıklamam bizi işin içinden çıkılmaz bir duruma sokacaktı.