Slmmmmm
Nasılsınızzzzz bennnn ćok iyimmm
Siwjshwjshks
Neyse keyifli okumalar💫💫💫💫
***
"Maalesef, annenin durumu iyi değil. Bebek gayet sağlıklı sadece fazla stresten dolayı kanama gelmiş. Merak etmeyin bebek iyi ama anne için şuna bir şey söyleyemem," dedi ve gitti.
Kardeşim iyidi. Umarım annemde iyi olurdu. Ama eğer anneme bir şey olursa işte o zaman kendimi affetmem.
Babam ağlayacak gibi oldu ama ağlamadı. "Baba, hepsi benim suçum!" Artık delirmeme ramak kalmıştı.
"Hayır, Defne senin suçun değil! Hiçbir şey senin suçun değil, ama sen sanki her şeyi kendin yapıyorsun gibi kendi suçun zannediyorsun! Şu an iyi değilsin defne!"
Haklı.
"B...Ben özür dilerim." Babam bana sıkıca sarıldığında tekrar ağlamaya başladım.
Bir süre sonra koridordan ayak sesleri geldi.
Kafamı çevirdiğimde bizimkiler gelmişti.
"Defne iyi misin?!" Zeynep endişeli sesi ile bana doğru koştu. Yanımıza geldiğinde nefes nefese kalmıştı.
Kızıl saçlarını arkaya doğru atarak konuşmaya başladı. "İyi misin? Annen nasıl? Kardeşin iyi mi? Ah! Çok saçmaladım." Gülerek kafamı salladım.
Endişeli halleri çok komik oluyordu.
"İyiz, sadece annemin durumu iyi değil," dediğimde üzgünce kafasını salladı.
"Defne!" Hakan ve diğerleri gelmişti.
"Ne var?"
"Bok var defne!"
"İyi."
"Salak misin? Kızım sen! Nasılsınız? Güneş teyze nasıl?"
"Bebek iyi ama annem için aynı şeyi diyemem." Babamdan ayrıldım ve hakana sarıldım.
"Defne?" Borana döndüm.
"Evet?"
"Gerçekten iyi misin?"
Ne!
Yok artık.
Boran az önce benim durumumu sordu? Oha! İnanmam.
"Sen az önce ne dedin?" Hakan ayrıldım ve ona tamamen döndüm.
"Durumunu sordum."
Hakan, Emre, Ekin aynı anda:
"Ne?!"
"Bir saniye ya! Az önce boran bakın boran defnenin durumunu mu? Sordu." Ekin gözlerini açarak borana bakıyordu.
"Ne abartınız oğlum ya."
"İyim." Konuyu daha fazla uzatmadan böldüm. "Emir nerde?" Dedim babam bilmiyorum dercesine omzunu silkti.
