Kan Kırmızı

Bölüm-23

Aybars beni hastaneden çıkardıktan sonra evimize getirmişti. Kızların içi rahattı fakat benden ayrı kalmak istemiyorlardı. Bugün Aybars ile kalıp son gecemi kızlarla geçirecektim çünkü evleniyordum...
İki gün sonra düğünümüz vardı,içimde garip bir his bedenimde ise yorgunluk vardı. Hamilelik çok ama çok tuhaf hissettiriyordu bana ne hissettiğimi tam bilemiyordum ama Aybars'ın resmî olarak karısı olmak işte o bana müthiş bir heyecan veriyordu...
Kocam olacaktı,biz aile olacaktık.
Çocuklarımız olacaktı biz mutlu olacağız buna yürekten inanıyorum ve bu mutluluğu sonsuza dek koruyacaktık.
Yanımda duran telefonun titremesiyle bakışlarımı dışarıdan çektim. Aybars duştaydı. Telefonumu elime alıp gelen mesaja tıkladım.

Kimden:Cenk
"Nasılsın?"

Siz:
"İyiyim ve teşekkür ederim Cenk yanımda olduğun için."

Kimden:Cenk
"Her zaman bunu biliyorsun,daha iyi misin? Bebekler ve sen iyi misiniz?"

Siz:
"İyiyiz merak etme Aybarslayım zaten."

Kimden:Cenk
"Yine de bir şeye ihtiyacın olursa ara lütfen olur mu?"

Siz:
"Ararım tabi,iyi ki varsın..."

Kimden:Cenk
"Sen de iyi ki varsın buzlar kraliçesi :))"

Kimden:Cenk
"Hadi dinlen sen ve kendinize iyi bakın olur mu?"

Siz:
"Teşekkür ederiz sende kendine iyi bak görüşürüz."

Yazdıktan sonra telefonu kapattım o sırada Aybars gözüktü. Kaşları çatık halde bana baktı.

"Kimdi?" Diye sordu.

"Ne?"

"Biriyle mi mesajlaşıyordun?"

"Aa şey evet,Cenk. Beni merak etmiş."

"Sana yardım ettiği için eyvallahta fakat bu ilgi pek hoşuma gitmiyor."

Kaşlarımı çattım,tamam o da kıskanıyor olabilir ama Cenk bana her zaman yardım etti,yanımdaydı o olmasa belki bebekleri kaybedebilirdik.

"Abartma Aybars Allah aşkına." Dedim yatağa uzanırken.

"Abartan ben miyim?" Dedi sessiz bir sesle.
Yanıma oturdu.
Kıskançlığı gözlerinden okunuyordu.
Bir korkmadım değil valla!

"Hadi yat sevgilim." Dedim gülümsemeye çalışarak.

"Neyi abartıyormuşum ben!?" Bunu söylerken beni bileklerimden yakalayıp başımın üzerinde sabitledi.
Karnıma dikkat ederek üstüme çıktı.
Kalbim anın verdiği hisle çok hızlı çarpıyordu.

+18

Altımdaki sertlik bütün bedenimi tutuşturuyordu ve ben düşünme yetkimi kaybetmiş gibiydim.

Bir kere daha sürttü sertliğini.
"Konuşsana! Kimmiş abartan."

"Sensin." Dedim cılız çıkan sesimle.

"Benim ha!" Dedi avını kıstırmış kurt gibi hırladı.

"Dua et o piçi pençemle ezmiyorum!"

Tanrım,şu an alev almıştım ben kavga umurumda değildi...

"Aybars!" Diye kıvrandım.
Bu sefer ben ona sürtünmüştüm.
Altımdaki ince gecelik onu hissetmemi kolaylaştırıyordu.

"Söyle yavrum." Derken elleri çoktan vajinamı bulmuştu.