𝑮𝒓𝒂𝒏 𝑬𝒔𝒄𝒂𝒑𝒆 | Aokota | Ginga E Kickoff!! ヅ (Victory Kickoff!!)

𝑬𝒔𝒇𝒖𝒆𝒓𝒛𝒐

Kota tekrar uyandığında sabah olmuştu. Gelen konuşma sesleri herkesin Tagi'nin odasında toplandığına işaret ediyordu. Kendisi de oraya gitti. Konuşmalar hararetliydi ve bunun nedenini öğrenmek üzereydi.

"Saçmalamayı kes." Ouzou konuştu.

"Ben dediğimde ciddiyim," Aoto karşılık verdi. "Hem Tagi'nin durumu şimdi daha iyi." Onaylaması için Tagi'ye baktı.

"Evet, daha iyi hissediyorum."

"Yine de bu haldeyken giderseniz daha beter şekilde hasta olabilir." Ryuuji itiraz etti.

"Gitmek mi?" Kota, odadaki varlığını belli ederek konuşmaya daldı.

"Size daha fazla yük olmayacağız"

Kota, bu sert kelimeler Aoto'nun ağzından döküldüğü anda gitmek isteme sebeplerinin gece etmiş olduğu sözler olduğunu anladı.

Kardeşleri de Kota'nın bir haltlar yediğini anlamıştı. Ouzou, ona sitemli bir balkış atarken Ryuuji hala arabuluculuk yapmaya çalışıyordu.

"En azından bir gece daha kalın. Tagi'nin tamamen iyileştiğine iyice emin olalım." Bu süre zarfında sorunun çözüleceğini umuyordu.

"Sadece bir gece." Aoto, istemese de kabul etti ve kendisi Tagi ile yalnız kalırken üçüzler odadan çıktı.

"Bir anda ne oldu böyle?" Tagi, endişeyle sordu.

"İstenmediğimiz yerde durmayacağız."

"Bunu da nereden çıkardın şimdi?" Tagi şaşkına dönmüş ve bir o kadar da kırılmıştı.

"O dik kafalının söylediklerinden." Kota'yı kast ediyordu.

"Daha hızlı iyileşmeye çalışacağım..." Tagi Aoto'nun gitmek üzerine olan istediğini artık haklı buluyordu ve her ne kadar bu kendi elinde olmasa da iyi olacağını söylüyordu.

Bu sırada üçüzler salondaydı. Kardeşleri Kota'yı bir açıklama bekler şekilde bakıyordu.

"Ne var?" Kota sinirle sordu.

"Ne halt ettin yine?" Ouzou soruyla karşılık verdi.

"Belli ki bir sey söylemişsin." Ryuuji ekledi.

"Fazla alıngan davranıyor."

"Onun durumunu düşün, hassas olması normal." Ryuuji, hallerine dikkat çekti.

"Söylediklerine dikkat etsen ne olun sanki?" Ouzou yine çıkıştı.

Kota'nın öfkesi gittikçe büyüdü. Kendine karşı olan bu öfkeyi kardeşlerinin sözleri arttırıyordu. Kapıyı çekip evden çıktı. Kendini kontrol edemeyeceğinden korkup sakinleşmek üzere hep gittiği yere doğru yola koyuldu.

Burası koruya yakın kuytu bir alandı. Terk edilmiş bir deponun arkasındaydı. Bu kuytu köşelere pek, hiç desek daha doğru, gelen olmazdı. Korunun mağazarası ona huzur verir, bazen etraftaki direkleri tekmeleyerek damarlarında dolaşan sininden kurtulurdu. Burası Kota'nın sakinleşmek için geldiği gizli yeriydi.

Birkaç saatini ne yapması gerektiğini düşünerek geçirdi. Hatasının farkındaydı ve bunu düzeltmek istiyordu. Ama bunu tam olarak nasıl yapracağını bilmiyordu.

Kendini topladıktan sonra oturduğu yerden kalktı ve gitmeye hazırlandı. Tam bu sırada oraya doğru gelmekte olan ayak sesleri duydu. Ne idüğü belirsiz birkaç adam görünce hızla oradan uzaklaştı ve bilindik mahallesine geri döndü.

Koruya gelmeye başladığından beri etrafta kimseyi görmedi. Bu, adamları fark ettiği ilk sefer oluyordu. Adamların deponun etrafına ilk defa geldiklerini ve kendisini fark etmediklerini düşenmek istedi.

Eve varır varmaz salona girdi. Tagi, odasında uyumakta oldugu için Aoto salonda yalnız başına duruyordu.

"Bu kadar alıngan mısın gerçekten?" Kota, yaşananları düzeltmek niyetiyle konuşmaya başladı ancak sözleri hiç de yardımcı olmuyordu..

"İstenmediğim yerde duracak değilim."

"Ouzou ve Ryuuji, sizi çok iyi ağırlıyor ve ilgileniyor, istenmediğiniz falan yok."

"Sen... Sen istemiyorsun."

Kota, Aoto'nun buz mavisi kesilmiş gözlerinin üzerine dikildiğini hissetti. Söyledikleri, içinde tarif edemeyeceği acıklı bir duygu bırakmıştı. Dili düğümlendi.

Başka bir şey söyleyemeden Ryuuji'nin salona girmesiyle konuşmaları son buldu. Aoto'nun burada geçireceği son gece olacaktı eğer Kota durumu düzeltemezse...