BÜYÜCÜNÜN GÖKKUŞAĞI

ÇUKUR

Merhaba Sevgili Kitap Dostlarım ❣️

Yeni bir bölümle karşınızdayım.

🌈 Keyifli okumalar 🌈

Lalin'i zihninin karanlığından çekip alan tek şey kolunda hissettiği eldi. Bu elin soğuk dokunuşu, zihninin alev alev yanan duvarlarından kadını uzaklaştırmıştı. Parıltılar saçan kızıl gözleri, elin sahibini bulduğunda "Ne oldu?" istemsizce fısıldayarak konuştu.

Orkun, kadının anlamsız bakan gözlerini bir süre izledikten sonra kulağına doğru eğildi. Sıcak nefesi kızıl saç tellerinin arasından kadının kulağına değerken "İçeriye girmek için baş komiserden izin almamız gerekiyor, lütfen uysal ol!" diyerek tehditkâr bir bakışla geriye çekildi.

Orkun elini kadınından çektikten sonra kendilerine büyük bir ilgiyle bakan baş komiser Timur'a döndü. Yüzüne yerleştirdiği sevecen gülümsemeyle "Eğer sizin içinde uygunsa biz kazı alanına bir göz atabilir miyiz?" dedi.

Lalin, adamın prosedürü ve nezaket kurallarını takip etmeleri gerektiğine dair isteğini anlayışla karşılayarak sessizliğini korumaya karar verdi. Zihni içine çekildiği kürenin görüntüsü sayesinde bulanıktı. Kulakları fısıltıların etkisinden hala kurtulabilmiş değildi. Lalin'in bakışları istemsizce tekrardan gecekondunun kapısını bulduğunda omzundan beline doğru soğuk bir rüzgârın sırtını yaladığını hissetti.

"İzniniz için çok teşekkürler baş komiserim, merak etmeyin hiçbir şeye dokunmadan raporlandırmamızı yapacağız." Orkun'un neşeli sesi dikkatini tekrar adamların üzerinde toplamasını sağladı.

Orkun kendilerini yönlendirmek için gecekonduya doğru ilerleyen baş komiserin arkasında yerini alırken, hala sersemlemiş bir şekilde etrafa bakan Lalin'i kolundan tutarak peşi sıra sürükledi.

Orkun gecekonduya girmek için kadının elini bıraktı, giriş bir kişinin sığabileceği büyüklükteydi. Birkaç prosedürden ve işleyişinden bahseden baş komiser Timur'un peşi sıra eşikten geçti. Lalin kapının eşiğinin hemen önünde donmuş bir vaziyette durdu. Gecekondudan yayılan, kazı alanına özgü, toprak kokusu burnuna ılık bir rüzgâr eşliğinde taşındı. İçeriye yönlendirmek istemediği adımlarını bakışları bulduğunda, içeriden gelen "Lalin bunu görmen lazım inanılmaz!" sesle kararsızlığı son buldu.

Hayatı boyunca hiçbir mücadeleden kaçmamayı; yetimhanede diğer çocuklar tarafından, fiziksel farklılıkları yüzünden, şiddete ve zorbalığa uğradığı zamanlarda öğrenmişti. Şimdi de geri adım atmaya, saklanmaya ve korkmaya tenezzül etmeyecekti. Ne duymuştu, neden duymuştu bilmiyordu. Ama kalbinde alev alev yanan bir duygu vardı ve adını koyamadığı bu duygu onu içeriye yönlendirmek için yanıp tutuşuyordu.

Adımını eşikten atar atmaz kalbindeki alevin, vücuduna kıvılcımlarını gönderdiğini hissetti. Bembeyaz teni içten yanmaya başladığında adımları kendisini çağıran Orkun'a doğru yönelmeye başlamıştı.

Gecekondunun artık eve benzer hiçbir noktası kalmamıştı. Evi andıran ne varsa çoktan toplatılmış ve kaldırılmıştı. Yalnızca betondan ve topraktan oluşan bir yığın haline gelmişti. Koridorlarda yer yer duvara dayanmış kürek ve kazmalar vardı. Koridorun hemen sonundaki kapısı açık odada içi toprakla dolu çuvallar görünüyordu. Eskiden mutfak olarak kullanılan birkaç tahta raftan ve kırık bir musluktan oluşan oda da çuvallardan nasibini almıştı. Evin geriye kalan tek odasıysa kazı çalışmalarına ev sahipliği yapıyordu. Günler önce yalnızca tarihi eser kaçakçılığı için başlatılan çalışma eski dönemlere ait bir yeraltı mağarası bulunmasıyla bambaşka bir yön almıştı.