A/N
Thank you for choosing to read my novel. I wanted to let you know that English is not my first language, and despite my best efforts, there may be some grammatical errors and unconventional phrasing throughout the story. I appreciate your understanding and patience as you immerse yourself in the world I have created. Your feedback is invaluable to me, so please feel free to share any suggestions or corrections you may have.
"The worst type of crying wasn't the kind everyone could see - the wailing on street corners, the tearing at clothes. No, the worst kind happened when your soul wept and no matter what you did, there was no way to comfort it. A section withered and became a scar on the part of your soul that survived. For people like me and Echo, our souls contained more scar tissue than life."
- Katie McGarry
Ilang oras din ang itinagal bago makabalik si mama may dala dala siyang dalawang plastic na nakabalot pa sa kahon.
"Binili ko yung paborito mo!"bungad ni mama habang inihahanda yung mga pinamili niyang pagkain.
"Ma that's my favorite!"bumangon ako mula sa pagkakahiga at pumunta sa mini table na nakalagay sa may paanan ng kama ko.
"Alam ko, tsaka here oh!binilhan din kita ng libro."Iniabot pa niya sa akin ang isang libro halos maiyak ako sa sobrang saya lalo na noong makita ko kung anong libro Yung binigay niya.
"Bibliya"Pagbasa ko sa pamagat ng libro,the cover was too simple pero alam Kong napakahalaga at marami akong matututunan sa librong ito.
"Thankyou ma!"niyakap ko siya mula sa likuran niya, ilang minuto pa siyang hindi gumalaw.
Nakahain sa lamesa ang pinakamasarap na pagkain na natikman ko.
"Ma,kilala mo yung bagong lipat diyan?"turo ko sa kabilang room na katapat din lang ng room ko.
Uminom muna ito ng tubi.
"Hindi nga eh, masungit ata ang magigin kapitbahay mo!"natatawa pa si mama kaya napasimangot ako.
"Grabe ka naman ma!minsan nanga lang ako magkaroon ng roommate masungit pa."doon ay tuluyan ng tumawa si mama.Napakasarap sa pakiramdam na makitang nakangiti si mama,sana ay ganito nalang palagi walang sakit walang lungkot yung puro saya lang.Pero alam kong tumatakbo ang oras hindi lahat ay palaging umaayon sa akin alam kong darating ang araw na sisingilin ako sa lahat ng saya na nararamdaman ko at ang kapalit nun ay walang iba kundi lungkot at pagdurusa.
"Oh natahimik ka?"nakatingin sakin si mama seryoso na siya.
"Wala ma may naalala lang ako."Tipid kong sagot.
Naging tahimik ang pagkain namin,ito yung ayaw ko eh yung bigla nalang mawawala yung saya na nararamdaman ko parang bula lang na pumutok.
Matapos kumain ay bumalik na ako sa higaan tahimik at wala pa din akong imik si mama naman ay nililigpit ang pinagkainan namin.
"Lara uuwi mona ako."Paalam ni mama tumango lang ako at tipid na ngumiti.
Ilang minuto na ang nakalipas simula noong umalis si mama at noong tinggnan ko ang orasan sa tabi ko it's already eight pm na pala ng gabi.
Tulala akong nakatitig sa kisame walang kulay purong puti lamang ang nakikita ko.
"Ummm aghh ugh"mahihinang ungol naririnig ko kaya napabangon ako mula sa pagkakahiga.
"Omg sino yan?"Saad ko, wala naman akong nakikitang tao sa labas pero sigurado koako na may naririnig ako.
"Ughh"napapitlag ako sa gulat noong muling makarinig ng ungol sakto at marahang nakabukas Ang pintuan ko kaya kinig na kinig ko iyon.
I feel scared.
"Damnn!"Tumayo na ako ngayon ay alam kona kung saan nannggagaling yung ingay,mula yunn sa kabilang kwarto.Nagaalala ako baka mapano na Yung lalaking yun.
