MAFYA'M

4. bölüm

"Gizay hep benimle kalsan olurmu"

İşte bunun cevabına ne diyebileceğimi bilmiyordum.

Hayatım hep zorluklarla geçmişti, şimdi bu adamdan başka yanımda kimsem yok.

Ona bir şans versem pişman olurmuydum. Daha buraya geleli 2 gün olmuştu. Ama beni bu denli seven bir adama şans vermek istiyordum.

Ve şaşırtıcı bir şekilde onun yanında olmak güven veriyordu.

Hala ben ona ,o bana sarılırken konuştum.

"Tamam kalacağım seninle"
Bunları dememle benden ayrılıp parlayan gözleriyle bana baktı.

"Sen ciddimisin"
Gülümseyerek

"Evet ama eğer benim sana verdiğim şansı boşa kullanırsan bidaha konuşmam seninle. Bu evdende kaçmaya çalışırım ve emin ol kaçarım da " dedim

"Tamam, tamam yemin ederim pişman olmayacaksın"

"Göreceğiz "
Dememle bana yaklaşmaya başladı.
Nefesini dudaklarıma üfleyip, konuşmaya başladı.

"Göstereceğim den şüphen olmasın "

Biraz daha yaklaşırken hemen ittirip konuştum.

"Mirzah bey orada durun bakalım. Hem ben acıktım ne zaman yemek yiyeceğiz"

Karşımda sırıtmaya başladığında tepki veremedim. Ne sırıtıyorsa

"Ne sırıtıyorsun be" diye çemkirdim. O ise sırıtmaya devam etti.
"Hadi üzerini giyin de dışarı çıkalım"

"Kıyafetim yok"
Elimden tutup odasının içindeki bir odaya götürdü beni. Muhtemelen giyinme odasıydı.

Ve bir dolabın önünde durdu. Dolabı açınca bir sürü kadın giysileri vardı.

"Senin odanda bunların ne işi var?"

"Bir gün benimle aynı odada kalırsın diye koydurmuştum"

Ben şuan hipnoz olmuş bir şekilde Mirzah a bakıyordum.

Bu kadar da yuh yani. Herşeyi düşünmüş.Hemen gözlerimi kaçırdım.

"Ee o zaman sen çık bende üstümü değiştireyim"

"Aslında burda da durabilirim"

Diyip çapkınca gülümsedi.

Yüzümün kızardığını hissederken , hemen başımı eğdim. Çenemden tutup , kafamı kaldırdı.

Kızarmış yüzümü görünce, sırıtması daha çok büyüdü.

"Gizay hanım sizde hemen utanıyorsunuz. Biz sizinle nasıl çocuk yapacağız acaba"

Dedikleriyle yüzümün daha çok kızardığına eminim.
Terbiyesiz adam!

Mirzah'ın omzuna vurup konuştum.
"Ya ne utandırıyorsun hem sen çıksana şurdan!'

Üzerime doğru yürümesiyle , bende geriye doğru gidiyordum.

Sırtım duvara değince durdum. Ama o daha çok dibime girdi.

"Yani çocuk yapmamıza bir şey demiyorsun?"

Ne bı saniye şimdi onunla çocuk yapmak istediğimi mi sanıyor!
"Ya ne alaka ben öyle bir şey de-"

Beni susturan şey Mirzah'ın dudakları oldu.

Benim gözlerim fal taşı gibi açılmışken,onun gözleri kapalıydı.

Hiç bir şey yapmıyor sadece dudaklarını dudaklarımın üzerinde tutuyordu.

İlk öpücüğümü şuan Mirzah almıştı.