Ailem.

12

Sabah alarmın sesiyle gözlerimi açtım. Boş boş tavanı izledikten sonra kalktım ve banyoya gittim.

Bir duş alsam iyi olacaktı.

Dün annem ve dedem hakkında Tahir abiyle uzunca konuşmuştuk, benim Erdem albayın her kese övdüğü torununu olduğumu anladıktan sonra yüzündeki o soğukluk azalmıştı.

Duştan sonra dişlerimi fırçalayıb çıktım bayodan ve okul kiyafetlerimi giyindim.

Maalesef okula gitmeliydim artık.

Saçlarımın iki yanından minik birer at kuyruğu yapıp geri kalanını salık bıraktım.

Aynanın önüme geçib yanaklarımı renklendirdim, minik bir eyeliner çekitim ve son olarak da glossumu sürdüm.

Parfümümü de sıkınca tamamdım.

Çatama bir kaç kitab sıkıştırıb çıktım odadan.

Kapıdan çıkarken Poyrazla karşılaştım.

"Günaydın! " dedim.

"Günaydın." diyerek cevabladı.

Kapıdan uzaklaşacakken telefonumun sesi geldi.

Hemen odaya dönüb telefonumu aldım içerden.

Paşam arıyor...

"Abi! " diye seviçle cevabladım telefonu.

"Abim, nasılsın bir tanem? "

"İyidir abi dünden beri  değişen pek bir şey yok...  5 erkek kuzenimle tanışmam dışında... "

"NE?! " diye bağırınca istemsiz güldüm.

Bu sırada salona gelmiştik.

"Dur dur asıl bombayı söylüyorum. "

"Bomba? "

"Hani Pusat abi vardı ya. "

"Hangi Pust aman Pusat. "

"Abi! Ayıp. "

"Tamam tamam sakin ol şampuyon. "

"Heh şu turnuvada tanışdığımız Pusat abi. "

"Ee nolmuş ona? "

"O benim kuzenmiş ya... "

"Yuh! "

Güldüm.

Salonda Poyraz ve benim dışımda Pars da vardı.

"Kızım, senin hayatına ne kitab yazılır he, bunu bir düşünelim iyi para vardır bu işte. "

"Ha ha ve ha çok komik abi, kapatıyorum bir süre arama beni. "

"Tamam ben de seni seviyorum miniğim. "

"Yaa ben de. "

Güldü ve kapattı telefonu.

Başımı telefondan kaldırınca Poyrazın boş boş bana baktığını fark ettim, sanki kafasında bir şeyleri ölçüyordu.

Pars ise kaşlarımı çatmış önüne bakıyordu.

Çokta umursamadım.

"Günaydın! " diye Milan girdi içeri.

Gülümsüyerek karşılık verdim.

"Günaydın! "

Pars ve Poyrazsa mırım kırım bir şeyler mırıldandılar.