A/N
Thank you for choosing to read my novel. I wanted to let you know that English is not my first language, and despite my best efforts, there may be some grammatical errors and unconventional phrasing throughout the story. I appreciate your understanding and patience as you immerse yourself in the world I have created. Your feedback is invaluable to me, so please feel free to share any suggestions or corrections you may have.
"We all have a facade, a mask that we wear to hide our true selves from the world. It's only when we find someone who sees through it that we truly feel known."
-Unknown
Ilang araw na ang nakalipas at hanggang ngayon ay hindi ko pa din nakikitang lumabas siya ng kaniyang kwarto.
Lara ano ba bakit kaba nag-aalala?.Hayaan mo siya.Bulong ko habang palakad lakad sa aking kwarto.
Ilang minuto pa akong palakad lakad hanggang sa makaramdam ako ng matinding sakit ng tiyan at pagkahilo.
"Ma!"Pagtwag ko pero alam kong walang makakarinig.
Unti unti na ding dumidilim ang paligid.
Nagsing ako dahil sa munting boses na naririnig ko,hindi muna ako gumising dahil gusto kong marinig ang pinaguusapan nila.
"Ano po bang sakit niya?bakit bigla nalang po siyang hinimatay kanina?."Boses nong lalaki napaka pamilyar ng boses niya pero dahil medyo malayo siya sa akin medyo malabo ang pagkakarinig ko.
"Colon cancer"Rinig kong sagot ni mama gusto ko ng bumangon pero gusto kong malaman kong ano bang pinaguusapan nila.
"She looks innocent and genuine para makaranas ng ganito.She didn't deserve this."Doon ay tuluyan ko ng iminulat ang mga mata ko and suddenly mukha niya ang una kong nakita,malayo siya sa akin,as in sobrang layo kaya pala hindi ko sila naririnig ng maayos.
"Ma! may bisita ka pala."Kunware ay wala lang ang presensya niya sa akin pero ang totoo ay gusto ko ng magpakain sa lupa dahil sa kahihiyan.
"I need to go na po tita!.May aayusin pa ako"Pagpapaalam nito,may part sa pagkatao ko ang gusto siyang pigilan pero mas pinili konalang manahimik.
Noong makaalis yung lalaki ay doon na ako nagdesiyon na itanong kay mama kung anong pangalan non.
"Ma sino siya?"Kunware ay wala akong pakealam pero deep inside my stomach was trembling.
"Ah yun ba?Si Kylo yun."Inabot pa sa akin ni mama ang gatas na itinimpla niya ininom ko agad yun.
"tapos alam moba napakabait na bata nun!"nasamid ako dahil sa sinabi niya.serysoso ba si mama?yun mabait?kung alam niya lang.
"ahhh"naisagot konalang.
"Oh bat ganyan reaksyon mo?.Alam mo ba na siya ang nagbantay sayo?ilang oras din siyang nakaupo diyan sa tabi mo,mahigit tatlong oras yata tapos ganyan lang igaganti mo?nako hah lara Hindi kita pinalaking salbahe."Seryoso ang boses ni mama kaya nakaramdam ako ng kaba.
Totoo ba?totoo ba na binantayan niya ako?.
"Sige na ubusin monayan mamayang gabi ay chemotherapy mo ulit bibili muna ako ng gamot sa baba."nilinis ni mama ang pinagkainan ko.
"Ma,wag nalang kaya ako magpachemo?hindi naman na ako gagaling diba?."Nakangiti ako pero utay utay konang nararamdaman ang nagbabadyang pagpatak ng luha ko.Nawawalan na talaga ako ng pag-asa,alam ko namang dadating din ako sa point na mamamatay ako so bakit kailangan pang magpachemo diba?.
"A-nak?"Saad ni mama tumutulo na din ang luha sa kaniyang mga mata.Hindi ko kaya,hindi ko kayang makita siyang nagdudusa dahil sa akin..
"Ma please wag kanang umiyak.P-aano nalang kapag nawala ako?"saad ko habang patuloy na tumutulo ang mga luha.
Hindi siya sumagot tumalikod lamang siya sa akin.
"M-a p-lease mas m-ahihirapan lang t-ayo k-apag mas m-atagal t-ayong nagkasama."garalgal na ang boses ko Hindi kona kase talaga kaya ang sakit idagdag pa na wala naman na talaga akong pag-asang gumaling.
Dumiretso lang si mama palabas,alam kong iiyak siya ayaw niya lang na Makita ko.
Patuloy lang ako sa pag-iyak kung kanina ay mahina lang ngayon ay hagulhol na,wala na akong pakealam kong may makakita sa akin.
