BERDEL DAVASI

8.Bölüm

Hayatım abimin Zerdayı kaçırdığı akşam yalnızca bir saat içinde ellerimden kayıp gitmişti. Artık kendi hayatım hakkında söz sahibi değildim bir zalimin mecburi boyunduruğu altında kalmak zorunda bırakılmıştım. Abime ömrüm yettiğince lanet edecektim.

Berzan Ağa bağırıp çağırdıktan sonra arkasına bakmadan çıkıp gitmişti. Bense olduğum yerde saatlerdir oturuyordum. Bir kaç kez Dilşah anne kapıya gelmişti ama kilitlediği kapıyı açmayınca o da pes edip gitmişti. Kimseyle konuşmak istemiyordum. Hiç kimsenin bana acıyan gözlerle bakmasını istemiyordum. Ben düşüncelere boğulmuşken kapı tekrar çalmıştı.

" Avşin aç kapıyı kızım saatlerdir açsın iki lokma bir şey ye kuzum.

Sessiz kalmıştım. Şu saate kadar acıktığımı dahi hissetmemiştim.

" Kızım sen kapıyı açana kadar aşağıya inmeyecem. "

Dilşah anneye dayanamayıp ayağa kalktım. Kadın kaç kezdir benim için yukarı çıkıyordu. Bu kez de açmasam ayıp olacaktı. Kapıyı açmıştım.

" İyiyim ben dilşah anne merak etme. "

" Ahh kızım. Ne diyeyim bilmiyorum ki. "

Beni çekip anne şefkatiyle sarılmıştı. Bende ona karşılık vermiştim.

" Gel aşağıya inelim de bir şeyler ye . "

" Hayır dilşah anne çok teşekkür ederim ama inanın ki aç değilim. "

"Olur mu kızım saatlerdir bir şey girmedi midene hadi gidelim odayı Berzan gelmeden kızlar çıkıp toparlarlar. "

"Sağol Dilşah anne ama gerçekten inmek istemiyorum lütfen zorlamayın."

" Tamam kızım o zaman kızlara söyleyeyim de gelip odayı toparlasınlar . "

" Yok ben toparlarım Dilşah anne sağol. "

" Peki. "

Dilşah anne gidince bende odaya dönüp toparlamaya başladım. Kırıkları da toparlayıp süpürdükten sonra yerleri silerken Berzan içeri girmişti. İşim bitince malzemeleri toparlayıp banyoya gitmiştim. Onun yüzünü dahi görmek istemiyordum. Bağırıp çağırmasına bile dayanamazken ellerini boynuma sarması... Aynadan yüzümün gözümün acınası halini görünce buruk bir gülümseme yerleşmişti dudaklarıma. Yüzüme su çarpıp kendime gelmem lazımdı. Kendime biraz çeki düzen verip çıktım. Yatağın köşesine oturmuş olan Berzan a bakmadan kıyafetlerimi çıkartıp tekrar banyoya girecekken beni durdurmuştu.

" Nereye? "

Sesinin kulaklarıma ilişmesiyle sinir tüm hücrelerime ilişmişti yine. Cevap vermeden banyoya doğru giderken sinirle kalkıp kolumdan tutmuştu.

"Sana nereyee gidiyorsun dedim değil mi? "

" Bırak kolumu. "

"Burada giyineceksin. "

"Pardon??! "

"Duydun işte burada giyineceksin. "

"Oldu başka bir emriniz ağam? "

"Şuanlık bu kadarı yeterli. "

"Berzan bırak kolumu ."

Sabah yaptıklarını görmezden gelmemi istiyordu resmen. Sana her şeyi yapabilirim ama sen görmezden gel, bu şekilde bir ömre razı ol ve bunları yaparken bir yandan da isteklerime karşılık ver diyordu ama bu böyle olmayacaktı.

" Bırakayım karıcım. "

Kolumu bırakıp kıyafetlerimi elimden alıp yatağın üstüne koydu. Ne yapmaya çalışıyordu bu adam.