The Love from Karma

Chapter 23

Hillary

Hindi ko alam pero sobrang gaan ng pakiramdam ko nang magising ako ngayong umaga. Kinapa ko ang katabi ko at wala akong katabi kaya bigla akong napabalikwas, napatingin ako sa kusina ko dahil may naririnig ako na nagpiprito.

"Riyu?"

"Good morning, baby." sinulyapan ako ni Riyu sabay ngiti, pinatay niya muna ang kalan at lumapit sa akin.

"Good morning, baby." he kissed me on my lips.

"Hindi na kita ginising nagluluto ako ngayon ng breakfast natin, dapat kanina pa nga sana kaso napasarap ang pagyakap ko sa'yo habang natutulog tayo." he touched my cheekbone.

"Saan ka nakabili ng hotdog, tocino, tapa beef? e itlog, tinapay, at gatas lang naman ang laman ng refrigerator ko?"

"Nag joined ako sa fb group ng Filipino citizens here, at nag-ask ako kung may mabibilhan ba ako ng mga Filipino breakfast since malayo tayo sa siudad, and they said na nagtitinda sila kaya nagpadeliver ako, mabilis ang process nila kaya nakapagluto na agad ako." natawa ako.

"Para-paraan ka ha."

"Alam ko kasi namimiss mo na ang mga ito kaya ako na ang nagluto para sa'yo."

"Thank you, love." napangiti siya.

"Can you stand up? Hotdog nalang naman na ang niluluto ko then well good."

"Yup." inalalayan niya ako, mula sa pagtayo hanggang sa makaupo ako sa lamesa kung saan nakahanda ang aming mga kakainin.

"Wait lang." tumayo siya at pinagpatuloy ang pagluluto, naginit din siya ng mainit na gatas para sa akin, at para sa kape niya.

"Eat everything love, para sa baby natin. Later we'll call your parents para makita mo na rin sila and our baby girl." natigil ako sa pagsubo ng kanin dahil naalala ko na naman ang first born ko.

"Kumusta na siya?"

"Our daughter?" pinunasan niya ang luha ko.

"Yes."

"Masasabi ko na you're a good mother, love. Our child is the most understanding person because of you. After I told her everything, she was calmed and relax. Tho, I'm so scared na baka hindi ko matupad lahat ng pinangako ko sa kaniya, alam kong maiintindihan niya. Ipapaliwanag ko lang sa kaniya na kung hindi ngayon, p'wede naman next time. "

"I missed her so much."

"Me too. Kaya mamadaliin na natin ang pag-uwi, love. Mejo mawawala lang ako ng siguro 2 to 3 days, love. Aasikasuhin ko lahat ng papeles mo rito, nag-apply ka pala bilang citizen dito, love?" nanlaki ang mga mata ko.

"How?"

"I searched everywhere, It's okay, love. Gagawan ko ng paraan hindi ka naman pumunta rito sa Switzerland ng gusto mo lang hindi ba? You like the place and the people, so bibili ako ng property natin dito para anytime p'wede tayong bumalik kasama mga anak natin."

"Goodness, love." lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.

"Hindi naman na kailangan po."

"Love, I understand you ang ganda nga ng place at mga tao rito kaya gusto ko rin dito."

"Thank you." inaalo niya ako.

"Hush... Stop crying na po." pag-aalo niya sa akin.

Hindi na rin pala ako bumalik sa pagpapastol, hindi na raw mapapatawad ni Tita Dahlia at Alex ang mga sarili nila kapag nagpastol pa ako. Kahit ako naman ang namilit na magpatuloy sa pagtatrabaho.

We're just here in my storage house chilling, relaxing, and cuddling.

Nakaupo kaming dalawa sa sofa at magkayakap habang nakabalot ng kumot nanonood kami ng movies sa laptop niya.

"I can't believe this, love. Akala ko huli na at hindi ko na ito mararanasan pa." ani ko sabay siksik pa lalo sa kaniya.