"Here use this!"napatingin ako sa panyo na iniabot niya."K-ylo?"usal ko ngumiti lang siya sa akin I feel warmth when I saw his genuine smile.
"Ano bang nangyari?"Tanong nito kasalukuyan itong nagtitimpla ng gatas.
Bumuntong hininga muna ako.
"Ayoko na kaseng magpachemo.Pagod na ako"malungkot na saad ko.Iniabot niya sa akin ang basong may lamang gatas.
Hindi siya nagsalita bagkos ay tahimik lamang siy na umupo sa tabi ko.
"Bakit?"seryoso na siya ngayon.
"W-ala naman na talagang pag-asa."Marahang saad ko naramdaman ko pa ang pagtulo ng butil ng luha galing sa mga mata ko.
"Alam mo ba ganiyan din ang naramdaman ko nong mag possitive ako sa HIV."Sagot niya natigilan pa ako sandali.
"Alam ko nandidiri kana ngayon.."dugtong pa niya kaya marahas akong umiling.
"Hindi ah!hindi naman yan mabilis makahawa."Sagot ko pa nakita ko ang pagsilay ng isang matamis na ngiti sa labi niya.Ang gwapo niya kapag nakangiti.
"Ituloy mo ang pagkekwento,makikinig ako"dugtong kopa.
Bumuntong hininga muna siya.
"Sure kaba?"
I noded "Oo naman,total tayong dalawa lang naman dito.And promise silent lang ako."
Tumango ito,bumuntong hininga pa siya.
I am a party person including na dun ang sex.Kung kani kanino na ako nakikipag sex,I feel happy on that time wala na akong pakealam.Hanggang sa makaramdam na ako ng panghihina,akala ko normal lang until one day nagpacheck up ako."Tumigil siya sandali at nagpunas ng luha.
Hinagod ko ang likod niya.
"It's okay.Ituloy molang."
"2 w-eeks ago nong madiagnose ako na may HIV,iyak lang kang ako ng iyak nun.Ayokong magpagamot dahil nahihiya ako sa mga tao.Sinubukan kona ding magpakamatay pero naagapan din agad.malungkot ako hindi dahil sa sakit ko,malungkot ako dahil sa disappointment na naramdaman ni papa, kulang nalang ay mapatay niya ako nong nalaman niya."
Tumigil siya sandali sa pagsasalita,nanatili akong tahimik.
"Pero one day nakita kong Umiiyak si mama habang hawak ang picture ko, Hindi kase ako lumalabas ng kwarto nun.Tapos alam mo ba sabi niya magpagamot lang ako magiging kampante na siya."Hinagod ko ang likod niya,hindi ko mapigilang malungkot dahil sa dinanas niya.Alam kong mahirap ang pinagdadaanan ng mga taong katulad niya.
"T-apos alam m-oba s-abi ko w-ala ng p-ag asa!"Kwento niya na parang bata.I feel guilty,hindi lang pala ako ang nakakaranas ng ganito?.Marami pala kami at may mas malala pa sa akin.
"T-hen yun p-umayag a-ko pero s-abi ko ayoko ng may k-asama k-ase n-akakahiya."dugtong pa nito habang napupunas ng luha.
"T-apos alam moba nakita kita.Nalaman ko din sa mga nars na 10years kana palang nandito.Sabi ko panga paano ka nakatagal?.Sabi naman ng mga nars na nakausap ko matatag at masayahin ka daw kaya noong makita kita gusto sana kitang kaibiganin kaso parang matapang ka,kaya dikonalang binalak."Pagkekwento pa niya,ngayon ay kalmado na siya hindi na gaya kanina.
Ako naman ay tahimik lang na nakikinig.
"Hiyang hiya panga ako noong makita mo akong may katalik e, don't worry gumamit ako ng condom at alam kong safe naman."dugtong pa niya.
Natawa ako sa huli niyang sinabi.
"Grabe pala!dapat sinabi mo nong una palang.Edi sana naging mag bff na agad tayo"sagot ko at marahang hinampas ang balikat niya.
Ngayon ay parehas na kaming tumatawa dahil sa kalokohan naming dalawa.
Hindi ko alam na may ganito palang side si Kylo,akala ko ay matapang lang at masungit ang lalaking ito,may puso din naman pala.
CHAPTER 3
meet Kylo.
BINABASA MO ANG
After the rain(Camaraderie Series #1)
HumorCOMPLETED Pagkatapos ng ulan, tandaan na laging may araw na sisilay.Ang bawat patak ng ulan na bumagsak ay parang mga pagsubok sa buhay-ito'y dumadaan, ngunit hindi nagtatagal. Matapos ang unos, lumilitaw ang bahaghari, sumisimbolo ng bagong simula...
