padre asesino || taekook ✓

ÖZEL BÖLÜM - 2.2

👆
İKİ BÖLÜM YAYINLADIM. DİĞERİ YUKARIDA. OKUMAYI UNUTMAYIN.

Tam o sıra anahtar ile açılan kapının ardından Soobin göründü. Yeonjun hızla gözlerini sildi ve testleri cebine sakladı fakat çok geçti, çünkü Soobin çoktan duymuştu omeganın hıçkırıklarını.

"Birtanem?" Diye seslendi Yeonjun'un yanına oturup ellerini elleri arasına alırken. "Ne oldu? Neden ağlıyorsun böyle içli içli?" Soobin'in sorusu ile Yeonjun tekrar ağlamaya başladı. Soobin'in nasıl bir tepki vereceğini tahmin edemiyor ve çok merak ediyordu.

"Soobin." Diye beklenti dolu bir sesle konuştu pembe saçlı olan kendini hazır hissedince. "Bizim bir bebeğimiz olsa çok güzel olmaz mıydı?" Soobin'in düşen yüzünü ve yutkunduğu için hareket eden adem elmasını görünce içini bir korku kapladı Yeonjun'un.

"O nereden çıktı şimdi Yeonjun?" Yeonjun kalbinin paramparça olduğunu hissetti. İstemiyor muydu bebeklerini Soobin? Eğer Soobin onu kabul etmezse ne yapacağını düşündü Yeonjun, vazgeçebilir miydi bebeğinden? Onu aldırabilir miydi?

Hayır, dedi Yeonjun, ondan asla vazgeçemezdi. Ona şimdiden bağlanmıştı.

"Neden? Çok güzel olmaz mıydı?" Diye sordu yeniden eşinin elleri sıkarken.

"Henüz çok erken birtanem." Hayal kırıklığı ile baktı sevdiği adama Yeonjun. "İste-istemez misin yani?" Dedi titreyen sesi ile.

"Hayır bebeğim, şimdi değil." Elini kaldırarak omegasının saçını okaşamaya başladı. Yaklaşıp saçlarının arasına minik buseler kondururken Yeonjun'un duygu barındırmayan bir sesle "Hamileyim." demesiyle bir an donakaldı. "N-nasıl?"

"Test yaptım. Çift çizgi çıktı." Soobin inanmak istemiyormuş gibi başını iki yana salladı. "Yanlış çıkmıştır bir daha yap." Dedi boğazını temizledikten sonra.

Yeonjun kanıtlamak ister gibi altı testide cebinden çıkarıp masaya dizdi. "Hepsi mi yanlış çıktı Soobin?" Soobin dolu gözleri ile testlere bakıyordu şimdi. İstemiyordu besbelli fakat Yeonjun asla bebeğinden vazgeçmeyecekti.

Soobin'in koca elini iki eliyle tutup karnına yerleştirdi ve yavaş hareketlerle okşar gibi hareket ettirdi. "Düşünsene Soobin, küçük bir oğlumuz olduğunu, ya da kızımız, farke etmez. Yujin gibi minicik olacak, ne kadar sevmiştin Yujin'i. Onun gibi minicik elleri, küçücük bir bedeni olacak." Gülümsemeye zorladı kendini fakat çok zordu şuan bu basit eylem Yeonjun için. "Bizim bir bebeğimiz olacak Soobin!" diyerek alfayı az da olsa heyecanlandırmak üzereydi fakat Soobin kararlılıkla "Olmayacak." deyip Yeonjun'u kolundan tuttuğu gibi evden çıkardı.

Üstlerine giyecek bir şey almamışlar hatta mont bile giymemişlerdi fakat bu ikisininde umurunda değildi. "Soobin bırak! Nereye gidiyoruz?" Soobin'in sert tutuşundan kurtulmak için çırpınıyordu.

"Onu aldırmaya."

"Ne?" Diye soludu Yeonjun. Bu kadarını beklemiyordu Soobin'den. Hırsla dişlerini birbirine bastırıp kolunun incinmesini umursamadan çekerek kurtardı Soobin'in tutuşundan. "Hayır! Ben hiçbir yere gelmiyorum!"

Soobin sabrı tükenmiş gibi arkasında duran uzun boylu eşine döndü. "Geliyorsun ve bu lanet olası şeyi aldırıyoruz!" Yeonjun iki elini birden bebeğini korumak ister gibi karnına sardı. "Hiçbir yere gelmiyorum seninle! Ben her türlü bebeğimi yaşatacağım, yanımda sen olmasan da. Ya bebeğimi kabul edersin..." Kararlılık ile birkaç adım geriye gitti. "... Ya da ben bir saniye bile durmam artık burada." Diyerek tehdit etti eşini.

Soobin de dakikalar önce ağlayan Yeonjun gibi akıtmaya başladı yaşlarını fakat Yeonjun onun bu tavırlarına bir anlam veremiyordu. "Sikeyim." Ellerini mavi saçlarından geçirdi hınçla. "Onu kabul etsem bile seni yine kaybedeceğim! Eğer buna izin verirsem sen gideceksin.!" Birkaç saniye durup nefeslerini düzenlemeye çalıştı. "Ben annemi öldürdüm Yeonjun! Bunu en iyi sen biliyorsun, yıllardır nasıl bir vicdan azabı çektiğimi en iyi sen biliyorsun! Ya sen de gidersen! Değdi mi sence, annemin hayatına karşılık benim hayatıma değdi mi?! Benim gibi leş bir herif için değdi mi?!"