MANOLYA

3.Bölüm: Misafir

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar.💖

Media: Agit Demir ✨💗

Bölüm Şarkısı:
- Yaşlı Amca - Giderdi hoşuma
- Mansur Yavaş - Maalesef

.....

Oturduğu koltuktan kalkarak adımlarını sırıtarak bize yönlendirdi. "Bundan sonra best shipimsiniz. Sevgili ablacım..." dedi ve sırıtarak kulama yaklaştı.

Kısık sesle konuşmuştu ama karşımdaki adamın duyduğuna emindim. "En büyük aşklar kavgayla başlar."

Sözlerinin ardından odaya geçen Alperen ile ne saçmaladığını anlayamamıştım. Alperen'in ardından elimdeki tatlı poşetini mutfağa bırakıp yanımdaki adamı umursamadan ev halkının oturduğu yere geldim.

Babam baş köşedeki kahverengi tekli koltukta, Alperen, annem, Ayla teyze ile yan yana üçlü koltukta otururken bakışlarım ikili koltuktan oturan Agit'e döndü.

İçimden söve söve adımlarımı odada tek oturabileceğim kısıma çevirdiğimde Agit'in yüzünde ki gülümseme ona her yaklaştığımda büyüyordu.

Agit'in yanına oturduğumda annem sözü alarak konuşmaya başladı. "Kızım tanıştınız mı, Agit oğlumla." Bakışlarım ilk Agite ardından da bana yeşil gözlerimi veren annemin gözlerine baktım.

"Biz zaten tanışmıştık kendisiyle." Dedim ve bakışlarımı sıkıntıdan elime eğip koltukta bana yaklaşan adamın varlığı ile yana kayarken bu seferde Ayla teyze konuşmuştu.

"Kadere bak görüyor musun, Aslıhan hanım. Önceden tanışmışlar bilene." Dedi Ayla teyze anneme dönerek. Annemde gülümseyerek başını sallamakla yetinmişti.

Sabahtan beri sessizliğini koruyan babama bakışlarımız döndü. "Oğlum, nasılsın. İşler nasıl yerinde mi?" Diye sordu babam Agite.

Agit başını sallayarak konuşmaya başladı. "İyiyim, çok şükür. Siz nasılsınız?" Diye sordu babama bakan gözleri.

Babam başını sallayarak gülümsedi. "İyiyim çok şükür oğlum bende." Babam cümlesini bitirdikten sonra babamın sorduğu ikinci soruyu cevaplamak için kiraz rengine sahip dudakları tekrar aralandı.

"İşlerim de çok güzel yurtdışında online kurduğum şirketi yönetiyorum. Burada da Allah kısmet ederse eğer ki iyi bir avukat bulursam şirket açmayı düşünüyorum." Son cümlesini söylerken bana dönen bakışları ile ne olduğunu anlamadım.

"Oğlum sen zaten hukuk okumuyor musun? Niye avukat arıyorsun ki." Annemin sözleri o kadar mantıklıydı ki.

Bakışlarım Agite döndüğünde hadi buna cevap ver bakayım ifadesiyle bakıp cevap vermesini bekledim.

"Aslıhan hanım, insanın bazen arkasında güvenebileceği birileri olması gerekiyor. Hem belki ilerde evleneceğim biri de hukukçu olursa ona gözüm kapalı güvenirim." Sözlerinin ardından beni bulan gözleri ile durdum.

Ne saçmalıyordu bu hıyar. Amacı neydi? Sen daha okula bir ay önce gelen, seninle iki hafta önce çarpıştığımız gün aramızda bakışmaktan başka hiç bir şeyin geçmediği bir elemansın. Hayırdır olum sen!

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp babamın sesi ile sofra için ayaklandık. Babam baş köşeye otururken annem de Ayla teyzeyi misafir olduğu için diğer baş köşeye oturtmuş Ayla teyzenin yanına da kendisi oturmuştu.

Adımlarımı hemen annemin yanında kalan boş sandalyeye yönelttiğimde kolumdan savrularak önüme geçen Alperen ile sinirlerim kat be kat artmıştı.