"7. Bölge!" anons sesi tüm bölgede yankılanmış, herkes işini gücünü bırakıp o sese dönmüştü. "salgın tüm sığınaklara ulaşmış, dünya üzerinde bilinen ve hayatta kalmayı başaran tek bölge biziz!"
Şuraya hemmen fotomuzu ekliyorum sonra da sizi bölüme alıyorum keyifli okumalaarr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
"Sizi buraya toplamamın bir nedeni var." dedi Namjoon hyung hepimize tek tek bakarak, hepimiz kendi sandalyemizde oturmuş onun bizi buraya bu şekilde neden topladığını merak ederek ona bakıyorduk, Hoseok hyung haricinde hepimiz buradaydık, eksiktik ama tamammışız gibi davranmaya çalışıyorduk, olmuyordu tabi ki..
Gözlerim liderin üzerine dikili merakla söyleyeceği şeyi bekliyordum, Taehyung'un sesi beynimde yankılanırken Namjoon hyunga odaklanmak zor oluyordu ama söyleyeceklerini duymalıydım. Taehyung bir şeyler bildiğini söylemişti ve büyük ihtimalle birazdan bize bununla ilgili bir şeyler açıklayacaktı.
"Kapılar mühürlendi biliyorsunuz." diyerek girdi lafa, gergindi ve bu gerginliği tüm odada hissediliyor hatta odanın normalden bile soğuk olmasına neden oluyordu sanki, o soyut soğukluk somut olarak da hissediliyordu, "Giriş ve çıkışlarımız süresiz kapatıldı, yeryüzüne çıkış yok, yeryüzünden giriş yok."
"Biliyoruz bunları hyung bize bilmediğimiz şeylerden bahset." dedi sonunda Jimin, kimsenin söyleyemediğini Jimin'in paldır küldür söylemesi inanılmaz bir şeydi ve onun bu hareketlerine hayrandım gerçekten, "sabırsız olma sarı çocuk." Namjoon hyung yerinden kalkıp ellerinin ayalarını masaya yaslayarak hafifçe öne eğildi, "size birazdan bahsedeceğim şeyleri 7. bölgedeki kimse duymamalı." kapıların kapalı olduğundan emin olmak için gözlerini saniyelik oraya çevirdi, duymak istediğimiz şeyleri duyacaktık belli ki.
Anlık Taehyung hyunga baktığımda onunda bana bakışını yakaladım, bana güven vermek istercesine başını çok hafif sallamış ve sadece benim dudaklarını okuyabileceğim şekilde, 'korkma.' demişti, korktuğumu nerden anladı bilmiyordum..
Namjoon hyungun söyleyeceği şeyleri beklerken kalbimin gerginlikten ve duyacağım şeylerin korkusundan gümbür gümbür olan atışını durduramıyordum, endişeliydim.
"Hoseok yaralı ve ne zaman iyileşeceğini bilmiyoruz hiçbirimiz, uyandı evet ama hayati tehlikesi devam ediyor ve ona bunu kimin yaptığını bilmek hepinizin hakkı.." duyacaklarım, keşke duymasaydım diyeceğim şeyler olacaktı.
"9. bölgede inşa edilen yeni bir sığınakla iletişim halindeydik bir süredir.." dediğinde kesik bir nefesle Taehyung'a baktım, haklıydı, Namjoon hyung bir şeyler biliyordu ve bizden bunu saklamıştı.. "bunu sizden gizlediğim için çok üzgünüm çocuklar.. zamanı geldiğinde hepinize bu durumu açıklayacaktım ancak işler istediğimiz gibi gitmedi, her şey alt üst oldu ve ters giden şeyler yüzünden size bunları açıklamak istesem de yapamadım." Şimdi başını önüne eğmiş, suçluluk duygusuyla bizden gizlemişti yüzünü.
"Ne?" diyebildi Yoongi hyung, "neler söylediğinin farkında mısın Namjoon?" ayaklandı bir anda ve ben sadece yaşananları uzaktan izleyebiliyordum, Jimin yerine mıhlanmış gibi kalakalmıştı, kıpırdamıyordu bile, "Namjoon ne diyorsun Tanrı aşkına?"
