နာကျင်ခြင်းမှ ချစ်ခြင်းဆီသို့ ...

အပိုင်း၉

အပိုင်း၉

" ကိုကို့ !!! "

" ဟမ်? "

ဟန့်နောက်မှတစ်ယောက်ယောက်ပေါ်လာတာကြောင့် မမချိုဖြစ်နေတယ်ထင်ကာကြည့်လိုက်တော့ မမဖြစ်နေခဲ့သည်။ ထို့‌ကြောင့်လန့်ကာ ယောင်မိသွားပြီးမှ ပါးစပ်ကိုအမြန်အုပ်လိုက်ရသည်။မမချိုနဲ့အတူနေတာ တပတ်လောက်ရှိတော့ မမချိုကို ခင်တွယ်မိသည်။တပတ်အတွင်းကို ဟန့်ဦဏ်ရာများက အရှင်းမပျောက်သေးသော်လည်း လမ်းလျှောက်ရန်တော့တတ်နိုင်နေပြီ။

" လာခဲ့အနားကို "

ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်ကာ ခေါ်လိုက်တဲ့ မမကြောင့် ဟန်လန့်သွားမိသည်။ဟန့်ကို ရိုက်မလို့လား။မမချိုပ ဘယ်သွားနေတလဲမသိဘူး။ဟန်ကြောက်တယ်။

" အင့် "

ကိုယ့်ဆီကိုဖြေးဖြေးချင်းတိုးကပ်လာသည့် ကိုယ်လေးမှာ တဖြည်းဖြည်းတုနိရင်လာတာကိုခံစားမိသည်။  အနားရောက်လာသည့် ကလေးမကို လက်မှဆွဲကာ ပေါင်ပေါ်တင်လိာက်တော့ အင့်အနဲပင်နေသွားသည်။ကိုယ်ဆွဲတာ အဲ့လောက်ကြမ်းမိလို့လား?။

ကိုယ့်ရင်ဘတ်မှအကျီစလေးကိုအသာ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ငြိမ်နေသည့် ကလေးဟာလက်ဖျားများအေးစက်လာသည်။ ကိုယ်ပြန်လာတော့ သံစဉ်ဟာ မီးဖိုခန်းထဲတွင် ဟင်းချက်ရင်းဖြင့်အတွေးနစ်နေဟန်တူသည်။ကိုယ်ဝင်သွားတာကိုယ်တောင်မသိလိုက်ပေ။အဲ့တာကြောင့်သာ ဒီကလေးကို တွေ့ရခြင်းပင်။တပတ်လုံးလုံးမတွေ့ရသည့်ည့် မျက်နှာကလေးမှာ ပို၍ ပြာ့်ဖောင်းလာဟန်တူသည်။

" မ....မမ "

မမက ဟန့်ပါးကို ပသာလေးပွတ်သတ်ပြီးမျက်လုံးမျကိုစူးစိုက်ကာကြည့်နေတာကြောင့် ဟန့်ရင်ခုန်သံများဟာ ဝုန်းဒိုင်းကြဲနေတော့သည်။မမက ထူးဆန်းစွာ နူးညံ့နေတယ် ဘာလို့များလဲ။

" အွင်းးးး ဟာ့ "

ဟန့်နှုတ်ခမ်းကို ပိတ်ဆို့လိုက်တဲ့ မမနှုတ်ခမ်းမှဆေးလိပ်နံ့ကိုရသည် သို့သော်ဟန်မငြင်းရဲပါ။ဟန်ငြင်းလိူက်လို့ မမက ဒေါသထွက်ပြီးရိုက်လာရင်လိုလုပ်မလဲ။

" အွင်း ဟင့် အ့ မမ "

နမ်းရင်းဖြင့် ကိုယ့်လက်များက ရင်သားနုနုလေးတွေပေါ်ကျူးကျော်မိသွားငည်။ထိုနူးညံ့မှုကို သာယာမိသွားသည်။နမ်းနေတာကို ရပ်လိုက်ကာ လည်တိုင်ရှင်းရှင်းလေးကို အနမ်းဖွဖွပေးလို့ ကိုက်ခဲလိုက်မိသည်။ ထိုအခါမမဟုခေါ်လာသည့် အသံလေးမှာ တုန်ရင်ကာ ငိုသံပေါက်နေခဲ့သည်။