Bolll aksiyonlu bölme hazır mıyız?
***
Bir bu eksikti allahım. Derin bir nefes verdim ve yataktan kalktım. Kim olabilirdi ki? Kim? Bana aşık. Ama bu saçmalık, bana aşık ve aileme zarar veriyor!
Kapı hızla açıldı, "ne oluyor be" dedim. Babam. "kızım inciyi gördün mü?" Dedi babam. "Yani en son hastanede gördüm" dedim ne oldu ki?
"Kaçırılmış" bir Saniye yoksa?
♣️
Elime bilgisayarı aldım ve villanın kameralarını inceledim. En son evden çıkarken önünde bir siyah araba durmuştu, plakasına biraz daha dikkatli baktım.
"Boşuna bakma öyle bir plaka yokmuş" dedi emir. Çok biliyor geri zekâlı.
"Kes be çok biliyorsun sanki." Dedim ve kalktım.
F harfini siyah bant ile E yapmışlardı. Bunu anlamayacak kadar geri kafalı Çünkü emir.
"Nereye?" Dedi. Ona döndüm, "birazcık daha dikkatli bak" dedim ve ordan çıktım.
♣️
Eve geldim ve o meşhur silahımı aldım ve evden çıktım. Babamın arabasına bindim.
Dağ başında bir depoya götürmüşler onu, oraya hemen yetişmeme gerekiyor yoksa olacaklar hiçkimsenin hoşuna gitmez. Benim bile!
O benim kuzenimidi ne kadar anlaşmasakta biz bir aileydik.
Dağın başındaki depodan biraz uzakta arabayı park ettim ve arabadan indim. Yavaş ama temkinli adımlarla depoya doğru yürüyordum. Herhangi bir koruma veya adam yoktu, Buda demek oluyordu ki beni bir saldırı bekliyordu yada sürpriz...
Deponun kapısını ayağım ile açıp içeriyi inceledim.
Her yer yıkık döküktü. İçeriye bir adım attım ve durdum, bu sessizlik hiç hayra alamet değildi özellikle dışarıda hiç koruma olmaması, yanlış yere mi gelmiştim yoksa başıma bir şey mi gelecekti?, İçerisi zifiri karanlıktı önümü göremiyordum.
Bir adım daha attığında içerisi birden aydınlanınca gözlerim kamaştı ellerimle yüzümü kapattım, ellerimi yüzümden çektiğimde inci yerde kanlar içinde yatıyordu...
"İnci," diyerek resmen kükredim.
İnciye doğru koşarak arkamadaki kapı kapandı. "İnci, uyan inci" dedim ama uyanamadı. Gözü mosmordu, belli ki onu buraya getirirken dövmüşler. Nabzına baktığımda hâlâ atıyordu, onu öldürmemişlerdi lakin zarar vermişlerdi.
"İnci uyan lütfen uyan inci" Zeynep öldükten sonra kendimi ikinci kez bu kadar çaresiz hissediyordum. Gözlerim ister istemez doldu.
Göğsüm sıkıştı, nefes alamıyordum. Cebimdeki astım ilacımı aldım ve öksürerek nefesi içime çektim. İnciye baktığımda nefes alıyordu. Neyse ki onu sadece dövmüşler.
Depoda bir kapı açılma sesi geldi, kafamı çevirdim. Ama ama bu imkansız.
Zeynep, o ölmemiş!
Zeynep "defne" dedi bana doğru yürüyerek "Zeynep ama, ama sen öldün yoksa bende mi? Öldüm" dedim. Zeynep kafasını salladı "ah, hayır ölmedin defne" dedi.
"Ama sen yaşıyorsun" dedim. "Anlatacağım ama önce sakin ol" dedi. Kafamı salladım. "Tamam ama önce inciyi hastaneye götürelim" dedim.
Birinci şok yetmemiş gibi ikinciyide yaşadım,oh çok şükür yarabbime ölmedi inci.
♣️
Yoldayken annemlerde haber verdim ve onalarda şu an hastaneye geliyorlardı.
