about love | tk

new year

evet bugün yeni bir gün olduğu için yine yaza bilirim benceeya😓😓😓

×××

Bugün yılbaşıydı ve ben bugunumu sedyede yatarak geçiricektim. Neyse ki Jungkookta benle birlikte olduğu için burdan çokta çıkmak istemiyordum açıkcası. Doktor birsüre daha burda kalmamız gerektiğini söyledi. Benim kolum kırıktı ve iç kanama riskim vardı Jungkookunda yaralarına enfeksiyon düşmemesi için doktor hastanede kalması gerektiğini söyledi. Sevinmiştim çünkü Jungkook kendine iyi bakamazdı ki.

Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda ilk önce jungkooka baktım. Mışıl-mışıl uyuyordu. Sonrasında saate baktım.

08:21 31 aralık

Evet dün benim doğum günümdü ama okadar şey üst üste gelmişti ki sanırım ben bile unutmuştum.
Zaten çokta doğum günü kutlamayı seven biri değildim. Bir pasta üflemem yeterde artardı.
Ama Joshuada mı unutmuştu? Gerçi hiç yanıma gelmiyordu ki. Herneyse. Bir açıklaması vardır.

Yanımda bir hareketlilik olduğunu hissettiğim için sağa dondum ve Jungkookla gozgoze geldim.

Bir insan uykudan uyanınca bile bu kadar güzel olur mu? Araştırılsın.

Jungkooka hafif tebessum edip"İyi misin?" Diye sordum. Onayladığını belli ederek kafasını yukarı aşağı salladı.

"Peki ya sen?"

"Sen bana böyle güzel bakarken kötü olma ihtimalim var mı?"
Jungkookun yüzü kıpkırmızı olmuştu.. Tanrım çok tatlıydı.

"Ne diyorsun ya" diyerek yastığı bana atmak için kaldırdığında kolumun alçıda olduğunu hatırlayıp geri yerine koydu.

Sırıtarak "Tamam tamam hemen utanma sustum"
Jungkook göz devirerek kalktığı yere yeniden uzandı.

"Bugün yılbaşı biliyor musun?"

"Bilmek istemiyorum. Ailemsiz gecen hiç bir bayramı kutlamıyorum."

Gözlerinin içine bakarak anladığımı belli etmek için başımı yukarı aşağı salladım.

"Özür dilerim hadsizlik ediyorsam ama ailenden bir kişi bile yaşamıyor mu?"

Kafasını hayır anlamında sağa sola salladı. "Babam bizi korumak için direksiyonu sola çevirmeye çalıştı ama solumuz denize düşen bir uçurumdu.. O yüzden babamıda kaybettim. Cesedini bile bulamadılar. Aileme veda bile edemedim. Annem ve kardeşimin yüzü tanınmicak haldeydi o yüzden göstermediler bana.." bunları anlattığında kendim yaşamış gibi
çok kötü hissetmiştim. Böylesine tatlı ve pozitiv görünen bir çocuğun hayat hikayesi içler karartıcıydı.

Keşke keşke zamanı geriye alıp onu bütün yaşadıklarında kurtarmış olsaydımda bukadar ağır şeyleri yaşamasaydı.

"Teselli veremiyorum ben gercekten çok özür dilerim Jungkook çok ama çok zor şeyler atlatmışsın hala yaşıyorsun hayatımda senin kadar güçlü hiçkimse görmedim ben. Bir kez daha gurur duydum seninle"

"Yok sorun değil anliyorum. Terapistim bile hiçbirşey söyleyememişti. O zaman ne kadar zor birşey olduğunu kabullenmiştim zaten."

Derin nefes aldı ve ayağa kalkıp lavaboya girdi. 10dakika sonra çıktıktan sonra ardından bende lavaboda işlerimi halledip çıktım.

Çıktığımda Jungkook hastanenin verdiği sabah kahvaltısını yiyordu. Yiyordu sayılmaz gerçi tabağına bakıyordu. Kendi yatağıma baktığımda benim içinde kahvaltı getirdiklerini gördüm. Yatağıma oturup yüzümü Jungkooka çevirerrk azda olsa yemeye başladım. 2gündür normal beslenemediğim için çok acıkmıştım.