Boş kalan son sayfa dolmadan, kibritler yere saçılmadan, yanan son mum sönmeden, bu yabancı duman her yanımızı sarmadan ve onlar beni bulmadan bul beni...
Bölüme geçmeden önce bölüm oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen, iyi okumalar dilerim. ^^
BÖLÜM ŞARKISI : Hedonutopia - Gitti Giden.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖNCEKİ BÖLÜMDEN :
"Misafirim var anne." dedi Aziz Ata, "Keşke gelmeden önce haber verseydin."
İsmini Aziz Ata'nın sosyal medya hesaplarından öğrendiğim annesi, Asu Yener, topuklu ayakkabıları ve kahverengi kürkü ile karşımda durmuş bana bakarken ona nazikçe gülümsedim. Kadına doğru bir adım atıp kibarlık yapmaya çalışarak elimi uzattım ve kendimi tanıttım.
"Ben," diye mırıldandım, "Ben Derin. Aziz Ata'nın..." derken kadın sözümü kesti.
Elimi havada bırakarak oğluna döndü ve suratıma tokat gibi çarpan o cümleyi kurdu.
"Sen de ağabeyinin metresinin kızıyla mı takılıyorsun oğlum?"
İşte o soyut iki el yine kollarımdaydı adeta, hayat beni gerçekliğiyle mecazi bir anlamda çarptı, sarstı. Bir tokat attı bana hayat, ve bir tokat daha. Hayat beni kolumdan tuttu, karşımdaki duvara fırlattı. Beni duvara çarptı, çarptı ve bir kez daha çarptı.
"Anne ne saçmalıyorsun sen!" Aziz Ata'nın öfkeli yükselişini duyduğum an ayaklarım çoktan hareketlenmişti.
Aziz Ata ve annesinin yanından bir hınçla, koşar adım uzaklaşırken ayakkabılığa astığım çantamı tek hamleyle çekip aldım ve kendimi binanın koridorlarına attım.
-
Gözlerim karşımda duran Aziz Ata'nın gözlerini buldu. Bana kaşlarını çatmış endişeli gözlerle bakarken korka korka konuştum telefonumun ahizesine doğru.
