SENİZA

ETTEN DUVAR

İnsan düşünür bazen kendi kendine,hayatını ve yaşama amacını. Dostlarının neden dost, düşmanlarının neden düşman olduğunu. Her zaman yanınızda olan kişi neden yanınızda neden size sırtını çevirmedi, neden sizi seviyor fakat bunlardan insana en acı veren ise "daima" dediği kişinin, onunla çıkarları için çok yakın davranıp elde etmek istediği şeyi elde ettikten sonra sizden ayrılması, sizi yarı yolda bırakmasıdır. Bu dostunuz da olabilir aşık olduğunuz kadın/adam da.

İnsan hayatında hayallerinin peşinden mi koşmalıdır yoksa gerçekliğe göre hayallerini mi şekillendirmelidir, ya da hayalleri uğruna mı yaşamalıdır yoksa hedefleri uğruna mı? İlk çıkan engelde durup yardım mı beklemelidir yoksa tek başına mücadelemi etmelidir?

İnsan, kendini güvende hissedeceği bir sırt, ağlayabileceği bir omuz, gülümseyebilecek bir çift dudak hiç mi istemez hiç mi ihtiyaç duymaz bir insan.

İnsanın canı acımaz, sıkılmaz mı? Sizin çok sevdiğiniz arkadaşınızın bir anda sizden kopması, ailenizin sürekli sizi kısıtlaması, gelecek vadeden şeyleri küçümseyen topluluk daha nicesi ve sevilmemek. İnsan yorulmaz mı?

Yaşamak insanın ne kadar zoruna gider? Önceden yaşattıkları yüzünden artık sevemediğiniz insanlar, zorunuza gitmez mi ya da gücünüze?

Anladığınızda illaki çok geç olan bir şey vardır. Benim ki ne mi emin olun kelimelerin yetmediği, duyguların hissedemediği kadar çok...