A/N
Thank you for choosing to read my novel. I wanted to let you know that English is not my first language, and despite my best efforts, there may be some grammatical errors and unconventional phrasing throughout the story. I appreciate your understanding and patience as you immerse yourself in the world I have created. Your feedback is invaluable to me, so please feel free to share any suggestions or corrections you may have.
"You never know how strong you are until being strong is your only choice"
-Bob Marley
Ylara
Maaga palang ay inihanda kona ang mga gamit na gagamitin ko para makagawa ng mini Cupcake for him.
"Anak wag kang magpapagod hah!"Si mama habang naglilinis ng mga kinalat ko.
"Kaya kona ma,ako nalang ang maglilinis niyan."Sagot ko naman sa kaniya
Matapos kung ilagay ang sprinkles ay inayos ko na ang box na paglalagyan ko.
"Wow ang ganda naman niyan,para kanino ba yan?."
"Wala ma!para lang ito kay Kylo,para naman bumuti na ang lagay niya."
Ibinalot kona ang cupcake,I feel nervous hindi ko alam ang gagawin ko.
"This is it Ylara!para kay Kylo."Usal ko bago ko pihitin ang door knob,pero us usual nakalock nanaman.
"Kylo nandiyan kaba?may dala akong guft for you."
Kinatok kopa ang pintuan niya,"May dala akong cupcake."Dugtong ko pa pero ilang minuto na ang nakalipas ay wala pa ding nagbukas ng Pintuan.
"Iiwan konalang ito dito sa may pintuan hah!kunin monalang kapag naguton ka."
Hindi ko mapigilang umiyak habang inilalapag ang cupcake na ginawa ko.
Nag effort panaman akong gawin to tapos Hindi niya lang tinanggap, Hindi bale gagawa nalang ulit ako ng bago baka hindi niya lang gusto ng sweet ngayon.
"Miss Ylara!"Nag angat ako ng tingin at doon ay nakita ko yung bagong nurse.Ngumiti ito sa akin ng ubod ng tamis.
"Yes?may kailangan kaba?."Tanong ko ngumiti lang ito "Nothing naman po ichecheck kolang po ang lagay ni Sir Kylo"Nagkaroon ako ng sigla noong marinig ko ang pangalan niya.
"P-wede ba akong sumama sa loob?"Nakayuko dahil pakiramdam ko napaka desperada ko ng babae,but it's okay.Lahat gagawin ko para kay Kylo,as in lahat para lang maibalik ang sigla niya.
"Pasensya na po mahigpit kaseng bilin ni sir Kylo na wag kayong papasukin."
Parang dinydudurog ang puso ko dahil sa aking narinig.Is that true?ayaw naba akong makita ni Kylo?.
Hindi Ylara pagod lang si Kylo,bulong ko sa aking isipan.
"Sige po uuna na ako"
hidni ako sumagot binigyan konalang siya ng isang tipid na ngiti.
Ilang minuto lang ang itinagal niya doon bago siya lumabas,nagulat pa ako noong kuhanin niya yung cupcake na ginawa ko,hindi ako umimik sa pagaakalang ibibigay niya iyon kay Kylo,pero laking gulat ko noong mapansing idadala niya iyon sa basurahan.
Doon na tuluyang tumulo ang luha ko,"Kylo don't love Sweet's ylara.Hayaan mo gumawa kanalang ng ibang dessert."Usal ko habang pinapanood kong paano itapon ang pinagkahirapan kong gawin.
Be strong Ylara may pinagdadaanan si Kylo,mas kinakailangan mong maging matatag for him.
Tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa tiles na sahig.
Ngunit bago pa ako tuluyang Makatayo ay biglang nandilim ang paningin ko.
"H-elp"Usal ko hindi ko magawang sumigaw, wala akong lakas.
Unti unti ng dumidilim ang paligid wala akong magawa kung hindi kumapit sa dingding.Hanggang sa tuluyan na akong lamunin ng kadiliman.
Ito na ang kinatatakutan ko sa lahat ang maging madilim ang paligid tapos walang nariyan para damayan ako.Gusto kong bumangon pero hilong hilo ako,wala na ding lakas na natira sa katawan ko.
