"7. Bölge!" anons sesi tüm bölgede yankılanmış, herkes işini gücünü bırakıp o sese dönmüştü. "salgın tüm sığınaklara ulaşmış, dünya üzerinde bilinen ve hayatta kalmayı başaran tek bölge biziz!"
Helloooooo nabersiniz hayat nası çoluk çocuk iyidir umarım.
SEOKJİN GELDİ 7/1 ARKADAŞLAR, EVE DÖNĞYOLARRRRR BİZİMKİLER ALOOOO
Neyse, djjdjdjd hadi bölüme keyifli okumalarr öptümmmm çokkkkk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Karanlık bulunduğumuz yeri ele geçirmeye başladığında gözlerim etrafı tarıyordu, güneş çoktan batmıştı ve karanlık, ormanın derinliklerinden doğru önümüze kadar uzanıyordu.
Namjoon hyungun ve Jin hyungun bulduğu kulübeye doğru gidiyorduk ve karanlık çöktüğü için önümüzü görmekte bir o kadar zorlaşıyordu, en önde ilerleyen Namjoon hyung elindeki silahıyla etrafı kolaçan ede ede yürürken kendimi birazda olsa güvende hissetmeme neden olmuştu yaptığı bu şey ama tabi kendimi en çok güvende hissettiğim kişi hemen yanımdaydı, dibimde hem de.
Çok sürmedi, beş dakikalık bir yürüyüşün ardından bizi karşılayan ücra terk edilmiş bir kulübeyle durduk hepimiz, baştan sona her birimiz o kulübeyi incelerken diğerlerinin aklından ne geçtiğini tahmin edemiyordum bile, benim tek düşündüğüm çok korkutucu olduğu ve bu geceyi orada nasıl geçireceğimizdi, aslında korkmamıştım, ama o kulübenin görünüşü tüylerimi ürpertmişti.
"Korktun mu farecik?" Taehyung'un kulağıma yaklaşıp bir anda sorduğu soruyla sıçramıştım, evi incelerken boş bir anımda sorduğu için korkmuştum doğal olarak, "sen korkuttun beni." Dedim ona bakarak, kalbim ani sıçrayıştan dolayı çarptığı için şimdi ritminin normale dönmesini sağlamaya çalışıyordum.
"İlk önce içeriye kim girmek ister, o kişi ben olmayacağım için önceliği size bırakıyorum." Dedi Jimin bir adım gerileyerek, oysa yorulduğunu söyleyip duran kişi, dinlenmek istediğini söyleyen kişide ta kendisiydi.
"Bende olmayacağım." Dedi Hoseok hyung yanındaki evcil hayvanıyla, zaten onun böyle bir yere ilk olarak gireceğini hiç düşünmezdim, "çocuklar sanırım o kişi bende olmayacağım." Diyerek geride duracağını belli eden Yoongi hyunglada seçeneğimiz kısıtlanmıştı, ben, Taehyung, Namjoon hyung ya da Jin hyung olarak dördümüz kalmıştık.
Kısa bir sessizlik oldu, Namjoon ve Jin hyung birbirlerine kısa bir bakış atmış ikisi de aynı anda "bende girmeyeceğim." Demişti.
Geriye kalan tek kişiler bizdik..
"Ben girerim ya." Dedim deli cesaretiyle, "hepiniz korkak çıktınız, en küçüğünüz olarak ben gidiyorum." Önüme doğru bir adım attım ama attığım o bir adımla bileğimden tutularak durduruldum. "Bekle en küçük çocuk bende geliyorum."
"Siz ikiniz müthiş insanlarsınız biliyorsunuz değil mi? Kimse söylemediyse ilk benden duyun bunu bakın, müthişsiniz.." Jimin'in arkadan yalakalıklarıyla birlikte ben ve Taehyung birlikte o ıssız kulübeye doğru yürümeye başlamıştık, Taehyung'un bileğimde duran eli yavaşça kayarak avuç içime doğru yol almış hemen sonrasında parmakları parmaklarıma dolanmıştı, bu hareketiyle minik bir bakış attım ona, o da bana bakınca bunu karşılıksız bırakmamış göz kırparak önüne dönmüştü.
