Merhaba.
Şarkı: Ama Evlisin - Yıldız Tilbe
Yorumlamayı ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen.
9. ACIYA ACIYA
"Cesaret bir kapının ardıydı ve ben o kapının dürbününden bile bakamamıştım."
Bir ses gelmişti. Tam olarak ne olduğunu bilmiyordum ama biri vardı kapıda. Büyük bir korkuyla kapıya baktım, aralıklı duran dış kapıya.
İbrahim ayaklandığında göz göze geldik. "Kim?" dedim korkuyla.
"Sakin ol. Kimse yok, kediler saksı devirmişlerdir."
Kalktım hemen sandalyeden. Yanından geçip bahçeye çıktım. Görünürde kimse yoktu. Bakışlarım aşağı indiğinde sokak kapısının yanındaki saksının yere devrildiğini gördüm. Gözlerim kapandı ve rahat bir nefes aldım. Sokakta beslediğimiz kedilerdi.
Arkamda hissettiğim beden yanımda durdu. "Sana dedim kimse yok diye." Neyse ki. "Herkes nişanda zaten... Biz Korhan'la yüzükleri almak için geldik o da zaten kendi evine gitti yüzükleri kasadan almak için. Kimse yok yani rahatla."
"Neyse gidelim biz de artık."
"İyi olduğundan emin misin?" diye sordu.
"Evet," dedim berbat bir sesle. "Gidelim artık."
"Peki." dedi. "Bekliyorum seni arabada."
O gittiğinde ben de kapıyı kapatıp kilitledim. Zaten hazır olduğumdan bir daha içeri girmeme gerek yoktu. Sadece gözlerimden ürküyordum. Ya ele verirlerse beni?
Bahçeden çıktığımda arabanın önünde dikilen ikiliyi gördüm. Ve o an bana dönük olan Korhan Ali'yle göz göze geldik. Hızla İbrahim'e çevirdim. "Hazırım, gidelim mi?"
İbrahim bana döndüğünde karşısındaki adamın bakışlarını hâlâ üzerimde hissediyordum. Ya gözlerimin kızarıklığını fark ederse? Yazın ortasında hastayım dersem inanırlar mıydı?
İbrahim, "Geçin hadi." dedi ikimizi kastederek.
Hızlı adımlarla benim tarafımdaki arka koltuğun kapısını açıp oturdum. Şoför koltuğuna İbrahim hemen yanına da bu gece nişanlanacak adam oturdu.
Gözlerim istemsizce dikiz aynasına gitti. Dudaklarındaki tebessümü veyahut gözlerindeki mutluluğu görmek istedim. Kendime bu gece vazgeçmek için birçok sebep arıyordum çünkü. Ancak hiç de düşündüğüm gibi olmadı.
Direkt bana bakıyordu. Ona baktığımda göz göze geldik. Korktum, çok korktum. Neden böyle bakıyordu?
Boş.
Her zamankinden farklı bakıyordu ve hiçbir zaman bu kadar net ve çok bakmamıştı. Ne kadar istesem de çekemedim gözlerimi. Kayboldum mavilerinde.
Gözlerinde şaşkınlık, mahcubiyet ve acı vardı.
Her şeyi duymuştu. Hem de her şeyi.
Yutkunarak kaçırdım dolan gözlerimi. Yanımda akıp giden yolu seyrederken yanağımdan akan bir damla yaşı hızla sildim ve gözümün ucuyla baktım, gördü mü diye. Görmüştü. Çünkü ısrarla çekmemişti gözlerini üzerimden. Ne yapıyordu Allah aşkına? Neydi derdi? Görmezden gelseydi işittiklerini, beni, en azından bu gece. Nişanına odaklansaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOK SEVMEK YASAKLANMALI | Mahalle Hikâyesi
Genç Kurgu"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarı...