"Diyan ka nagkakamali, love. Pagdating sa'yo natatanga ako gusto ko lahat ibigay ang mga pangangailangan mo pero napapangunahan ang takot dati, kaya ngayon babawi po ako." I nodded my head.

"Let's just wait. Kinontak ko na si Dan na pumunta sa house nila Tita para siya ang mag-set up at makausap natin silang lahat."

"I'm so excited I really missed them."

"They missing you too, a lot, love."

Malapit na rin at mag-gabi at halos nandito lang kaming dalawa sa loob ng storage house ko, si Riyu ang lahat na nagaasikaso pinagluluto ako, at pinagsisilbihan. Ang sabi ko nga ay ayos lang pero makulit siya at sabi niya kailangan niya akong alagaan.

Maya-maya pa ay nagtext na si Dan.

"Okay, love. Set-up ko na ang laptop at ready na raw sila." i nodded my head. Umalis siya sa tabi ko at inayos ang laptop. Pagkatapos ay bumalik na siya sa tabi ko. Maya-maya ay lumabas na ang mukha ng pamilya ko at anak ko.

"Mommy!!!" sigaw ng anak ko, kita ko ang mga luha na lumandas sa kaniyang mga magagandang mata.

"Ariya..... I missed you, anak." ani ko sabay iyak. Niyakap ako ni Riyu at binigyan ng mga encouragement words like "you're the best, Mom, love." "Hindi galit sa'yo ang anak natin."

"I'm sorry, anak kung iniwan kita."

"Mommy, Ariya is not mad po. Ariya missed you so much!"

"Me too, anak. I can't wait to hug niyo na po. Look, magkakaroon ka na ng baby sister or brother."

"Mommy,come home faster. I want to hug my baby brother and sister po."

"We will, anak."

"Anak?" lalong napaiyak si Lali sa boses na iyon, boses iyon ni Tita Hira.

"Anak ko." hindi na napigilan ng mag-anak na umiyak.

"M-m-mommy?"

"Yes, anak it's me, Mommy."

"Anak, si Daddy ito."

"D-daddy ko."

"I'm sorry for everything, anak. We failed as your parents. Hindi dapat namin ginawa ng Mommy 'yon, anak." napatango lamang ang aking asawa habang umiiyak.

"Alam kong hindi mo agad kami mapapatawad agad-agad, pero gagawin namin ang lahat para makabawi sainyong dalawa ng kapatid mo, lalong-lalo ka na my prettiest daughter." ani Dad.

"Hik... D-daddy, I m-missed y-you p-po. M-matagal k-ko p-po i-itong h-hhinintay, Mommy, Daddy."

"We can't wait to meet you, anak. Thank you sa napakagandang apo, sa tuwing nakikita ko ang apo ko mas lalo kitang namimiss at mas lalong naguguilty ang Mommy at daddy." ani Mom.

"M-mom, T-thank y-you f-for t-taking c-care o-of m-my d-daugther po."

"Your always welcome my sweetest daughter. We love you."

"Ate, balik na kayo ni Kuya, miss na miss na kita, Ate. Gusto ko magalit sa'yo dahil umalis ka nang walang pasabi, pero hindi ko magawa. Mahal na mahal kita, Ate Lali. Ikaw ang superhero ko sa tuwing down na down ako, huwag kang mag-alala inaalagaan ko si Ariya nang mabuti, Ate." ani Lorenzo tsaka umiyak.

"M-mahal na m-mahal ko rin kayo, Lorenzo. T-thank y-you."

Pagkatapos ng video call na iyon ay sobrang saya ng puso ko, parang ayaw ko nang magising kung panaginip man 'to. Pero Riyu, always telling me na hindi ito panaginip na totoo ito.

"Thank you, love." ani ko nakahiga na kami ngayon at magkayakap.

"I love you too, basta para sa'yo gagawin ko ang lahat." aniya.