MANOLYA

Giriş

Bir şans verip okumanızı istiyorum. Beğeneceğinizi düşündüğüm kısa bölümlerle mahalle kurgusu gibi bir kitap olacak. Desteklerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar.💖

Bölüm Şarkısı:
- Bir Teselli Ver
- İstanbul Beyefendisi

.....

Elimde ki fazlasıyla ağır olan kitaplarla merdiven aşağı inerken artık hem yorulmuş hem de kitabın ağırlığı fazla gelmişti. Çok şükür en sonunda bugün bir sakarlık yapmadan merdivenlerden inebilmiştim. Kampüsten çıkıp gereksiz insan kalabalığı arasından geçip güvenliğe varmıştım ki görmemi engelleyen elimde tuttuğum bir ton kitap sayesinde bir şeye çarpmanın etkisiyle sarsıldım.

Harikaydı gerçekten, rezilliğin bu kadarı da olmazdı ama dimi? Daha yeni bugünü sakarlık yapmadan bitirdiğim için şükretmiştim, şimdi olana bak.

Bir dakika ama en son benim yere düşmem gerekiyordu dimi? O zaman neden yerde değilim?

Neden kapattığımı bilmediğim gözlerimi açtığımda karşımda gördüğüm yüz ile şok geçirmiştim. Agit.... okulun serserisi, fazlasıyla zeki ve aynı zamanda bütün gözleri üzerinde toplamayı bir ay önce okula gelmesine rağmen başarmış, okulun yakışıklı genciydi.

Gözünde ki gözlüğü tek eliyle çıkartıp, ''Yerin rahat herhalde kalkmaya niyetin yok gibi?'' dedi. Söylediği cümle ile konumumuzu daha yeni idrak edebilmiştim. Eli belimden tutmuş, elimde tuttuğum kitaplar yere saçılmış ve en kötüsü ise tüm insanlar etrafımızda durmuş bize bakıyordu.

Sertçe yutkunup zemine ayağımı sağlam bastıktan sonra ellerini belimden sertçe çekip ayrıldım. Ukala herif.

"Önüne baksana görmüyor musun geldiğimi?" Diye bağırarak öfkeyle konuştum ve bir yandan da yere eğilmiş dağılan kitapları topluyordum. Ah hocam, ah kilom kadar kitaplarla ne işim olur benim.

"Şuna bak düşmesin diye kızı tut, gelsin sana çemkirsin!" Dedi öfkeyle ve aynı zamanda beni şaşırtacak şeyi yaparak yere eğilmiş düşen kitapları topluyordu. Söylediklerini umursamayarak yerdeki tüm kitapları topladıktan sonra ona döndüm, kahverengi gözleriyle bana bakıyordu.

Yeşil gözlerim kahverengi gözlerinin esiri olmuşken esen rüzgarın etkisiyle parfümünün kokusu burnuma gelmişti. Gözlerim istemsizce kapanırken karşımdakinin kokusunun kapladığı havayı içime çektim. Temiz ve ferah kokuyordu, sıradan kokular gibi değildi. Büyüleyiciydi. Ve ben o an o kokunun ve gözlerin esiri olmuştum. Esirliğim beni yıkılmaya sürüklemişti ve o yıkılmışlık üzerime tonlarca ağırlıkta ki betonların düşmesine ve o ağırlıkların altında kalmama neden olmuştu.

Peki bu yüklerin altında ezilen de kimdi?  Bendim.

Ben Beria Soykır, hikaye daha yeni başlıyordu. Sen de bu hikayede benimle misin?

                            .....

Ben geldimm! Yeni bir kurgu ile....

Bu Beria ve Agit'in hikayesinde benimle misin?

İlk kitabıma göre yapılan hataları düzletip bu kitapta daha aktif olmak istiyorum. Zaten yaz tatiline gireceğimiz için aktif olacağımı düşünüyorum.

Desteklerinize ihtiyacım var, görüşürüz:)))