ay her şey iyi güzel de yks yaklaşıyor.. AĞLA KALBİM AĞLAAAAA
Neyse neyse sizi daha fazla kasvete boğmim ben hayde siz bölüm okuyun 😻😻💌
İYİ OKUMALAR 🖤
Sevginizi eksik etmeyin 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM
GEÇMİŞ VE LANET
"Burayı hatırladın mı?"
Edmund kafasını kaldırıp buzdan zindana baktı. Geçmiş, kafasının içinde dönüp dururken hemen yanında 10 yaşındaki Edmund'ı gördü. Aptal olan Edmund. Bileklerinde zincirler vardı, kafasını kucağıma gömmüş bir şekilde oturuyordu. Yanında Bay Tumnus vardı ve Beyaz cadı hiç acımadan ona bir tatlı uğruna onu sattığını söylüyordu.
"Böyle baktığına göre hatırlamış olmalısın." Beyaz cadı dizlerinin üzerine çöküp öfkeli gözlerle ona bakan Edmund'a gülümsedi. "Beni özledin mi, güzel çocuğum?"
Edmund'ın zincirlerle bağlı olan bilekleri sızlıyordu. Yumruklarını sıktı. "İstediğin her neyse," dedi öfkeli bir sesle. "Bunu asla elde edemeyeceksin."
"İstediğim sendin, Edmund," dedi Beyaz cadı elini Edmund'ın yüzüne doğru uzatarak. "Ve ben, seni elde ettim."
"Dokunma bana!" diye bağırdı Edmund onun elini itekleyerek. "Senin karşında o aptal, saf Edmund yok artık! Kuklan değilim ben senin, hiçbir zaman da olmadım, olmayacağım."
"Hala kral olabilirsin." Çocuğun söyledikleri cadının umurunda bile değildi.
"Ben zaten kralım," dedi Edmund çenesini dikleştirirek. "Narnia'nın adil kralı Edmund Pevensie'yim ben." Soğuktan bilekleri sızlıyordu. "Ve ben, senin oyuncağın değilim."
Beyaz cadı alayla gülümsedi, ardından Edmund'ın yüzünü avucunun içine alıp sıkıca kavradı. "Cesur ama aptalsın. Her zamanki gibi."
"Çek ellerini üzerimden!"
"Şşşş..." Edmund debelenirken cadı onu daha sıkı kavradı. "Aptal olmayı kes ve bana itaat et, Edmund." Tırnaklarını çocuğun yüzüne geçirdi. "Yoksa canın çok yanacak."
"Sen bana hiçbir şey yapamazsın!" diyerek kendini kurtarmaya çalıştı Edmund. "Senden korkmuyorum." Korkuyordu.
