Yıldıza basmayı ve satır aralarına bol bol yorum yapmayı unutmayınız lütfen. Sizler destek oldukça benim bölümleri daha hızlı yazasım geliyor.
YAZAR'DAN
Emre arkasını dönerek gitmesi üzerine Şule peşinden koşmaya başladı. "Kocam bekle." diyerek koşmaya başladığında istemsizce kıkırdadı Şule. Bu halleri aşırı hoşuna gidiyor ve üzerine atlama hissi veriyordu Şule'ye. Emre ise Şule'nin kıkırtısını duydu ve daha çok sinirlendi.
"Kocam affet beni." derken peşinden koştu ve kolunu tuttu Emre'nin.
"Affetmiyorum lan görürsün yarın ilk işim seni boşamak." diye bağırıp kolunu çekti Emre.
"Kocam ya deme öyle."
"Dedim lan dedim. Yarın görürsün ilk işim adliyeye gitmek. BOŞAYACAĞIM SENİ." sonlara doğru bağırarak konuşan Emre ile Şule şaşırsa da kocasının bu haşin hallerine yine iç çekerek baktı. İçini kıpır kıpır ediyor üzerine atlamamak için kendini zor tutuyordu.
"Ama kocam ben sensiz yapamam ki." derken ellerini omuzlarına koydu Şule. "Boşama beni." derken aralarındaki mesafeyi sıfırladı.
Emre karısının hareketleri ile sakinleşecek gibi olsa da hemen kendini toparladı ve bir adım geriye çıktı. Gözlerinin içine baktı ve kelimeleri heceleyerek konuştu. "Bo-şa-ya-ca-ğım." dedi yine de inadından vaz geçmeyerek. "Hem de öyle güzel boşayacağım ki aklın duracak."
"Ölürüm kocam." Dedi Şule olduğu yerde dururken. Sesini nazlı bir edayla çıkardı.
"Kötüye bir şey olmaz." dedi Emre ama içinden de Allah korusun demeyi unutmadı. Karısına ne kadar kızgın olsa da canından daha değerliydi. Başına bir şey gelsin istemezdi.
"Gider kendimi terastan atarım bak!." derken Şule bir adım geriye attı.
"At lan." dedi Emre karısının yem attığını bilerek.
"Aha da gidiyorum lan." Diyerek arkasını döndü Şule. "Görürsün sen. Arkamdan karım karım diye ağla da gör." derken bir kaç adım attı. Emre arkasından sırıtarak kahkaha attığında Şule arkasını dönüp kocasına baktı.
"Git hadi. Ne bekliyorsun." Diyerek hadi hadi işareti yaptı ellerini sallayarak karısına.
"Gidiyorum lan. Hem de bu sefer terasa değil Sevgi annenin yanına gidiyorum!" Diyerek hiddetle konuştu Şule. Emre ise karısının hırçın haline güldü. İster istemez hoşuna gidiyor ve tutup kolundan yatağa atası geliyordu. Ama şuan kendisini tutması lazımdı.
"Bak görürsün ben boşayacağım seni." Derken arkasını döndü ve içinden inşallah bu yemi yer diye dua etti. Bu seferde yemezse kesin boşardı Emre artık onu. Bir kaç adım atmıştı ki.
"Bok boşarsın!" Diye bağıran kocası ile sırıtarak döndü kocasına Şule.
"Terbiyesiz. Nasıl boşuyorum görürsün." Diyerek elleri havada savurup tekrar arkasını döndü ve ilerlemeye başladı. Emre anında koşarak kolundan tuttu ve kendine çevirdi karısını. 'Boşayamazsın karıcım buna hayatta izin vermem 'diye içinden geçirdi. Sonra ise bu kavganın nasıl bir anda kendine döndüğünü bile anlayamadı.
"Ulan seni var ya." Diyerek omuzuna attı ve kalçasına bir şaplak attı. "Boşarmış." Derken bir daha vurdu.
"Boşarım." Derken gözlerini kocasının kalçalarından alamadı Şule. İstediği olmuştu ve ondan keyiflisi yoktu şuan.
