Mahperi

8 | SIR

"Herkesten sakladığım bir sırdı belki, küçük bir sır, beni ne kadar mahvedebilirdi ki?"

•ig&tt:Scarletwm_

•🕯

****

Küçük adımlarla mutfağa girdi Mahperi. Annesi ve abisi uyuyordu, babası yine çok uzun gitmişti. Mahperi babası çok uzun gittiğinde üzülüyordu. Atlas ile sabahtan beridir oynamıştı ve eve gelince direkt uyumuştu, yemek yememişti ve şimdi açıkmıştı. Herkes uyurken karnını doyuracaktı. Tezgah boyundan çok yüksekte olduğu için uzanamıyordu, o yüzden zıplayarak tezgahın üzerinde arta kalan yemekleri almaya çalışıyordu. Ancak tabak tezgahta yana doğru devrilince bütün yemek tezgaha döküldü. Ellerini ağzına bastırdı ve "Hi!" Diye nidalar döküldü dudaklarından.

Annesi inşallah uyanmamıştır yoksa bu sefer çok kızardı. Düşündü bir kaç dakika Mahperi ve bekledi. Ev hâlâ sessizdi, yani annesi uyanmamıştı. Yavaş adımlarla bu sefer abisinin yanına gitti. Abisine söylerse abisi hemen ona yardım ederdi, bu yüzden abisinin yanına hemen gitti. Kapıyı sessizce açtı ve arkasından kapattı. Abisi mışıl mışıl uyuyordu. Mahperi küçük adımlarla abisinin yanına, yatağına ilerledi. Yatağa çıktı ve usulca abisinin üstüne çıktı. Dudaklarını abisinin kulağına yaklaştırdı ve fısıldadı, "Abi uyan." Pars üzerinde ki ağırlığı fark edince uyanmıştı zaten. Mahperi'nin sesini duyunca gözlerini açtı ve kucağında duran küçük kardeşine baktı. Dudakları bükülmüş, yine o masum bakışlarını sunuyordu.

"Ne oldu kız?" Mahperi abisine biraz daha yaklaştı ve daha kısık bir sesle fısıldadı.

"Sana bir sır vereceğim."

"Ne sırrı?"

"Küçük bir sır. Ama aramızda."

"Aramızda." Dedi abisi Pars.

"Ben acıkmıştım, yemek yiyecektim ama boyum yetmedi. Almaya çalışırken döküldü." Gülümsedi Pars kardeşinin bu haline. "Annem uyanmadı ama görürse çok kızar." Dedi, dudakları hala bükülmüş dururken. Pars kucağında ki minik bedene dikkat ederek doğruldu. Sarı saçlarını şefkatle okşadı, öptü.