06

65 4 12
                                    

Hadi bakiimmmmm işleri kızıştıralım birazzzz :))

İyi okumalar. 😻

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın 🖤🖤

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın 🖤🖤

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

6. BÖLÜM

GEÇMİŞTEN KALAN TRAMVA


"Lucy! Lucy, beni duyuyor musun? Ses ver! Lucy! Neredesin?"

Ellerimi saçlarıma geçirip yeniden bağırdım fakat nafileydi. Yoktu işte. Güneş doğdu doğalı Lucy ortalıkta yoktu.

"Kahretsin!" diye bağırdı yanımda yürüyen Edmund. Saatlerdir Ono'nun üzerinde her yeri karış karış geziyor ve hepimiz gibi kız kardeşini arıyordu. Endişesi dakikalar geçtikçe daha çok artıyordu ve bu beni çok üzüyordu. "Buna inanamıyorum! Bu kız nereye kaybolmuş olabilir? Aklım almıyor!"

"Bulacağız," dedim kendimden emin bir sesle. "Sana söz veriyorum, bulacağız. Lütfen aklına kötü bir şey getirme, Edmund."

"Lanet olsun." Ben ne söylersem söyleyeyim sakin kalamıyordu. "Umarım başına bir şey gelmemiştir."

"Öyle bir şey olmadı, Edmund." Daha fazla dayanamayıp Pegasus'un üzerinden indiğimde o da Ono'nun üzerinden indi ve ellerini saçlarına geçirerek ofladı.

Ne yapacağımı bilmiyordum. Ona iyi gelmek istiyordum çünkü onu böyle görmek gerçekten dakikalar geçtikçe dayanılmaz bir hal alıyordu.

Birkaç saniye durdum. Aklımdan geçirdiğim şeyi yapıp yapmamak konusunda kararsız kalmıştım fakat daha sonra, "beni dinle, Ed," diyerek elimi onun omuzuna koydum. Edmund elimi fark ettiğinde yutkunarak gözlerimin içine baktı. "İçindeki endişenin seni esir almasına izin verme. Lucy iyi. Buna tüm kalbimle inanıyorum." Ona doğru bir adım attım. "Ben buradayım. Bu senin için hiçbir şey ifade etmiyor olabilir ama buradayım. Anladın mı?"

Edmund saatler sonra ilk kez gülümsedi ve kafasını sallayarak kısık bir sesle, "teşekkür ederim," dedi ve durdu. "Patri." 

Gülümsedim. Edmund Pevensie her halükarda beni gülümsetmeyi başarıyordu ve benimde tek istediğim onun daima gülümsemesiydi. "Önemi yok, Ed."

Derken Pegasus'un gülüşünü duyduğumda kaşlarımı çatarak ona döndüm. Ono ve o bıyık altından sırıtıyorlardı.

"Komik olan ne?" diyerek kaşlarımı çattım.

"Hiçbir şey," dedi Pegasus yelelerini sallayarak. Hala sırıtıyordu.

Kurtuluş Çanları | Narnia Günlükleri Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin