" Anneni mi çok seviyorsun babanı mı? "
" İkisini de. "
" Anneni mi çok seviyorsun babanı mı? "
" Hiçbirini. "
Çocuk, iki kelimeyi eden de aynı çocuk. Sadece cevabının değiştiği bu soru eminim ki tanıdık gelmiştir. Peki cevabı değiştiren şey ne oldu? Zaman. Aslında küçükken bir seçim yapmama nedenimiz birini üzmemekti. Keşke üzseymişiz. Şimdi üzülenler biz olduk. Oysaki biz ikisi de demiştik. Aynı soru tekrar sorulduğunda ve hiçbiri cevabını verdiğinde bazı şeyler için çok geç olmuş demektir. Bazı şeyler yaşanılmamış, yaşatılmamış, eksik kalmış. Kapanmayan yaralar açılmış, kanamaya başlamış ve sen büyümüşsündür. Hep mutsuz olmuşsun, kimseye güvenememişsin. Ruhun bedeninde ki kişi olmamış, hep bir yanı çocuk, bir yanı buruk kalmış. Gülmüşsün ağlayamadığın için, ağlamışsın konuşamadığın için, konuşmuşsun susamadığın için, susmuşsun darmadağın olduğun için.
YOU ARE READING
SENİZA
PoesíaKurgunun içerisi kısa hikayeler, şiirlerdir ve kısa kısa paragraflardır. Yazılmış veya yazılmakta olan kurgu çeşitlerinden hem içerik hem de yazım olarak farklıdır. Değişiklik iyidir her zaman kalıplara sığamazsınız:) * * All fictions have started...