Dahan dahan akong pumunta sa may pintuan pakakas din ng palakas ang ungol na naririnig ko.Shit alam kong bawal akong lumabas pero nakokonsensya naman ako.
"Bahala na!babalik din naman agad ako."Usal ko bago lumabas ng aking silid nakikinig ko pa din ang ingay na nagmumula sa kwartong ito.
*Tok* *Tok* *Tok*
Tatlong malalakas na katok ang ginawa ko pero makalipas ang ilang minuto ay walang nagbukas, kumatok pa ako ng isang beses pero wala talaga.
"Bahala na,"Saad ko saka pinihit ang door knob,"Bukas?"gulat na saad ko bakit hindi niya nilock?ayus lang ba siya?.
Dahan dahan ang ginagawa kong pagbubukas para hindi makagawa ng ano mang ingay.
Natatakpan ng pinto ang mukha ko,at noong makita ko ang taong nasa loob ay halos malaglag ang panga ko sa matinding gulat.
"What the fuck?what are you doing here?"galit na galit ang boses nito samantalang Yung kasama niyang babae ah naiwang nakahiga.
Tama kayo ng iniisip nagtatalik sila.
"A-kala ko k-ase k-ung n-apano k-ana!"utal utal na saad ko,nakapikit din ang mga mata ko ayokong makita ang katawan niya.
"Damn get out!"sigaw nito sa akin,nagpantig ang tenga ko dahil sa ginawa niya.
"Aalis ako wag mo akong sigawan!"matapang kungg saad diretso ang tingin ko sa mga mata niya,ayokong bumaba ang tingin baka kung saan ako dalhin ng aking mga mata.
"What a shame,gusto molang manubok."Turan nito kaya agad ko siyang hinarap.
"Alam mo ang yabang mo!ano bang pinagmamalaki mo?ayan ba!"sabay turo sa pagkalakaki niya na sana diko nalang ginawa.
"Akala mo naman malaki."Dugtong ko pa bago tuluyang umalis sa kwarto niya.Feeling niya naman pagnanasaan ko siya.Yuck never over my geourgous body.
Habol hininga ako noong makabalik ako sa kwarto ko,humiga ako sa kama ko saka nagbalangot ng kumot...Damn anong ginawa mo Lara?nakakahiya.
Mahinang kaluskos ang gumising sa akin siguro ay nakabalik na si mama.Hinayaan konalang ang kaluskos na naririnig ko ayoko pang bumangon dahil tinatamad pa ako.
"Anak bangon na!"pupungas pa ako ng mata.
"Kanina kapa ba dito ma?"tanong ko ipinagtitimpla pa niya ako ng gatas.
"Oo napahimbing ata ang tulog mo kaya hindi na kita ginising"sagot naman nito.
Ininom kona ang gatas na tinimpla niya bawal sa akin ang matitigas na pagkain kaya mahirap mabusog,madalas ay sa swero nalang ipinapadaan ang pagkain.
Noon halos lumuhod na ako wag lang nilang gawin iyon dahil sobrang sakit pero ngayon wala na manhid na ang katawan ko wala na akong maramdaman.
Matapos kumain ay muli akong bumalik sa pagkakahiga, boring ngayon wala akong ginagawa kaya binuksan ko ang regalong libro ni mama.
"This book will teach me how to be strong,I know."Saad ko bago buklatin ang pinakaunang pahina kung saan nakasulat ang simula.
A/N
Chapter 2 na huhu
BINABASA MO ANG
After the rain(Camaraderie Series #1)
HumorCOMPLETED Pagkatapos ng ulan, tandaan na laging may araw na sisilay.Ang bawat patak ng ulan na bumagsak ay parang mga pagsubok sa buhay-ito'y dumadaan, ngunit hindi nagtatagal. Matapos ang unos, lumilitaw ang bahaghari, sumisimbolo ng bagong simula...
