ELİZ (Gerçek Ailem)

0.2

Medya: Acarların mutfaktaki halleri

Evet ikinci bölümden herkese SELAM!!!! Birkaç gündür hasta olduğum için yazamadığım o yüzden bu bölüm biraz geç geldi. 

Bu bölümden sonra olaylar yavaş yavaş başlayacak. O zaman çok bekletmeden; İyi Okumalar  IŞIKLARIMMMM<3333

Kapı sanki bizi bekliyorlarmış gibi açıldı. Kapıyı benim yaşlarımda benden çokta uzun olmayan bir çocuk açtı. Yüzünde kocam bir gülümseme vardı.

" Hoş geldiniz." 

Çocuğun sesi yüzündeki gülümsemeyle  bütünleşerek ne kadar heyecanlı olduğunu gösteriyordu. 

"Hoş bulduk oğlum." dedi Aylin hanım.

Sanırım abilerimden biriydi. Ama abilerim bu kadar genç olamazdı. Ne kadar Aylin hanım ve Merih bey genç görünseler de bu kadar genç bir çocukları olamazdı. Bir kişi dışında. İkizim.

"Eee ne bekliyoruz? İçeriye geçelim." dedi Merih bey.

Üçümüzde içeriye geçtik. Ayakkabılarımı çıkartırken Aylin hanım önüme terlik bıraktı. Terlikleri giyerken;

"DURRR!!!! O terliklerden giyemezsin." dedi çocuk.

Böyle demesiyle kala kaldım. Çocuğun bu hareketiyle biraz üzüldüm ve acaba beni istemiyor mu diye düşündüm. Daha sonra çocuk elinde başka bir terlikle geldi. 

"Anneciğim, ikizime misafirler için olan sıradan terliklerden veremezsin. O artık bu evde yaşıyor." dedi. Ve bana dönerek 

"Al bakalım. Bunlar senin. Ne de olsa ikizimsin zevklerimiz uyuşuyordur diye ben seçtim. Güle güle kullan ikizim." dedi.

Bu hareketine içten içe mutlu olmuştum. Hatta tam olarak erimiştim. Ama bunu dışarı vurmadım. İlk dakikadan vıcıklık yapmak istemedim.

"Teşekkür ederim." dedim

"Eee devamında bir şey demeyecek misin? İkizim gibi mesela." diye sorunca ona alık alık baktım.

"Neyse üstüne gelmeyeceğim ne zaman istersen o zaman söylersin." diye devam etti.

Terlikleri giyerken ona güldüm.

"Ohaaa! Sen az önce bana güldün mü yoksa ben mi yanlış gördüm?" şok olmuş bir şekilde sordu. Ben ise bu haline daha fazla güldüm.

"Ama sen böyle gülersen çok işimiz var." dedi.

"O zaman gülmeyeyim."

"Hayır hayır sen hep gül. Hem çok güzel gülüyorsun."

Bu iltifatına karşı biraz kızarmıştım.

"Çocuklar bu güzel sohbetinizi bölüyorum ama salona mı gelseniz acaba?" diye Aylin hanım gülerek sordu. Aylin hanım ve Merih bey çoktan salona gitmişlerdi.

"Özür dileriz." dedim hemen. 

"Özür dilemene gerek yok tatlım. Sohbet etmek en doğal hakkınız ama şu an içeride seninle tanışmak için yerinde duramayan beş tane abin var ve eğer biraz daha gelmezseniz onlar oraya gelecek." deyince ikimiz birbirimize bakıp güldük. 

"Tamam anne geliyoruz." dedi.

İkimiz birlikte salona gittik. Salon beyaz ağırlıktaydı.

Kapıdan içeriye girmemle şok olamam bir oldu. Çünkü abilerimi bu kadar genç ve yakışıklı beklemiyordum. Kapıda düşündüklerim aklıma gelince pişman oldum. Abilerim olmasa hepsine yürürdüm ama ne yazık ki abilerim.