7

1.2K 68 14
                                    


Sabah güneşin sıcaklığıyla gözlerimi açtım. Hiç sevmiyordum bunu.

Başımı kaldırınca odamda olmadığımı gördüm. Panikle ayağa kalkmak isterken yataktan düştüm.

Sanırım bileğimi incitmiştim.

Neden burdayım diye düşünürken, dün olanlar geldi aklıma. Ve umutsuzca omuzlarımı düşürdüm.

Gidib kapıyı açıb konturolettim, kimse var mı diye yoktu.

Yatağın kösesini çöktüm ve kendimi kasmayş bırakıb  göz yaşlarımı serbest bırakmaya başladım.

Hiç bir şey olmamış gibi davranmak zor oluyor.

Annemi, babamı ve abimi özlemiştim! Yanlarına gitmek istiyorum.

Neden benim başıma gelir ki böyle şey?!

En olmayacak şeyler beni bulur zaten, nefret ediyorum senden hayat!

İçim dışıma çıkana kadar ağladıktan sonra odadakı banyoya irelledim ve yüzümü iyice yıkadım.

Yandakı bakım mazemelerini görünce kendi kremle kullandığım  ile üzümü bir güzel nemlendirdim ellerimi bir daha yıkarak banyodan çıktım.

Aynanın önüne gelib saçlarımı taradığımda, babamla olan anıları hatırladım.

Tekrar ağlayacakken zor tuttum kendimi, bu günlük bu kadar göz yaşı yeter.

Diğer oda ne diye bakınca giyinme odası olduğunu gördüm ve tam bedenime uygun olan bir eşortman takımı alıb giyindim.

Abim aradı bir anda  hemen açtım ve aynı anda kapıdan çıktım.

"Günaydınlar efendim. " dedim neşeyle.

"Asena... " sesi boğuk çıkıyordu.

"Noldu abim? " dedim telaşla.

"Kızım seni çok özledim be, niye gittin ki? "

Hayır abi yapma bir daha ağlayamam.

"Abim... Yapma böyle lütfen. "

"Ne yapma ya bir gün bile olmadı be  24 saat bile dolmadı benim ciğerim yanıyor sen 2 ay sonra geleceğim diyorsun. "

O da özlüyormuş benim bir tanem...

"Abim, canım abim. " salona gelmiştim, her kes burdaydı, sessizce "günaydın" diyerek oturdum.

Hepsi bir ağızdan cevab vermişti.

"Abi, abi abi beni de anla be güzelim, bu gün sabah gelib yatağıma zıplayıb beni uyandırmadığda nasıl bir boşluğa düştüm haberin var mı? "

"Ama öyle yapınca kızıyordun. " dedim bir çare.

"Ne kızması be kızım, öyle özel öyle keyifli geçiyordu ki günüm sen öyle uyandırınca. "

Neden her kes bizi dinliyormuş gibi hiss ettim.

"Eğer kızmazsam bir daha yapmazsın diye öyle yapıyordum, Milay, sen yapma dedikçe aksine onu yapıyorsun onun için öyle dedim ben yoksa hiç kızmadım ki ben sana, ben sana kıza bilir miyim be güzelim, senin tek damla göz yaşın için dünyayı yakarım, sen engel olmadıkca."

Yapar.

Biliyorum.

Milay dediyse iş ciddi.

Onu da biliyorum.

"Geleceğim ya hatta bu gün, sen eve dönende ben orda seni bekliyor olacağım. " bakışlarımı Kenan beye çevince başını salladı tamam anlamında, minik bir tebesümle karşılık verdim.

"Söz mü?

" Kardeş söz abim. "
"Ben arıtık kapatiyorum abi geleceğim bu gün, görüşürüz. "

"Görüşürüz kardeşim. "

Bakışlarımı diğer aile üyelerine çevirdim, merakla bana bakıyordular.

"Abim konu ben olunca bir az hassastırda." diye açıklama yaptım.

Farah hanım gülümsedi, " Aranızdakı bağ çok güzel... " dedi ve oğullarına baktı imayla.

Nursema hanım geldi o an.

"Yemek hazır efendim. "

"Tamam o zaman geçelim yemek yiyelim sonra konuşuruz. " Kenan beyin ayağa kalkmasıyla bizde kalktık.

Ve sofraya oturduk.

Sessiz sessiz kahvaltımızı ederken Pars geldi bir anda.

Bende diyorum bu huzur ne Pars yokmuş.

"Oo günaydınlar canım ailem ve cici kardeşim. " dedi kinayeyle.

Aynı kinayeyle karşılık verdim, " sen gelene kadar aymıştı cici abicim. "

Bana burun kıvırıb yerine oturdu ve ayı gibi tıkınmağa başladı.

Ateş hemen konu açtı.

"Şey, Asenacım, Milaycım... Eğer şey olursa yanii şey istersen benden şey yapa bilirsin. " kimse bu dediğini anlamamış olacaktı ki gülmeye başladılar.

"Asena yeter ve de evet sen bıraka bilirsin beni tanışmaya da gele bilirsin. "

"Yok tanışma için erkende... Almilayı görür müyüm? "

Sanırım birilerinin kiymeti yokluğunda anlaşılıyor.

"Tabii ki. " dedim içtenlikle.

Bu gün hiç konuşmayan Poyraz boğazını temizledi.

"Benden de selam söyle olur mu? "

"Söylerim abi. "

Şaşkınlıkla onlara baktım, " Nasıl yani hiç aramadınız mı? "

İkiside sessizce redd etti.

Az önce ağlayarak beni arayan mı gerçek abi yoksa bunlar mı?

Bittiii.

Şarıkıyı duyunca tek ağlayan ben miyim?

Nasıldı.

Bölüm gelemedi bir kaç gündür ama bundan sonrakı bölümü yazarken fazla zorlandım ne bileyim irellemiyordu bölüm bir türlü yazamadım onu berli bir sınıra ulaştırdıktan sonra bunu atmaya karar verdim bende.

Sınır: 2 vote 3 yorum. (Hep bunu yapmak istemişimdir))))

Ailem. Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin