ÇOK SEVMEK YASAKLANMALI | Mahalle Hikâyesi

ÇOK SEVMEK YASAKLANMALI

Selamlar. 

Şarkı: Çözemezsin - Dedublüman

Bir başlangıç sayılmaz ama bir yerden başlamak istedim. Bölümlerin devamı şu an gelmeyecek ama sınavı hayırlısıyla başarıyla atlatabilirsem hâlihazırda yazdığım kitap ve ÇSY'nin devamını getirmek istiyorum. Önceliğim Lafügüzaf olur çünkü çok uzun zamandır bitmeyi bekliyor. Aynı şekilde ÇSY'de yazılmayı bekliyor, o yüzden ÇSY'nin geçen yaz yazdığım 3 bölümünü paylaşmak istiyorum. Lütfen yanlış anlaşılmasın şu an bölüm yazıcak zamanım yok sadece yazın yazdığım kısımdı ve burayı da fazlasıyla özlediğimden paylaşmak istiyorum. Umarım yanımda olursunuz.

Başlangıç tarihiniz?

05/05/2024

TANITIM (GELECEKTEN ALINTI)

Derin bir nefes aldım. Neden hâlâ buradaydı ki? Gitse olmaz mıydı? Bundan önce hep yaptığı gibi sadece baksaydı, görmeseydi içimi. Hissettirmeseydi koca bir boşluğu yüreğimin ortasında.

"Dila..." Konuşmasına müsaade etmedim, edemedim. Çünkü farkındaydım, bazı şeyler değişiyordu onun açısından. Daha önce olsaydı ayaklarımı bile yerden kesecek olan bakışlarındaki değişim, şu an sadece büyük bir boşluktu. Çünkü hâlâ aklımı kaybetmemiştim.

"Korhan," dedim yumuşak bir tonda. Abi kelimesini eklemek her şeye rağmen zor geldi. Olmayacağını biliyordum ancak o kelimeyi ekleyemiyordum. Zaten o gece yaşananlardan sonra koca bir saçmalık olurdu adının yanına o sıfatı eklemek.

Bakışlarımı omuzlarımın üzerinden hemen yanımda oturan adama çevirdim. Aramızda bir karışlık mesafe vardı ve bakışlarımı uzun tutamadım mavilerinde. Önüme döndüm ve gökyüzüne kaldırdım hafifçe başımı. "Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi.

Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla –bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı.

"Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum.

"Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim.

"Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış."

"Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü.

"Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

🌿🌿🌿

"Her hayalimin başrolüydü, hiçbir düşüncesine misafir olamamıştım."

Çiçeklerle dolu bir mahallede yaşayan genç bir kız, o mahallede yaşayan bir delikanlıya sevdalandı. En zoru da buydu, onu her gün görüyordu. Unutmak istiyordu. Evlenecekti adam. Genç kız da kendine yakıştırmıyordu ancak kalbi söz dinlemez bir arsızdı. 

🌿🌿🌿

O senin neyin olur dediler

Güldüm

Uzaktan, dedim

Uzaktan yandığım olur

Şiir Mehmet Yunus Aytek'e aittir.

Nasıl buldunuz?

Tabii henüz tam okunmuş bir şey yok ama fikir edinmişsinizdir mutlaka. 

Herhangi bir sorunuz varsa cevaplayabilirim.

Girişten hemen sonra diğer bölümleri paylaşacağım. Umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. :)

Hoşça kalın <3

-SENEM EVREN