KONTEYNER

1.Bölüm: Bana Güvenin

*Belkide sadece bir rüyadır?*

08.11.2009

Dışarıdaki dondurucu havaya aldanmıyor annemin bana hazırladığı çikolatalı sütümü bitirmekte meşgul bir biçimde el yazı çalışması olan ödevlerimi bitirmeye çalıyordum. Sütümden son yudumlarımı da alacakken kulağımı kapı zilimizin melodisi doldurmaya başlamıştı. Hızla yerimden doğrulup kapıya doğru koşar adımlarla yürümeye başladım boyum kısa kaldığından kapı kulpuna zar zor yetişiyordum güç bela da olsa kapıyı nihayetinde açmış ve gördüğüm manzaranın hoşluğuyla kıkırdamaya başlamıştım. Karşımda benimle yaşıt kumral buz mavisi gözlere sahip ve yanaklarında ruj izi olan sevimli bir kız duruyordu. Gülümseyerek suratına baktığımda o da benimle aynı tepkiyi vermiş ve yanındaki kadına dönmüştü. Büyük ihtimalle annesiydi de..

"Ya aneçim yanayımı şöyye öpmeseneee! Bak işte yanayım domeştos gibi kıpkırmızı oydu.. domateş miydi ya?"

Annesi kızının yüzüne bakıp bir öpücük daha kondurduktan sonra muzip bir gülümsemeyle sırıttı, elindeki kolonyalı mendille kızının yanağını silmeye yeltendi. Bende fırsattan istifade elimi uzatmış tanışmak için sabırsızlıkla bekliyordum.

"Hoşgeydin ben Ateş"

Bana büyük bir heyecanla bakıp o da minik parmaklarını uzatmıştı.

"Hoşbuydum bende Meyya"

Günümüz
Ateş'in anlatımıyla🔥🔥

Baharın gelişiyle tüm ağaçlarda toz pembe çiçekler açmış ve hoş kokusuyla adeta baş döndürüyordu. Derin bir iç çekip Akciğerlerimi temiz ve hoş kokulu havayla dolmasına izin vermiştim. arkamı döndüğümde yüzü buruşmuş bir ifadeyle bana bakan Merya'yı görmem bir olmuştu.

"Kızım yardım etsene güneşi mi selamlıyorsun sabah sabah belim koptu yaa!"

"O koliyi öyle taşırsan belin ikiye de ayrılabilir ver bakıyım"

Dedim umursamaz bir tavırla. Tatmin olmuş bir biçimde bana bakıyor ve şaşkınlığı gözle görülüyordu.

"Nasıl taşıdın sen onu ya çok ağırdı.."

"Hadi Merya kapıyı aç da girelim güneşi mi selamliyorsun?

"Geldim ya dur da biraz soluklanıyım."

Hızlı hızlı nefes alışverişlerinden sonra yanıma bitkin adımlarla sallana sallana gelmişti. Yüzüme bakıp kıkırdıyor sonra tekrar önüne dönüyordu. Benimse tek yaptığım sert ve umursamaz bakışlar atmaktı. Nihayet kapıyı açmak aklına gelmiş olacak ki minik askılı çantasına elini uzatmış ve içerisinden anahtarı çıkarıyordu.