Bugün rüyamda gördüm onu gerçek gibiydi sanki sarıldım kokusunu çektim içime.. bana en güzel gülümsemesini yolladı.
Sonra uyandım ağlayarak, yatakta 10 dakika boyunca ağladım. kalbim acıyordu.. sanki biri bıçakla beni kesiyordu heryerim acıyordu ama ölemiyordum. özlemiştim onu hemde öyle özlemistim ki şu kapıdan girse hicbirsey düşünmeden boynuna sarılırdım. yaşanacak okadar çok şey varken ayrılmakmıydı yani bize düşen? Ben onun gibi hickimseyi sevemeyecektim. Tüm duygularımı onda yaşamıştım.. bir başkasına verecek his kalmamıştı bende.. yorgun olduğumu biliyordum ruhumda depremler oluyordu ama ben kendimi birtürlü engelleyemiyordum. anılar beni öldürecek gibi her dakika beynime saplanıyordu.. ben bunu mu haketmistim? sana birdaha yanlış yaparsam vur beni demişti. sahi kolaymiydi onu öldürmek?
tüm bunları düşünürken mahir ağladı anne daha benimle ugrasacaksın der gibi. elimi yüzümü yıkayıp ona mamasını yedirdim. asyayı uyandırdım birlikte kahvaltı yaptık.
-abla biliyormusun metinle gece boyunca mesajlastik
-hangi arada numaralarınızı aldınız deli kız
-abla bugün sahneleri varmış bizide davet etti angora barda çıkıyorlarmis gitsek ya?
-bebeğim çok isterdim ama pek keyfim yok bugün hem mahiri Hülya hanıma bırakmam ayıp olur ama sen git lütfen
-sen gelmezsen gitmem
-çocuk degilsin asya yorma beni git eglenmene bak
zorla ikna etmistim onu. gidip kafa dağıtmak ona da iyi gekecekti ben tüm bunları yasarken onada bu kaosu yaşatmıştım. o daha 22 yaşındaydı ve buna hakkım yoktu. telefonun çalmasıyla irkildim arayan emeldi ne yüzle!!!!!! önce açmadım uzun uzun tekrar arayınca açtım
-merhaba melis ben gurur nasılsınız
-seni gerçekten ilgilendiriyor mu
-başlama yine
-ne var neden aradın?
-melis ben bugun eger uygunsan mahiri görmek istiyorum bende kalabilir mi?
-tabikide Hayır buna hiç hakkın yok. oğlumu bir sürtüğün kaldığı eve bırakmam
-bak melis o benimle yaşamıyor tamam mı o benim de oğlum bir saate oradayım.
telefonu yüzüme kapatmıştı. adıyla zerre alakası olmayan bu adam beni yeterince sinirlendirmisti.!
bir buçuk saat sonra geldi. çok zayıflamış ve bitkin görünüyordu. sadece merhaba diyerek salona geçti. ne icersin diye sormadım. tam konuşmaya başlayacaktım ki kendisi konuştu
-melis biliyorum sana büyük haksızlık ettim. ama sana gerçekçi olmam gerekirse biz evlenmek için çok acele etmisiz. yani ben belkide sana aşık degildim sadece alışmıştım.. emel benimle çok mutlu aniden gelişti hersey onunla.. ikimizde farkında olamadan aşık olduk..
-baba bunları söylemek için mi geldin? sana olan saygımı bozmadan defol git buradan seni pis yalancı
asya kolumdan tutup beni odaya çıkardı.
-git burdan gurur abi ablama iyi gelmiyorsun mahir için başka zaman gel
asya odama geldiğinde gitti abla sakinleş ne olur diye sarıldı. iyi değilim dedim gözlerine baktım oda ağlıyordu.
-abla birini bukadar çok sevmenin bedeli bu mu gerçekten?
hiçbişey diyemedim çünki konuşacak halim yoktu. ağlamaya başladım. gözümün içine baka baka beni hiç sevmedigini söyleyen bir adama herseyimi vermistim. o ikinci şansı vermeseydim bunlar olmayacaktı..
Aklımda tek bir plan vardı ve günlerdir dönüp duruyordu.. beklemem lazımdı biraz daha sabretmem...
