He wants Me, not?

EPILOGUE

EPILOGUE

this will be the last chapter. again, thank you so much for supporting this story. thank you for always commenting and voting. thank you for saying that I should take care of my health, too. I would never get tired of saying thank you to all of you, my treasures.

———

             "MASAKIT? DO YOU NEED hot compress? Cold compress?" Klaus held my back as he carefully helped me sit on our bed.

Nalukot ang mukha ko nang kumirot ang balakang ko nang makaupo ako sa kama namin. Tang ina talaga!

Ang hirap magbuntis ng kambal! Para akong nakalunok ng dalawang pakwan! I can't even walk properly! Ni hindi na ako makakilos!

"Namamanhid hita ko..." sumbong ko kay Klaus.

I tried to reach for my legs, but hindi ko na 'yon maabot dahil sa laki ng t'yan ko. Klaus held my legs for me as he started to massage them. Napasandal ako sa headboard ng aming kama at doon pumikit para mas maramdaman ko pa ang haplos niya.

I'm about to give birth. Kabuwanan ko na ngayong month at araw na lang ang hinihintay namin para mailabas ko na ang mga anak namin.

Months ago, takot na takot kaming dalawa ni Klaus dahil baka mawalan kami. Bed rest ako for one and a half months. Nakatayo tayo lang ulit ako nang payagan ng doctor.

I can't believe I am about to give birth! Gusto ni Klaus ay ipa-CS na lang ako para raw hindi ko na kailangang maranasan ang physical pain! But I know kung gaano kahirap at katagal mag hilom ang sugat ng CS. Hindi ko na gugustuhin pa 'yon. Isa pa, kaya ko naman siguro ang vaginal delivery. Kung hindi ko kaya, then CS.

"Ah..." I moaned when Klaus hit the spot.

Ang sarap ng masahe niya!

"No, no, no... don't touch it na. Nakukuryente na paa ko," I pouted my lips.

He grinned at me. Namilog ang mga mata ko nang maintindihan ko ang ngiti niyang 'yon! Pinandilatan ko siya agad para pigilan ang balak niya! Is he stupid?!

"Ay?! Sige! Kapag ako napaanak dito, ha!" Banta ko sakanya.

Napuno ng halakhak niya ang kwarto namin. Halos magbuhol ang kilay ko dahil sa tawa niya, pero unti unting kumalma 'yon nang makita ko kung paano maningkit ang mga mata niya dahil sa sobrang pagtawa niya!

"I'm sorry. I'm sorry, alright?" He giggled and kissed my forehead.

I pouted more. He pinched my cheek. Kinurot ko ang kamay niya para pigilan siya.

"You're so adorable,"

Inirapan ko siya. "Miss ko na..."

I cleared my throat. Really?! Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko dahil kung ano anong lumalabas sa bibig ko! Mostly ay puro kahalayan! I don't know! Simula nang mag-five months ang t'yan ko, I feel like gustong gusto ko lagi!

Well, maliban sa nagpapabebe ako sakanya at ayaw kong malaman niyang gusto ko siyang maka-ano! At of course, ayoko ring ituloy dahil maselan nga ang pagbubuntis ko! I can't do those kinds of activities.

Hanggang ngayong mag-nine months ang t'yan ko. Walang ganap.

"Alin?" Klaus arched his brow.

Nanulis lalo ang nguso ko. His eyes dropped to my lips. He licked his lips and tried his best to look into my eyes.

"Your lips," I answered.