gökyüzüne bakarken gördüm, bir yıldız eksik bugün. | gxg

bilmiyorum ama hissediyorum

Haziran 2009
  "Onun gibi biriyle evleneceğinizi hiç düşünmezdim." dedi Figen, öğretmenine bakarken.
  "Nasıl oluyormuş onun gibi insanlar?" öğretmen hanımın gözleri epey dikkatle açılmıştı ve sanki cavabını bildiği bir soruyu dinliyor gibiydi.
  "Öyle işte... Herkes gibi. Dediğinize göre evinde bir kitaplık bile yokmuş."
  "İnsanlar değişebilir Figen, hem ileride beraber yaşayacağız. Benimle birlikte okuyacağını söylüyor."
  Figen inanmaz bir şekilde güldü. "Umarım, umarım her şey dilediğiniz gibi olur. Tekrar tebrik ederim sizi." genç kız tam gitmek üzereydi ki öğretmeninden gelen ses ile irkildi.
  "Bana hala kızgın mısın?" demişti Ebru, belliydi ki sesinde garip bir vicdan azabı vardı. Figen arkasını döndü, öğretmeninin gözlerine hala gülerek bakıyor ve sanki canı hiç yanmamış gibi davranıyordu.
  "Ben size nasıl kızabilirim?" dedi karşısındaki kadına biraz daha yaklaşırken. "Sizi hep çok sevdim, biliyorsunuz. Ve siz mutluysanız ben de mutluyum."
  Ebru gülümsemeye çalıştı. "Babam, annenlere küçük bir davetiye gönderdi."
  "Evet, gördüm. Annem sabah konuşuyordu"
  "Gelecek misin?"
  "Gerçekten bir öğrencinizi nişanınızda istiyor musunuz?"
  "İki hafta sonra mezun olacaksın."
  "Gelmemi istiyorsunuz yani."
  Ebru uzun bir soluk aldı. "Bana ne kadar değer verdiğini görüyorum Figen. Ama bu tahmin ettiğin gibi bir ilgi değil. Bana aşık değilsin. Ben senden kaç yaş büyüğüm. Üstelik..."
  "Üstelik ne?"
  "İkimiz de kadınız Figen, bu nasıl mümkün olabilir?"
  Genç kızın gözleri dolmaya başladığında kendini öğretmeni karşısında fevkalade güçsüz hissetti.
  "Bilmiyorum." dedi. "Bilmiyorum ama hissediyorum, ben sizi çok seviyorum!"
"İleride gerçekten seveceğin, aşık olacağın bir erkekle tanışacaksın Figen. Ve emin ol bu günleri gülerek hatırlayacaksın."
Figen öğretmenine cevap vermeden gitti. Ve okul kapanana kadar uzaktan izlese bile onu asla kendini belli etmedi.

***