Kurtuluş Çanları | Narnia Günlükleri

09

HELLOOO BEBİİİŞŞŞLERRRRR 🥹🥹🥹💗💗💗💗

ÖZLEDİNİZ Mİ BENİİİİ???

YKS'ye giren tayfa, sınavınız nasıldıııı?? Umarım iyi geçmiştir 😻

Benimki iyiydi genel olarak ama sosyaller çok kazıktı ağlıcam cidden.

Neyse boşverin şimdi sosyaliii. KİM BİRAZ PEVENSİE TOZU İSTER???

İYİ OKUMALARRR 🖤🖤🖤

YORUM YAPMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN 💗💗💗💗

9. BÖLÜM

BİTMEK BİLMEYEN LANET

Patlayan ışık tufanının ardından gözlerimi açtığımda ortada ne Beyaz Cadı vardı ne de o kocaman ordu. Tek gördüğüm şey Aslan ve hemen arkasındaki Narnia ordusuydu. Hemen yanında Lucy vardı, yerden zorlukla kalkan Peter'ın toparlanmasına yardımcı oluyordu.

Ah, görünen o ki Lucy'nin iksiri yine işe yaramıştı.

"Herkes iyi, öyle değil mi?" diye sordu Aslan tok bir sesle, gözlerini etrafta gezdirerek.

"Evet, aslan," dedi Lucy Peter'ın kolundan tutarken. "Sayende."

"Ben bir şey yapmadım, kızım," dedi Aslan. "Her şey sizin sayenizde oldu." Ardından Aslan'ın bakışları beni buldu. "İyisin, öyle değil mi?"

"İyiyim, Aslan," dedim kısık bir sesle. Peter'a döndüm. "Hayatta olmana sevindim, Peter."

Peter yorgun bir ifadeyle gülümsediğinde o an aklımda başka bir şimşek çaktı.

Edmund.

Onu kayalıkların arkasında bıraktığımı hatırladığımda geriye dönüp kayalıklara doğru koşmaya başlamıştım ki Edmund ve Susan'ı gördüm.

"Edmund!" diye bağırdı Lucy. Büyük bir neşe ve korkuyla Edmund'a koştu ve ona sımsıkı sarıldı.

Edmund'da Lucy'e sarıldığında, "Edmund," dedi Lucy kısık sesiyle. Az sonra hıçkırdı ve ağlamaya başladı.

"Yapma ama, Lu," dedi Edmund kafasını sallayarak. "Ben iyiyim, ağlama."

"Çok üzgünüm, Edmund," dedi Lucy hala ona sarılırken. "Yemin ederim ben..."

"Bunları konuşmaya gerek yok, Lucy." Edmund Lucy'den uzaklaştı ve gözlerindeki yaşları sildi. "Bunun için sana kızacak değilim, herkes hata yapar. Üstelik, senin yaptığında bir hata sayılmaz. Sadece yardım etmek istemiştin, öyle değil mi?"

Lucy başını salladı.

Edmund ona gülümsediğinde bakışları bir anda Peter'ı buldu. Yutkundu ve dudaklarını aralayarak solgun bir ifadeyle abisine bakakaldı.

Edmund o an hiçbir şey söylemeden Lucy'den ayrılıp Peter'a sarıldığında Peter'ın gözleri doldu. "Ed..." dedi neredeyse fısıldarcasına. "İyisin."

"Peter," dedi Edmund sesi titreyerek. "Yaşıyorsun."

"Sen de öyle," dedi Peter Edmund'dan ayrılırken. Elini kardeşinin omuzuna koyup yorgun bir şekilde gülümsedi.