After the rain(Camaraderie Series #1)

Memories that I will keep even in the afterlife

A/N

Thank you for choosing to read my novel. I wanted to let you know that English is not my first language, and despite my best efforts, there may be some grammatical errors and unconventional phrasing throughout the story. I appreciate your understanding and patience as you immerse yourself in the world I have created. Your feedback is invaluable to me, so please feel free to share any suggestions or corrections you may have.

"The best way to pay for a lovely moment is to enjoy it."
                                            - Richard Bach

Nandito kami ngayon sa kwarto niya,nanonood sa TV niyang napakalaki.

"Anong gusto mong meryenda?.Gatas?"Tanong nito tumango nalang ako,habang Seryosong nakatingin sa tv.

"Grabe ka namang manood napaka seryoso."

Tinawanan ko naman siya  dahil sa sinabi niya.

Ilang araw na kaming ganito bawat araw na lumilipas ay hindi namin sinasayang,bagkos ay gumagawa kami ng mga ala alang mababaon namin kung sakali mang kuhanin na kami ng maykapal.

"Oh bat umiiyak ka?.Dinaman nakakaiyak yung palabas."Tanong ni kylo,kumuha pa ito ng pop corn saka sinubo sa bibig ko.

"Oh wag kang maarte kaunti lang yan di naman masama ang kaunti diba?."

Kinain konalang ang isinubo niyang popcorn walang kaarte arte ko iyong kinain.

Masaya na ako kahit na napaka simple lang ng mga ginagawa namin,Even though din na ngayon lang kami nagkakilala hindi yun naging hadlang para magkaroon ng gap sa aming dalawa.

"Oh natulala kananaman diyan"

Napatingin ako sa kaniya sakto naman at nakatingin din siya sa akin.

"Thankyou"Usal ko

"You're always welcome"

Matapos manood ay bumalik na ako sa aking kwarto nandon si mama naghahain ng pagkain,"Oh Kylo sumabay kana samin"tumango naman si Kylo,sanay naman na akong dito siya kumakain, minsan nga siya pa ang nagluluto.

"Ang sarap po ng luto niyo tita."

"Ang galing mo namang mambola,Pero alam moba mas masarap magluto ang anak ko,diba,Elara?."

Naubo pa ako dahil sa sinabi ni mama.Seryoso ba siya?,ni hindi nga ako marunong magprito ng itlog.

"Totoo ba yun lara?."Lumingon ako kay Kylo nakangiti siya habang punong puno ng pagkain ang bibig.

"Wag kang magsalita na puno pa ang bibig"

"S-agutin mo muna ang tanong ko"

Hindi ako sumagot ipinagpatuloy kolang ang pagkain ko.

Matapos kumain ay nagpaalam na din si Kylo na magpapahinga na kaya wala akong nagawa kundi matulog.

Nagising ako dahil sa mahihinang pag-iyak na naririnig ko,minulat ko agad ang aking mga mata.

"Nasaan ako bakit ang dilim?."Usal ko

"Nandito ka sa mundo ko Elara, nandito ka sa mundo ko."

Hindi ko makilala Ang boses niya dahil napakalalim nito wari bay nagmumula sa ilalim ng lupa.

"S-ino ka?n-asaan ako?"

Takot na takot ako nararamdaman kona din ang nagbabadyang pagpatak ng aking mga luha.

"Sumama ka sakin Elara,sumama ka sa akin"

nakakatakot ang boses niya hindi ko alam kong anong gagawin ko natatakot na ako.

"ELARAA WAKE UP!"

napabalikwas ako ng bangon,niyakap ko agad si Kylo at sa balikat niya doon ako umiyak.

"I-m scared"Iyak ko hindi ko kayang kumalma dahil sa pinagsamasamang emosyon.

Takot

Lungkot

"Shhh don't cry, nandito lang ako hindi kita iiiwan"pag-aalo nito.

"Pwede bang bantayan mo ako hanggang makatulog?."

"Oo naman, magpahinga kana muna dito lang ako"

I felt a sense of peace especially when he stroked my hair. I am very thankful that he is here, and I am grateful because he promised he wouldn't leave me. I am so lucky to have a person like him. I am fortunate that Kylo is here.