Genç kız karanlık odadaki köşeye oturmuştu. Elindeki telefonun kısık ışığı yüzünü aydınlatırken, bir damla yaş süzüldü gözlerinden. 'Kalbimi acıtıyorsun,' diye fısıldadı ekrandaki resme bakarken. Ama bu tatlı bir acıydı.
Başkalarının canını acıtmamak için içinde sakladığı fırtınaları durdurmak istiyordu. Saatlerce yazı yazması, içini ufacık ta olsa rahatlatırken, yanında onunla konuşacak birisi olsa, kim bilir nasıl iyi hissederdi kendisini. Ama korkuyordu. Yapamazdı. İnsanların ona acıyarak bakmasına izin veremezdi.
Belki kendisinin kim olduğunu öğrenmelerine izin vermeden birileriyle konuşursa rahatlardı?
Elindeki telefondan, daha önce indirdiği ama hiç kullanmadığı mesaj uygulamasına girdi. Hesabını 'genel' yaptıktan sonra ona önerilen kişilere bakmaya başladı. Ve en sevdiği karakterin ismine sahip birisini görünce ona yazdı.
@urnotzy: hey
Ne demeliydi emin değildi. Kendisini tanıtmayı düşünmüyordu. Karşısındaki kişi kız, erkek fark etmezdi. Yalnızca yanında hissetmek istediği birisini olsa yeterdi. Ve sonra karşı taraftan bir baloncuk geldi.
@littleprince: ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lunatic // lay // ✓
Fanfiction@urnotzy: herkes bana hastasın diyor, bu odanın dışına çıkabilmek ve doya doya eğlenebilmek isterdim. @urnotzy: benim tek bir dayanağım var. Onun şarkılarını dinledikçe, resimlerine baktıkça rahatlıyorum ama @urnotzy: daha sonra onu asla canlı canlı...