I'm totally lost and tired.Hindi pala ako matatag,pinipili kolang palang maging matatag kase kailangan.
Nagising nalang ako ng may maramdaman akong humahaplos sa mukha ko.
"K-ylo?."Saad ko,hinawakan ko ang kamay niya at hinawakan iyon ng mahigpit.
"Don't worry K-ylo h-indi ako galit."
Hindi ko mapigilang umiyak lalo pa at sa wakas ay lumapit na din siya sa akin,kaibahan nga lang na dahil ngayon ay nakawheelchair na siya.
"Anak lalabas lang kami hah!maiwan mona namin kayong dalawa."Paalam ni mama nginitian kolang siya,at doon ko napansin si Tito Raymond malungkot ang mga mata niyang nakatingin sa akin.
"Hmm"
Napatingin ako kay Kylo, nakatitig Ang kaniyang magandang mata sa akin kaya nakadamdam ako ng pagkahiya.
"Hindi kanaba ba galit?."
"I'm not."
Malamig ang boses niya malayong malayo sa Kylo na kilala ko, tila ba bumalik siya sa dati niyang pagkatao.
"Hindi ako pumunta dito para makipagmabutihan sayo,I am here to say Goodbye."
Tila Bomba ang boses niya sa pandinig ko,aalis siya?.
"A-alis ka?bakit?masiyado naba kitang naabala?. K-ylo wala namang ganiyanan ohh"Umiiyak na ako habang mahigpit na hinawakan ang kamay niya.
"I'm dying,at pareho lang tayong masasaktan kung ipagpapatuloy pa natin ito!."
"I-kaw lang ba?."Pagak akong natawa,"Ikaw lang ba ang mamamatay?."May kataasan na ang boses ko.
"Ang duwag mo Kylo!napakaduwag mo!"
Hinampas ko siya sa kaniyang baraso,wala na akong pakealam kung masaktan siya.Sobrang sakit ng ginawa niya, sobra.
"Ganun ba ako kadaling iwan?Iiwan mo din pala ako edi sana hindi nalang tayo nagkakilala."Sigaw ko sa kaniya.
"H-indi sa ganon"Mahinang saad nito sapat lang para marinig ko.
"Eh ano?ano? sumagot ka!.Bakit kailangan mong umalis?."
"Kase ilang buwan nalang mamamatay na ako"Sagot nito habang nakayuko ang ulo, nakita kopang bahagya niya itong pinunsan
"Ano naman? H-indi naman kaso sa a-kin ang oras ang mahalaga nandito ka!at habang may oras may pag-asa.Diba ikaw panga ang nagsabi sakin non!."
"P-agod na ako, pagod na pagod na."Iyak nito habang nakayuko, naririnig kona ang mahihina niyang paghikbi,and that action made my heart break into pieces.
"P-ago kana?.Eh ako tinanong molang ba kung pagod na ako?."Tanong ko sa kaniya,hinawakan ko ang balikat niya.
"K-ylo please wag mo akong iiwan,please nagmamakaawa ako, kung kailangang lumuhod ako sa harap mo gagawin ko wag molang akong iiwan."
"I'm sorry"
"Babalik kapa ba?"Umiiyak na tanong ko sa kaniya.
"H-indi ko alam,at hindi ako nangangakong makakabalik pa ako.Pero oras na makabalik ako ikaw ang hahanapin ko at papakasalan din kita agad agad sa araw na yun."Saad nito
"Please don't go"nanghihinang saad ko pero huli na.
Inikot niya ang wheelchair at sinimulan ng lumakad palayo sa akin.
Akala ko noon ang pagkakaroon ko ng sakit ang pinakamahirap sa lahat at pinakamasakit na pangyayari sa lahat,hindi pala dahil nangyari na ang pinakamasakit na senaryo ng buhay ko.
Ngayong iniwan ako ni Kylo.
BINABASA MO ANG
After the rain(Camaraderie Series #1)
UmorCOMPLETED Pagkatapos ng ulan, tandaan na laging may araw na sisilay.Ang bawat patak ng ulan na bumagsak ay parang mga pagsubok sa buhay-ito'y dumadaan, ngunit hindi nagtatagal. Matapos ang unos, lumilitaw ang bahaghari, sumisimbolo ng bagong simula...
