ကြၽန္းမ်ားသို႔ လည္ပတ္ၿပီးေနာက္ ေန႔လည္ ၁ နာရီခန႔္တြင္ Hotel သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး ေန႔လည္စာသုံးေဆာင္ၾကသည္။ထို႔ေနာက္ အခန္းကိုယ္စီတြင္ တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ၾကသည္။ထို႔ေနာက္ ဘီယာေသာက္ရန္ ေရကူးကန္နားသို႔ ဆင္းလာၾကသည္။သို႔ေသာ္ ေဗဒါ ႏွင့္ ေကာင္းသည္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ပင္လယ္ဘက္သို႔ ထြက္လာၾကသည္။
“Cigarette ေတြ ေလွ်ာ့ေသာက္စမ္း ေဗဒါ”
“ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ cigarette က အေဖာ္ပဲေလ ကိုေကာင္း”
“ေအးပါကြာ ေလွ်ာ့ေသာက္ စြဲသြားမယ္”
“စြဲေနပါၿပီ”
“မင္းကေတာ့”
“ကြၽန္ေတာ္ ကိုေကာင္းကို စြဲလမ္းတာနဲ႔ၿပိဳင္ရင္ cigarette ကို စြဲလမ္းတာက ရႈံးပါတယ္”
တစ္ကိုယ္မွ်သာ ၾကားႏိုင္ေသာ အသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ၿပီး ေလသံ နဲ႔ လႈိင္းခက္သံေၾကာင့္ ေကာင္းသည္ ေဗဒါ၏ စကားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မၾကားလိုက္ရေပ။စကားေျပာသံၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ စီးကရက္ေသာက္ေနေသာ ေဗဒါဘက္သို႔ မ်က္ဝန္းတစ္စုံေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။အုံ႔ဆိုင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ ထိုလူသားႏွစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းသည္ အေတာ္ကိုလွရက္ပါေပသည္။
“ေကာင္အကၡေမာင္ နဲ႔ ေဗဒါရိပ္ညိဳ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ”
“ပင္လယ္ဘက္ထြက္သြားၾကတာပဲ”
“ႏွစ္ေယာက္ထဲလား”
“ေအးေပါ့ဟ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္လို႔ ဘယ္သူပါရမွာလဲ မာန္ ကလဲ ဒီမွာ က်န္တဲ့လူေတြလဲ ဒီမွာ သူတို႔ႏွစ္ပဲ မရွိတာေလ ငထက္ရဲ႕”
“ေျဖးေျဖးေျပာ ေမာသြားဦးမယ္”
ထက္သစၥာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနသည္။လိုက္ပဲ သြားရမလား?လႊတ္ပဲထားေပးရမလား? ေတြေဝေနသည္။ေဗဒါ ခံစားခ်က္မ်ားအား ဖြင့္ဟ လိုက္လွ်င္ တစ္ခုခုျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္သည္။ထက္သစၥာ ႏွင့္ နည္းတူ မာန္သည္လည္း မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ပ်က္ေနသည္။ဖြင့္ေျပာလိုက္လွ်င္ ညီအစ္ကို ဆက္ဆံေရးပါ ပ်က္သြားမည္ကို ေတြးပူေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေကာင္းအကၡေမာင္ တစ္ေယာက္တည္းသာ ဝိုင္း သို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေဗဒါသည္ေတာ့ က်န္ခဲ့သည္။
YOU ARE READING
𝐔𝐧𝐜𝐨𝐧𝐝𝐢𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥𝐥𝐲 (ခြွင်းချက်မရှိစွာနှင့်)
Romanceအိမ်ထောင်သည်လည်းဖြစ် အလုပ်ရှင်လည်းဖြစ်တဲ့လူကို ချစ်မိသွားတဲ့အခါ... ထိုဝတ္ထုသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာ ဖြစ်သည်။ ထိခိုက်မှုများရှိခဲ့ပါက စာရေးသူနှင့်သာ သက်ဆိုင်ပါသည်။ Warning Scenes တွေ ပါကောင်းပါနိုင်တာမို့ ဖတ်သင့်မဖတ်သင့် ကိုယ့်ဘာသာပဲ စဉ်းစားပါ။
