MAFYA'M

25. bölüm

Gizay'dan:

Olduğumuz yangın merdiveninde Mirzah'ın bir kaç bağırışından sonra telefonumun kapanma sesi yankılandı. Üstümde ki şoku atlatamamışken arkadan Naz'ın gülme sesi geldi. "Çok aptalsın." Derin bir nefes aldı. Sanki birazdan diyeceği şeyden dolayı zorlanıyormuş gibiydi.

"Kendi babandan bile sana daha fazla babalık yapan birinin katiline aşıksın" Kurduğu cümleyle vücudum titredi. Gözlerim hafiften kızardığında zar zor arkama döndüm. Naz bir kaç adım benden uzaklaşıp silahı tekrar bana doğrulttu. Ellerim zangır zangır titremeye başladı. "Yalan söylüyorsun" Kendi sesim bana çok uzaktan bir ses gibi gelirken Naz'ın da gözleri doldu.

"Babamı öldürdü" Yutkunamadım. Yalan söylüyordu. Mirzah, tek derdi çocuklarını okutmak olan bir adamı öldürmemiştir. Ayaklarım beni daha fazla taşıyamayarak dizlerimin üzerine düştüm. "Yalan söylüyorsun. Mirzah yapmamıştır" Kendimi teselli etmek için kurduğum cümleler yetmiyor gibiydi. Gözlerimden akan yaşlar bir bir yere düşerken Naz da karşımdaki duvara sırtını yaslayıp yere oturdu.

"Benim babam seni ne zaman benden ayırdı da sende şimdi ona ihanet ediyorsun" Sol yanağımdan bir damla yaş düştü. Gözlerimdeki yaşların ardı arkası kesilmezken kafamı sağa sola salladım. "Mirzah yapmaz. İftira atma" Bakışlarımı kaldırıp Naz'a baktım. Bana aşağılayıcı bir bakış attı. "Ne kadar zaman geçti ki kendinden emin bir şekilde onu savunuyorsun " Sustum. Tanımak için zaman mı gerekliydi. Bir insanın tüm gerçekleriyle karşına çıkması yetmez miydi tanımaya.

Aramızdaki sessizlik artarken sadece ağlıyordum. Ya doğruysa ihtimali beynimi işgal etmişti. Ve çok kötü hissediyordum. Çatallaşmış sesimle Naz'a doğru çatallaşmış sesimle mırıldandım.

"Nerden biliyorsun?" Bakışlarını diktiği boşluktan bana çevirdi. Telefonundan bir yere tıklayıp telefonu bana uzattı. "İzle" Korkarak elindeki telefonu elime aldım. Ekranda 30 saniyelik bir video vardı. Yavaşça başlat tuşuna bastığım da Adem abiyi yerde dizlerinin üstünde görünce göz yaşlarım hızını arttırdı. Videonun gizlice çekildiği çok belliydi. Kadraja Mirzah girince gözlerim buğulandı, başım dönmeye başladı. Videonun bitmesine son 5 saniye kala Mirzah tetiği çekmiş ve karşısında ki Adem abiyi vurmasıyla video sona ermişti. Telefonu elimden hızlıca alan Nazdan dolayı öne doğru savruldum. Kendimi tutamayarak seslice ağlamaya başladığımda kalbim ağrımaya başladı. Mirzah yapmıştı. Babam yerine koyduğum kişiyi gözünü kırpmadan öldürmüştü.

Ağlayışlarım haykırışlara dönüşünce resmen kendimde değildim. Başım dönüyor ve önümü zar zor görüyordum. Ayağa kalkmak için yerden destek alacağımda gücüm tükenmiş gibi kalkamadım. Gittikçe etraftan soyutlaşırken aşağıdan duyduğum silah sesleri artık bir fısıltı gibi geliyordu. Ayağa tekrar kalkmak için iki elimi de yere koydum. O sırada Naz kolumu tutup beni kaldırdığında ağlamam şiddetlendi. Gözlerimin önü kararırken kendimi karanlığa teslim ettim.

Mirzah'tan:

Girdiğim mekana hızlıca bir göz gezdirdikten sonra içerdeki herkesi dışarı çıkartım. Etraf sessizdi. Ve Gizay'ın sesini duyamadıkça kalbim sıkışıyordu. Yanıma Yasin gelince bakışlarım ona döndü. " Abi lavabolarda kimse yok" Tek bir yerin kalmasıyla adımlarım o yöne doğru ilerlerdi. Yangın merdivenin kapısını açtığımda yukardan "Gizay uyan n'olur" Yalvarışlarını duyunca koşarak yukarı doğru çıkan merdivenleri çıktım.

En son kata çıkınca Naz'ın kucağında baygın şekilde uzanan Gizay'ı görünce hızlıca yanına ilerledim. Yüzü solmuş resmen ölü gibiydi. Ellerim solgun yüzüne değeceğinde Naz Gizay'ı geri çekti.

"UZAK DUR! " Bağırmasını aldırmadan Gizay'ı kucağıma aldığımda bedeni resmen kuş kadar hafifti. Korkum ikiye katlanırken Yasin'e döndüm. "ARABAYI YAKINA GETİRİN HEMEN" Yasin önden hızlıca inince Gizay'ı daha sıkı kavradım. Hemen merdivenlere yöneldiğimde arkamdan Naz seslendi. "Asıl korkuyu Gizay uyandığında göreceksin sen. Uzaklaşacak senden bir daha yüzüne bakmamam üzere. Yanıma alacağım onu" Sözlerine kaşlarım çatılırken önemsememeye çalışarak hızlıca merdivenleri indim. Yangın merdiveninden çıkınca adımlarım olabildiğince hızlandı.