Sweet Summer

11 - Us

Chapter 11

AMBER'S POV

Halos tulog pa ang lahat nang lumabas ako sa kwarto. Tulog rin si Thea dahil sa pagod sa party kagabi. Naglakad lakad muna ako sa dalampasigan papunta sa playground. Umupo sa swing at napansin ko na parang may nag uusap sa kabilang dulo.

Hinanap ko ang mga nag uusap at nakita ko na naglalaro ng basket ball ang mag pipinsan at si Harrison naman ang referee nila. Hindi nila napansin na nanood ako ng laro nila. Kaya umupo ako sa isang sulok.

Inoobserbahan ko si Silver, malapad ang balikat nito at ang tangkad nito. Hindi nakakapagtaka kung bakit handang gawin ni Emily iyon kagabi para mapansin lang siya nito. Hay that muscles. Ano ba yan, ang halay ng imagination mo Amber!

Nang matapos na silang maglaro ay napag pasyahan ko na bumalik na ng kwarto at huwag na silang istorbohin. Mukhang Okay na rin naman si Silver.

"Ate Amber!" sigaw ni Harrison kaya napatingin ang lahat sa kanya. "Kanina kapa?" tanong niya habang tumakbo ito papalapit sa kanya.

Halos hindi maka tingin ng deretso si Silver sa kanya at halatang nilalayuan siya nito. Kaya medyo na inis siya dahil hindi niya alam kung bakit ganoon ang kinikilos ni Silver sa kanya.

"I think you both need to talk. Let's go." sabi ni Hero at umalis na silang magpipinsan at iniwan nila si Silver na naka tayo sa harapan ko. Hindi naman ako ang salita.

"Hero told me what you did last night. I mean I remember everything but I just don't know that you did that for me." sabi niya nang nakayoko.

"No worries." ma iksi kong tugon sa kanya "Do you feel better now?"

"hm" tumango siya. "I am sorry" sabi niya at tumingin siya sa mga mata ko, malungkot ito at halatang stress na stress siya.

"Look Amber. I don't want to disrespect you and I am sorry for what I have done last night. I was out of control."

"It's okay. It is not your fault." sagot ko sa kanya.

"No, I should have known better, I should have control myself better. I won't blame you if you reject me now. I will understand." Malungkot niyang sabi.

"Why would you think that?" tanong ko naman. It was not his fault.

"I don't deserve someone like you. You deserve better, someone who is better that me and would treat you well."

"Ganoon?!" pag tataray ko sa kanya. Heto nanaman tayo! "Sa kalakas ng confidence mo di ko akalain na mahilig ka pala mag self pity."

"I don't pity myself. I despise myself for not treating you well."

"What? Why?" hindi ko siya ma intindihan.

"I made you do things that you don't do. Dancing like that in front of many people and I can't even control myself to be turned on on you last night! That was so stupid of me!" inis na sabi niya. Na nanlaki naman ang mata ko. Alam ko honest ang taong ito sa sinasabi niya pero pati ba naman yun?!

"I get it. You are out of control last night. And I am telling you that it is okay! OKAY?" pinanlakihan ko siya ng mata. 

"But--"hindi ko na siya pinagsalita.

"I know you are a handsome gentleman and old fashion guy. And to tell you the truth, I intentionally do that not only to save you from humiliation last night but also to get your attention." mukhang na puzzled nanaman ang hitsura niya.

"Don't you get it? I said, I intentionally seduced you last night to get your attention. And if you did not get turned on with me, I will be offended!" sigaw ko sa kanya na halos mamula na ako sa inis, he is frustrating.