နာကျင်ခြင်းမှ ချစ်ခြင်းဆီသို့ ...

အပိုင်း၁၈

အပိုင်း၁၈

" ဧကရီ "

" သံစဉ် ? ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ "

" ပြောစရာရှိလို့ပါ။ အခန်းထဲသွားရအောင် "

ဘေးမှ ကြည့်နေသည့် လီလီကြောင့် သံစဉ်ဧကရီ့ကို သူ့အလုပ်ခန်းသို့ခေါ်လာလိုက်သည်။

" ကဲပြော "

သံစဉ့်မျက်နှာလေးမှာ ပြည့်ဖောင်းလာသည့်ကို ကြည့်၍ အလွန်ကိုပျော်ရွှင်နေရသည်ဆိုတာကို သိနိုင်သည်။ သံစဉ်ပျော်နေသည်မှာ သူ့ကြောင့်မဟုတ်ဘူးလို့တွေးမိသည်နှင့် စိတ်ဟာမကြည်တော့။ ဧကရီဟာ ထိုသို့ အစွဲအလမ်းကြီးလှ၏။

ဧကရီ့ကိုဘယ်ကနေဘယ်လိုစပြောရမလဲသံစဉ်မသိတော့ပါ။ သို့သော်လည်း အခန်းထဲမှာစောင့်နေမယ့် ဟန်လေးအကြောင်းတွေးမိသည်နှင့် အားကိုတင်းကာပြောလိုက်မိ၏။

" ဟန်လေးမှာ....ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ ...နင်နဲ့ရတာ "

တမျိုးထင်မည်ဆိုး၍ ဧကရီနဲ့ရတယ်ဆိုတာကို နောက်ပိုင်းမှာထည့်ပြောလိုက်မိသည်။ ထိုအခါတိတ်ဆိတ်သွားသည့် ဧကရီ့ပုံစံမှာ ဘာတွေတွေးနေမလဲမသိနိုင်ပေ။ ဧကရီဘယ်လိုတုန့်ပြန်မလဲဆိုတာအများကြီးတွေးထားမိပေမဲ့ ထိုသို့ပုံတော့မဟုတ်ခဲ့။

" ကောင်းပြီ နင်အဲ့ကိစ္စနဲ့ရောက်နေတာလား။ "

" ဟုတ်တယ်။ ဟန်လေး အရမ်းအန်နေတယ် အခုတလော ဘာမှစားမဝင်နိုင်လောက်ဘူး။ ပြီးတော့ စိတ်ဖိစီးစရာတွေကိုလည်းရှင်းပစ်ပေးပါ။ "

သံစဉ့်ရဲ့ စိတ်ဖိစီးစရာ ဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းဟာ မည်သူ့ကိုရည်ညွှန်းသလဲဆိုတာ ဧကရီသိပါသည်။ ထို့ကြောင့်နှုတ်ခမ်းပါးအစုံဟာခြောက်ကပ်ကပ်ရီသံထွက်လာခဲ့သည်။

ထွက်သွားသည့် ကားအဖြူလေးကိုကြည့်လို့ဧကရီ့ မျက်နှာဟာဘာတွေတွေးနေလဲမသိအောင်ကို မှုံမှိုင်းနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ခြေလှမ်းများရဲ့ဦးတည်ရာဟာ အခန်းငယ်လေးတစ်ခုဆီသို့.....။

_________

အသက်ရှူသံ ပြင်းပြသ်းနဲ့ နာရီသံတစ်တောက်တောက်မှလွဲလို့ အခန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးနေခဲ့သည်။