"7. Bölge!" anons sesi tüm bölgede yankılanmış, herkes işini gücünü bırakıp o sese dönmüştü. "salgın tüm sığınaklara ulaşmış, dünya üzerinde bilinen ve hayatta kalmayı başaran tek bölge biziz!"
Mrblr yoğun istek üzerine hikayeye bi süre daha devam etmeye karar verdim(iki kişifndndnf biri cnm kuzenim biri de cnm okuyucum)
25 de final vericez ama anca o kadar uzatabilirim kfkfkf
Neysee buyrun bölüme bakalımm
Keyifli okumalar öptümm mucukk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Karanlık tünel belki de yarım saattir yürüdüğümüz yolun sonunda hafifçe aydınlanmaya başlamıştı, önümüzden yürüyen ekip arkadaşlarım sayesinde karanlık yol aydınlanmıştı ve biz biraz da olsa önümüzü görebilmiştik. Taehyung'da sağ olsun arkamdan kendi el fenerini önüme doğru tutuyordu, benim de kendi el fenerim vardı ve onun da yardımıyla etraf daha da aydınlanıyordu.
Sular damlayan karanlık tünel, duvarlarının terlemesinden dolayı iğrenç bir rutubet kokusuyla sarılmıştı, üzerimizdeki koruyucu giysilere rağmen o koku burnumun içini sızlatmaya yetiyor ve artıyordu da, Hoseok hyungun üzerinde koruyucu giysisi yoktu ve şu ana kadar herhangi bir şey de olmamıştı ona, gerçi dışarıya ve yağmura çıkmamıştık daha..
Yarım saat süren yürüyüşümüzün ardından bizi karşılayan aydınlıkla elimizdeki fenerleri kapattık, "Yakınımda dur tarla faresi." diyerek önüme geçen Taehyung'la arkasından bana uzattığı elini tuttum, her koşulda dibimde olmayı nasıl başarıyordu bilmiyordum ama çok seviyordum bunu.
"Bekleyin burada, yukarıya bakıp döneceğim hemen." diyen Namjoon hyung, arkasından onunla birlikte yeryüzüne çıkan Jin hyungla gitmişti.
"Siz nesiniz?" Diye sordu Jimin anında bize dönerek, lanet olsun ki aklıma ilk gelen şeyleri söylemeyi kesemiyordum.. "insanız." Deyiverdim istemsizce, hayır bunu söylemeyi gerçekten bende beklemiyordum ama o bir anda öyle sorunca kaçıvermişti ağzımdan.
"Bende civcivim zaten bak, insana benzer hiçbir yanım yok benim." Dedi gözlerini devirip, benim verdiğim cevaba karşılık sabır dileniyordu, "onu mu sorduk Gguk kuşu, siz ikiniz diyorum.. hani diyorum.." onu anlamış olsam da anlamamazlıktan gelmeyi tercih ettim, ama Taehyung her zaman ki tavrıyla çıkışmıştı ona tabi ki, "ne olmuş ikimize?" Diye sorunca öne atıldım, kavga etmelerini istemiyordum çünkü, gerçi onlarınki kavga değil onlarınki genelde birbirlerine kafa tutma oluyordu ama olsun.
"Bir şey olmamış ikimize." Dedim aralarına girip, "baksanıza şunlara nasıl da kaynaşmışlar değil mi?" İlgilerini Hoseok hyung ve evcil hayvanına çekmeye çalıştım, başarılı olabildiğimi pek söyleyemezdim çünkü ben her ne kadar onların ilgisini dağıtmaya çalışsam da onlar birbirlerinden çekmiyorlardı bakışlarını.
"Taehyung beni bir döv rahatla ya gerçekten bak, çok ciddiyim bir döv beni sende rahatla bende rahatlayayım!" Jimin'in ani çıkışıyla gözlerimi kocaman açıp ona döndüm, "ne dövmesi be?" Diye sormuş olsam da ikisi arasında şu an söz hakkına sahip gibi durmuyordum.
