A/N
Thank you for choosing to read my novel. I wanted to let you know that English is not my first language, and despite my best efforts, there may be some grammatical errors and unconventional phrasing throughout the story. I appreciate your understanding and patience as you immerse yourself in the world I have created. Your feedback is invaluable to me, so please feel free to share any suggestions or corrections you may have.
"Love can change a person the way a parent can change a baby—awkwardly, and often with a great deal of mess."
— Lemony Snicket
Maaga akong nagising dahil ito ang unang araw matapos naming umamin sa isat isa.
Hinanap agad ng aking mga mata ang kalendaryo na nakadikit sa dingding.
I smiled bakit sakto pa na favorite number ko ang magiging anniversary namin,natawa pa ako ng bahagya dahil sa mga bagay na pumapasok sa isip ko.
"April 30,2006"usal ko ito ang unang araw matapos umamin sa akin si Kylo.
Dumiretso mona ako sa banyo,naghilamos ng mukha bago muling lumabas,nakita kopa sa lamesa ang gatas na may kasama pang note.
"Eat your breakfast,drink this milk too.Nasa trabaho ako anak kung may kailangan ka makitawag kanalang hah! don't worry uuwi ako before 3pm mag ingat ka hah!wag kang masiyadong magpagod ako na ang bahala sa lahat mamaya.I loveyou anak ko."
From:Prettymongmama
Napangiti ako ang kulit talaga ni mama.
Matapos inumin ang gatas na iniwan niya ay dali dali akong lumabas ng aking kwarto dumiretso agad ako sa katapat na silid,kinakabahan ulit ako.Whoahhh palagi nalang ba akong kakabahan?.
Ipinihit kona ang door knob pero laking gulat ko noong hindi ito magbukas.
Bakit nakalock?hindi ugali ni Kylo na maglock ng pinto.Anong nangyayari?.
"Kylo?nandiyan kapaba?"Pagtawag ko para malaman niya na naririto ako sa labas.
Pero walang senyales na may magbubukas,agad akong nakaramdam ng kaba.May masama bang nangyari?.
"Kylo may problema ba?pagbuksan monaman ako oh"dugtong ko pa pero katulad kanina ay walang sumagot,pero hindi ako sumuko ilang beses pa akong tumawag pero katulad noong mga una kong pagtatangka wala akong nakuhang sagot.
Ilang minuto pa akong naghintay pero wala talaga.
Baka pagod lang si Kylo,masiyado na kaseng nag-iba ang sitwasyon namin.Kailangan ko din namang intindihin ang sitwasyon niya.
Tumayo na ako at muling bumalik sa aking kwarto, kinuha ko ang libro na regalo ni mama.
Sinimulan kona ang pagbabasa nasa kalagitnaan ako ng pagbabasa noong may narinig akong katok,sinilip ko muna mula sa bubog na dingding,umaasang si Kylo ngunit bigo ako.
"May problema po ba?."Tanong ko sa mama ni Kylo pinatuloy kona din sa loob nh aking kwarto.
"Wala iha gusto lang kitang makausap."
Tumango ako saka ko siya binigyan ng isang matamis na ngiti.
"Ano pong paguusapan natin?."
"About Kylo.Pasensya kana kung hindi ka namin pinapasok kanina."Tumigil siya sa pagsasalita dahil sa mga luhang tumutulo mula sa mga mata niya,naririnig kona din ang mahihina niyang paghikbi.And seeing her crying make my heart feel break,parang pinipiga sa sobrang sakit.
Lumapit ako sa kaniya at agad akong yumakap.
"Sana maintindihan mo siya iha,wag mo din sanang sukuan ang anak ko.Kitang kita ko kung paano mo siya nabago ijah,kaya nagmamakaawa ako kung kinakailangang lumuhod ako sa harapan mo para lang hindi siya sukuan gagawin ko."Patuloy pa la din sa pag iyak ang mama ni Kylo.
"Shh don't bagged tita!kahit hindi niyo po sabihin gagawin ko.Mahal ko po ang anak niyo at kahit anong mangyari hinding hindi ko po siya susukuan,pangako."
Hindi kona sin mapigilang umiyak dahil sa habag na nararamdaman ko,awang awa ako sa mama ni Kylo at higit sa lahat awang awa din ako sa taong mahal ko.
Makalipas ang ilang minuto ay nagpaalam na si tita.
Naiwan nanaman akong mag-isa napatingin naman ako sa tapat ng silid ko at kagaya kanina nakasarado nanaman iyon.Wala naman akong nagawa kung hindi bumalik sa pagbabasa,may mga oras pa na sumisilip ako sa tapat ng kwarto niya may iilang nurse at doctor ang pumapasok pero ilang minuto lang din ay lumalabas din agad.
Makalipas ang ilang araw ay nagpatuloy ang buhay ko,madalas ay mag-isa lamang ako lalo na kapag oras na ng chemotherapy ko.Sa loob ng mahigit dalawang linggo ay hindi kona kinaya pa ang pagtitiis na hindi siya makita.Durog na durog na ang puso ko,hindi kona kaya pa.Hindi kona kaya la ang pagtitiis na ginagawa niya.
kaya nakabuo na ako ng isang desisyon,desisyon na sanay makapag pabago ng isip ni Kylo.
Isang umaga maaga akong nagising naghilamos lang ako at agad ding lumabas,kumatok lang ako sakto naman at may nagbukas agad,medyo kinakabahan ako dahil ngayon nalang ulit ako makakapasok dito sa mahigit dalawang linggong pagtitiis na Hindi siya makita.
"Oh iha pumasok ka!"Pag aya ni Tito Raymond, nagpaalam na din itong lalabas at may bibilhin pero alam ko ang dahilan kung bakit siya lalabas yoon ay para bigyan kami ng oras.
Madilim ang paligid hindi ko maaninag ang tao sa loob,noong makapag paalam si tito Raymond ay naiwan ako,tumungo lamang ako.
Makalipas ang ilang minuto ay nagdesisyon na akong kausapin siya,dahan dahan akong lumapit sa kama niya,nakatungo ako habang naglalakad palapit sa kaniya.
Noong makalapit ako ay dahan dahan akong tumingin sa kaniya.
"K-ylo."Usal ko
Hindi kona siya makilala,kung noon ay madaming karayom ang nakatusok sa katawan niya ngayon ay mas domoble iyon.
"U-malis k-ana"
Tumulo ang luha ko,alam kong hirap na hirap na siya sa kalagayan niya pero mas nahihirapan ako.
"Ayoko, ayokong umalis.At hindi ako aalis."Mariing saad ko.
"Anong nangyari sayo?sabi mo magpapagamot ka?."Sunod sunod na tanong ko habang patuloy na tumutulo ang mga luha.
"U-malis k-ana!."May kalakasang saad nito,nangako ako na hindi ko siya susukuan.Yun ang panghahawakan ko.
"Aalis ako pero babalik ako Kylo!hindi Kita susukuan dahil mahal kita,mahal na mahal kahit na ano pang itsura mo."
Lumabas na ako ng kaniyang kwarto,at noong maisarado ko ang kaniyang pintuan ay doon na bumuhos ang emosyon ko.
BINABASA MO ANG
After the rain(Camaraderie Series #1)
HumorCOMPLETED Pagkatapos ng ulan, tandaan na laging may araw na sisilay.Ang bawat patak ng ulan na bumagsak ay parang mga pagsubok sa buhay-ito'y dumadaan, ngunit hindi nagtatagal. Matapos ang unos, lumilitaw ang bahaghari, sumisimbolo ng bagong simula...
